Vandaag in Het Nieuwsblad een artikel over uitvaarten naar aanleiding van Allerheiligen: ‘Jongeren weten niet meer dat sterven bij het leven hoort'.Bruno Quirijnen, voorzitter van de Vlaamse Autonome Raad voor het Uitvaartwezen komt er aan het woord. Wat interessante vaststellingen:
- Steeds meer mensen regelen hun uitvaart op voorhand. Volgens een recent onderzoek weet amper één Belg op de vier nog niet of hij begraven of gecremeerd wil worden.
- Eén Belg op de drie vindt het belangrijk zijn uitvaart op voorhand te regelen.
- Een dienst volgens geloofsovertuiging heeft bij net iets meer mensen de voorkeur op een burgerlijke.
- Eén Belg op de vier wil begraven worden in intieme kring.
- Slechts één Belg op de tien zou het belangrijk vinden dat er veel volk in de kerk zit.
Quirijnen bevestigt dat steeds meer aandacht naaar de uitvaarten gaat: die zijn vaak hele events geworden, met vooral veel persoonlijke accenten, zoals de tijdsgeest dat verlangt. “Dat is helemaal anders dan in de jaren tachtig, toen alles zo koel en afstandelijk mogelijk moest zijn. Men wil zoveel mogelijk aan de overledene doen denken.”
Het uitvaartcentrum vervangt steeds vaker de kerk. “De begrafenisondernemer is een beetje een pastoor geworden”, zegt Quirijnen. Men verwacht van hem dat hij mee de voorbereidingen doet, teksten voorstelt, de muziek aanbrengt.”
Als er een kerkdienst is, wordt ook niet meer zomaar de parochiekerk gekozen. Men kijkt de grootte van de kerk, het aantal parkeerplaatsen, of de bereikbaarheid. Maar vooral of de pastoor wel een goeie is. Ook zoekt men vaak een kerk die iets bijzonder betekend heeft voor de overledene: die van zijn doopsel of eerste communie, ...
Opvallend volgens Quirijnen is ook dat mensen veel meer op voorhand bezig zijn met hun dood. “De meesten beperken zich ertoe vast te leggen of ze begraven of gecremeerd willen worden, en of daar al dan niet een kerkdienst bij moet. Maar steeds vaker kiezen ze ook al de teksten en muziek. Gelukkig gebeurt dat niet te vergaand, en laat men nog ruimte aan de nabestaanden. Het is uiteindelijk toch voor hen dat de dienst dient.”
Al die aandacht rond uitvaarten zou laten vermoeden dat men minder bang is voor de dood, dat het taboe weg is. Quirijnen denkt van niet. “Voor ons is de dood nooit een taboe geweest. Wij zijn de derde generatie in dit beroep. Wat mij opvalt is hoe geschokt de reacties zijn als een jongere overlijdt. Voor mij heeft de dood altijd bij het leven gehoord. Veel jongeren beseffen dat duidelijk nog niet. Ze staan daar niet bij stil.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten