Dit is het 5e en laatste deel van de lezingtekst over Paulus als man van gebed, door Jos Vanlede in de reeks "M/V van gebed".
Afbeelding: Paulus op een mozaïek in Ravenna.
Wat als mensen Gods offer verwerpen?
Wat indien zij zichzelf blijven beschouwen als het middelpunt van het heelal en weigeren God als God te erkennen?
Wat gebeurt er als hun hele leven het uitschreeuwt “Ik zal het zelf wel doen, en zal het ook op mijn manier doen”?
Is God werkelijk God, dan moét er vergelding plaatsvinden.
De grootste zonde die een mens kan begaan, is het ontkennen van de realiteit dat wij straf verdienen, en daarmee dus het afwijzen van Gods verzoenende offer.
Er gaat niemand verloren omdat hij een zondaar is; maar mensen gaan reddeloos verloren omdat ze geen vergeving willen.
Daarom zal Gods vergelding zo verschrikkelijk zijn voor hen die het evangelie van Jezus Christus niet willen gehoorzamen en God niet willen erkennen als God. Wie de vergelding afwijst die Jezus Christus zo persoonlijk op het kruis op zich nam, rest er alleen nog de vergelding zelf te ondergaan …
Misschien bent u hier deze avond voor de eerste keer met iemand meegekomen en hoort u voor het eerst iets over Jezus’ wederkomst om te oordelen. Misschien klinkt dit u dreigend in de oren? Maar waarom eigenlijk? Laten we daar een moment over nadenken:
Stel eens voor dat je wagen hier op de parking van het OC ferm beschadigd werd door een stelletje amateurs die er met je auto vandoor wilden gaan. Niet aangenaam om dit mee te maken. Je haalt er de politie. Ze doen de vaststelling en - met alle respect voor de politie hier in Menen - maar hoe groot is de kans dat ze die gasten terugvinden? Nihil? Daar word je pas echt kwaad van!
Maar stel nu dat alles gefilmd werd door een beveiligingscamera, die hier onlangs bij wijze van proef geplaatst is. De daders kunnen zo geïdentificeerd en opgepakt worden. Dat zou pas een opluchting zijn, niet? Gerechtigheid moet nu geschieden, de daders moeten gestraft worden!
Maar verplaats je eens een ogenblik in de schoenen van de dieven. Ze dachten de parking van het OC ongemerkt verlaten te hebben. Dat blijkt nu toch even anders! Hoe zou dat aanvoelen?
Gerechtigheid en oordeel zijn geen angstwekkend vooruitzicht voor wie aan de juiste kant van de wet staan. De grote witte troon van God, de rechterstoel van Christus, het oordeel: het maakt de zaken niet erger voor ons. Het oordeel brengt alleen alles aan het licht; de werkelijkheid, de waarheid.
Iedereen die hier in de zaal zit heeft zaken in zijn leven waar hij zich voor schaamt en die hij het liefst voor iedereen wil verbergen. Iedereen heeft lijken in de kast zitten, iedereen.
Als wij ons al schamen voor onze partner of onze ouders of vrienden of familieleden of collega’s, hoeveel te meer dan niet voor God, voor wie alles naakt en geopend ligt en voor wie niets te verbergen valt? Stel dat het mogelijk is om vanavond nog jouw zaak voor de troon van God te seponeren door de volledige historiek van je leven te wissen, wat zou er dan nog te vrezen zijn?
Dat is nu een van de redenen waarom christenen de wederkomst van Christus niet vrezen: niet omdat ze zo goed bezig zijn, maar omdat ze vergeving ontvangen hebben. God is niet langer hun vijand maar hun vriend in Christus. Ze hebben de realiteit omtrent zichzelf onder ogen gezien en volmondig erkend. Gods oordeel is waarachtig, maar de mens is leugenachtig en heeft vele voorwendsels en excuses om zich te rechtvaardigen.
Maar Jezus kan je niets nieuws over jezelf vertellen, Hem kan je niks wijsmaken zoals dat zo gemakkelijk gaat met hen die je van nabij kennen.
Jezus is de eerste maal niet op aarde gekomen om te oordelen maar om zondaars te redden. Jezus kwam om het leven te leiden dat u en ik hier op aarde moesten leven, en de dood te sterven die u en ik verdiend hebben. En God heeft volledige genoegdoening gevonden in zijn offerdood. Dat heeft Hij bewezen door Jezus uit de doden op te wekken.
Daarom kan Jezus volkomen vergeving en het ware leven schenken aan iedereen die een beroep doet op zijn genade. Als je maar bereid bent om de waarheid over jezelf onder ogen te zien. Hij is ofwel je redder of je rechter. Ben je er klaar voor om vanavond Hem te ontmoeten als het nodig is? Wie kan er jou garanderen dat er nog een morgen komt?
Daarom is het zo’n geweldige misdaad om dit aanbod tot vergeving af te wijzen. Mensen gaan niet verloren omdat ze zondaars zijn, mensen gaan reddeloos verloren omdat ze geen vergeving willen.
Daarom zal de vergelding voor hen die het evangelie van Jezus Christus niet willen gehoorzamen en God niet willen erkennen als God, zo verschrikkelijk zijn.
Dit is wat Paulus glashelder voor ogen heeft als hij gaat bidden: de wederkomst en het Koninkrijk. Zijn oriëntatie en klemtonen in zijn gebeden maken zoveel van onze klemtonen in ons gebedsleven belachelijk. In onze pragmatische materialistische samenleving waar ieder zijn comfort en gemak en zelfvoldoening en respect zoekt, is het hard en moeilijk om een verachte en gekruisigde Messias te volgen, tenzij ons oog gericht is op het einde.
Als wij niet gericht zijn op de nieuwe hemel en de nieuwe aarde zullen vele van onze dagelijkse beslissingen in deze wereld, kortzichtig, onwaardig, bezoedelend en fundamenteel in de verkeerde richting zijn. Wij kunnen niet gericht en efficiënt bidden zonder het juiste perspectief. “DAAROM bidden wij altijd voor u,” zegt Paulus. We hebben gezien dat Paulus zoekende was naar sporen van Gods werkzame genade onder de gelovigen in het vertrouwen dat God zijn volk zal rechtvaardigen met de wederkomst van Jezus Christus. Dat is het denkpatroon dat hij voor zich heeft wanneer hij gaat bidden voor de Thessalonicenzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten