Benallal: Die Hard in a Heli

De ontsnapping van Nordin Benallal (28 jaar, 1m55 groot, en luisterend naar bijnamen als de ontsnappingskoning en publieksvijand nummer 1) beheerst het nieuws. Het was ook spectaculair, natuurlijk. Op mijn werk vonden we het een ideaal scenario voor een nieuwe Die Hard-film: "Die Hard in a Heli" of iets van die strekking.

Wij mensen blijken toch altijd zeer gehecht aan onze vrijheid. Zou jij zomaar onderaan een helikopter gaan hangen? Volgens Benallals zus werd haar broer het leven dan ook zuur gemaakt in de gevangenis. Een gevat (oeps) persoon zal gauw repliceren: daar dienen gevangenissen dan ook voor; maar dit is natuurlijk niet wat bedoeld wordt.

Allemaal willen we liever straf ontlopen. Je hoeft er niet eens supergangster voor te zijn: het begint al bij het leugentje dat we geen koek uit de kast namen, tot er alles voor doen om laatkomerij, overspel of dopinggebruik te ontkennen.

Wat mij dan verwondert is wat over Christus geschreven staat: Hij gaf wél zijn vrijheid op en liet zich (als onschuldige) gevangen nemen (Pilatus: "Ik vind geen schuld in Hem"). Bovendien liet Hij zich ook straffen ("Maar om onze overtredingen werd hij doorboord, om onze ongerechtigheden verbrijzeld; de straf die ons de vrede aanbrengt, was op hem, en door zijn striemen is ons genezing geworden." - Jes.53:5).

Weet je wat ik geloof? Als dit niet écht nodig was geweest, dan had Hij dit niet gedaan. Maar Hij zag ons, in onze supergevangenis. Geen strafvermindering mogelijk, en geen ontsnappingsroutes. Een Rechtvaardig (en alwetend) Rechter had de doodstraf al klaar ("Toorn van God wordt van de hemel geopenbaard over alle goddeloosheid en ongerechtigheid van mensen" - Rom.1:18).

Voelt het zo aan? Nee bijlange niet: we voelen ons vrij en goed. Of toch vrij goed. Maar we zijn dan ook vervreemd van het ware leven ("Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, de enige waarachtige God,en Jezus Christus die U hebt gezonden", Joh.17:3).

Maar toen Christus zich liet gevangennemen en de straf droeg, ging het om Gods ultieme liefdesdaad. "Want toen wij nog krachteloos waren, is Christus te rechter tijd voor goddelozen gestorven. Want ternauwernood zal iemand voor een rechtvaardige sterven; immers voor de goede heeft misschien iemand nog wel de moed te sterven. Maar God bevestigt zijn liefde tot ons hierin, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren" (Rom.5:6-8). "Want ook Christus heeft eenmaal voor de zonden geleden, de Rechtvaardige voor de onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou brengen ... " (1Petr.3:18)

Toch vreemd, dat wij - die zo op vrijheid gesteld zijn en zo graag straf ontlopen - toch zo moeilijk een beroep doen op God voor onze redding. Zou het dan toch waar zijn van die menselijke trots, van dat zondige hart?
Het leven volgens onze eigen verlangens lijkt zoveel vrijer. In wezen is het een gouden kooi: we zijn niet vrij maar zijn slaven van onze eigen verlangens of begeerten. Maar dat merken we pas eens we van de nieuwe vrijheid proeven die alleen Christus ons kan bieden.