Respect: het gebedsleven van een moeder

In "Bidden" van Philip Yancey lees ik op pag 190 het volgende getuigenis van een vrouw genaamd Judy Morford, die duidelijk maakt dat oprecht gebed van binnenuit komt, recht uit het hart. Ik vermeld het als bemoediging voor de vele jonge en minder jonge moeders die ik rondom mij mag kennen.

"Mijn eigen gebedsleven heeft in de loop der jaren vele veranderingen ondergaan. Als jonge moeder had ik een kind van vijf, een van drie en een van een, en merkte ik dat ik eigenlijk alleen midden in de nacht echt kon bidden. Als ik dan wakker werd, ging ik bidden. Toen de kinderen ouder werden, stond ik om halfvijf op om te bidden. Ik verkeer nog steeds niet in de ideale situatie om regelmatig te bidden. Als moeder van drie tieners met een volledige baan, ben ik soms te moe om te bidden. Maar de meeste dagen lukt het me wel om een moment voor stil gebed te vinden.
Vanwege het veranderende schema in de loop der jaren heb ik mijzelf afgevraagd: Wat verwacht God nou eigenlijk van mij in mijn gebedsleven? Het antwoord dat ik heb bedacht, is dat Hij een liefdesrelatie wil. Hij heeft geen behoefte aan een ingehuurde dienstknecht; Hij wil een bruid. Ware liefde zal altijd een weg vinden. Het zal niet altijd dezelfde weg of de voorgeschreven weg zijn, maar het zal een weg zijn die liefde weerspiegelt. Dat is wat God van mij verlangt."

Verderop voegt Yancey er zelf aan toe:

"Ik moet mijn eigen manier van bidden zien te vinden, niet die van een ander. En wanneer het leven verandert, zal mijn gebedspraktijk ongetwijfeld mee veranderen."