Tandeloze God laat geen plaats voor woede

"We maken God te lievig. Hij kan woedend zijn!" bericht het Nederlands Dagblad over de studiedag "God is Boos".

Een paar fragmenten:

Preken zijn te lief geworden. God is niet alleen liefde, Hij is ook boos, vindt de protestantse predikantenbeweging Op Goed Gerucht.
Predikanten maken zich regelmatig schuldig aan de prediking van de tandeloze God. De uitdrukking 'God is liefde' kennen de dominees wel en zelfs de 'glijdende schaal' God is lief, is hun niet vreemd, constateert ds. Kim Magnée bij de opening van de studiedag God is Boos. ,,Is het nog altijd het collectieve trauma van de oordeelsprediking, waar ook onze calvinistische veelschrijvers onder zuchtten? Of is het de vervrouwelijking van het ambt en de gemeente, waardoor een kerk is ontstaan waarin alleen de banken nog hard zijn?''

Hoe dan ook, van die eenzijdigheid moet de preek af, vindt de stuurgroep van predikantenbeweging Op Goed Gerucht(...).

,,Het is werkelijk van belang de angel weer terug te krijgen in onze boodschap. Omdat er zaken te over zijn in onze levens en in onze wereld waarover het oordeel van God klinkt. Omdat, hoe heikel ook, het profetisch spreken niet mag ontbreken in de kerk. Omdat we als volwassen mensen niet alleen geaaid willen worden, maar ook geprikkeld. En natuurlijk ook, omdat we leven van het vertrouwen dat in het oordeel ook de genade verborgen ligt en in de boosheid de weg van bevrijding'', aldus Magnée, die in Gouda werkt voor een gemeente van remonstranten, doopsgezinden en vrijzinnig-protestanten.

Socioloog en schrijver Herman Vuijsje sluit zich daarbij aan. Het christendom brengt volgens hem de combinatie van ,,vertroosting, verontwaardiging en vermaning''. Tegenwoordig is het complete pakket echter niet meer vanzelfsprekend. ,,We vullen ons karretje bij voorkeur met lekkere hapjes. De zure of bittere spulletjes die je vroeger kreeg bijgeleverd, laten we op de schappen staan. En de leveranciers zijn geneigd zich bij die vraag aan te passen.''

Pelgrimstocht
Vuijsje ontdekte dat bijna twintig jaar geleden, toen hij een omgekeerde pelgrimstocht maakte van Santiago de Compostela naar Amsterdam - dat leek hem als atheïst gepaster. Elke zondag ging hij naar de mis. In Spanje noemde een veroordeelde de pastoor de zonden nog heel concreet. Hoe noorderlijker hij in Europa kwam, hoe ,,blijer en slijmeriger'' de boodschap werd. ,,In Nederland was het een en al lievigheid en heilsbelofte wat ik 's zondags tegenkwam. De God van Nederland is lief en tandeloos geworden.''

(...)

Kerken zijn volgens Vuijsje te veel op de Kerstman gaan lijken: ze bieden vooral leuke dingen voor de mensen. ,,Het is mooi en positief om het goede te verheerlijken, maar ook al gauw vrijblijvend. En als christelijke kerken zich laten verleiden tot vrijblijvendheid, gooien ze hun corebusiness overboord en hun zelfrespect. Op den duur kunnen ze daarmee ook het respect van de mensen verliezen.''
(...)

Het hele artikel lees je hier.