Er zit alweer een weekje tussen, maar hier dan het vervolg op de tekst van de lezing over Paulus als man van gebed. Jos Vanlede gaf die lezing in de reeks "M/V van gebed". Afbeelding: Paulus van Tarsus door Rembrandt.
A. Voor gelovigen zal er rechtvaardiging zijn (een levensveranderende realiteit?)
Paulus maakt duidelijk: de dag van Christus’ komst, de dag waarop Christus verheerlijkt wordt in Zijn heiligen, zal voor jullie en voor ons verademing en rust met zich meebrengen. (vers 7)
Onze Verlosser zal gezien worden in heerlijkheid. Hij zal het huidige universum als een verouderd en verworden kleed oprollen en alles vernieuwen. Dan zal de langverwachte definitieve en onomkeerbare scheiding tussen rechtvaardigen en onrechtvaardigen plaatsvinden. Dit zijn de levensveranderende thema’s die Paulus voor ogen heeft. Geloven wij dat echt? Is dit realiteit voor ons? Leven wij daar nu voor?
Concreet zal dit betekenen dat wij dan niet al onze mooie tijd, energie en middelen zullen besteden aan wat tijdelijk en van korte duur is, maar wel zullen investeren in de hemelse bank - waar roest het niet kan aantasten en de mot er niet in kan komen en dieven het niet kunnen wegroven.
B. Voor de overigen zal er vergelding zijn
Maar als er rechtvaardiging is voor gelovigen zal er voor anderen ... vergelding zijn.
“Het is rechtvaardig bij God om hen die u nu verdrukken te vergelden”, zegt Paulus.
“7 en aan u die verdrukt wordt, rust met ons bij de openbaring van de Heer Jezus van de hemel met de engelen van zijn kracht,
8 in vlammend vuur, als Hij wraak brengt over hen die God niet kennen en over hen die het evangelie van onze Heer Jezus niet gehoorzamen.
9 Zij zullen als straf lijden het eeuwig verderf, verwijderd van het aangezicht van de Heer en van de heerlijkheid van zijn sterkte,
10 wanneer Hij komt om op die dag verheerlijkt te worden in zijn heiligen en bewonderd te worden in allen die hebben geloofd; want ons getuigenis aan u is geloofd geworden.”
OOG OM OOG, TAND OM TAND?
In onze tijd vinden velen een begrip als ‘vergelding’ weerzinwekkend. Ook onder evangelische gelovigen is het een nogal ‘vies’ woord. Het wordt vaak misprijzend bestempeld als ‘oog-om-oog-en-tand-om-tandtheologie’, die thuishoort in het O.T., maar niet reikt tot de hoogte van het evangelie van Christus, waar genade regeert en vergelding vervangen is door vergeving.
Het klinkt wraakzuchtig, bekrompen, wreed en volkomen onwaardig in de mond van hen die Jezus navolgen. Jezus zelf riep toch ‘Vader vergeef het hen want ze weten niet wat ze doen!’ Deze ‘beschaafd’ klinkende analyse schiet echter tekort.
Er is het fundamentele principe: vergelding is een noodzaak omwille van de gerechtigheid. Het vergeldingsprincipe ligt aan de basis van de evangelieboodschap. Wanneer kwaad geschiedt, moet er vergelding plaatsvinden. Want Gods heilige naam werd beledigd en God werd gekrenkt. Als God voor eeuwig zou voorbijgaan aan het kwaad, enkel en alleen omdat Hij zo lankmoedig en liefdevol is, zou Hij dan niet tegelijkertijd blijk geven van een totale gevoelloosheid voor ongerechtigheid?
De waarheid is dat elke Christen die al wat langer en dieper over het kruis heeft nagedacht, begint te beseffen dat God niet zomaar een strenge rechter is die oordeel uitoefent, en ook niet zomaar een liefhebbende God die overvloedig vergeving schenkt. Maar God is de Soevereine Heerser, de Hoogheilige God die volkomen rechtvaardig en volmaakt liefdevol is.
Zijn heiligheid eist vergelding, want in zijn liefde stuurde Hij de Zoon om de vergelding voor anderen op zich te nemen.
Het kruis is het onweerlegbare bewijs dat God tegelijk vergelding eist en oneindige liefde betoont. Daarom kunnen we als Christenen vergeving nooit losgekoppeld zien van het kruis. Want vergeving is nooit de vrucht van liefde alleen.
Vergeving is enkel mogelijk omdat,
1) er een duidelijke overtreding geweest is, en
2) er een offer gebracht werd ter compensatie van die overtreding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten