Het denkkader van Paulus' gebedsleven (tekst lezing - deel 3)

Op vrijdag 23 november jl. gaf Jos Vanlede in de Steiger in Menen een lezing over Paulus als man van gebed (in de reeks "M/V van gebed"). Dit is het derde deel van de volledige lezingtekst. De afbeelding hierbij is trouwens een schilderij van de bekering van Paulus. De mp3 van de lezing kan overigens ook nog altijd gedownload worden via www.dropboks.com.

1.C. Paulus dankt God om de “volharding” van de Thessalonicenzen onder ernstige beproeving

DANK & PUBLIEK
Het dankbetoon van Paulus blijft niet tussen vier muren. Nee, hij spreekt vol lof over de Thessalonicenzen temidden de andere gemeentes. Dit betekent echter niet dat hij zichzelf bewierookt, in de zin van: “Kijk eens welk een gemeente ik daar neergepoot heb!” Wel eerder in de zin van: “Heb je al gemerkt hoe krachtig Gods genade actief is onder de Thessalonicenzen? De manier waarop ze de vervolgingen verdragen is opmerkelijk, hé? Gesterkt door hun groeiende geloof en onderlinge liefde gaan deze Thessalonikers ervoor. Wat een voorbeeld, wat een bemoediging voor ons allemaal, als dat geen stimulans is!” Zijn lof voor de Thessalonicenzen is niets minder dan een publiekelijk dankbetoon aan de Here God.

EN WIJ? Dankbaarheid naar Paulus' voorbeeld dient ook dringend bij ons ontwikkeld te worden. Waar hebben we God in de afgelopen week voor gedankt? Overlopen we een gebedslijst van broers en zussen en vrienden, en danken we voor Gods werkzame genade in hun leven? Zijn we enthousiast en dankbaar wanneer de ander meer op Christus begint te lijken, een voorbeeld is in het vertrouwen op God, betrouwbaar en loyaal is aan de lokale geloofsgemeenschap, liefdevol, een geestelijk uithoudingsvermogen betoond? Of blijven we het slechts houden bij dank voor welvaart en materiële voorspoed?

Laten we verder gaan, er valt nog een duidelijke klemtoon te onderscheiden:

2. VERTROUWEN IN HET VOORUITZICHT OP RECHTVAARDIGING

De Thessalonicenzen betoonden vertrouwen in God, onder beproeving. Paulus dankt God daarvoor. Dit vertrouwen was op zichzelf het bewijs dat Gods oordeel rechtvaardig is. “En daarom”, zegt Paulus, “zullen jullie het Koninkrijk van God waardig geacht worden.” Dit betekent niet dat door te volharden de gelovigen de ingang tot het koninkrijk van God verdienen, nee, hun volharding bewijst, demonstreert hun rechtmatige deelname aan het Koninkrijk van God.
Het kritieke keerpunt kwam er in hun leven toen ze het evangelie geloofden (vers 10) Paulus gaat ervan uit dat ‘echte’ Christenen na hun bekering zullen volharden tot het einde. Keer op keer vinden we dezelfde gedachte terug in de Schrift.

“Wie echter zal volharden tot het einde die zal behouden worden”(Mt.24:13)
“Als u in Mijn woord blijft bent u waarlijk Mijn discipelen” (Jh.8:31)
“Want wij zijn metgezellen van Christus geworden als wij tenminste het begin van het vertrouwen tot het einde toe onwrikbaar vasthouden … ” (Hb.3:14; … Ko.1:23; 1Kor.15:2; 1Jh.2:18-19)

Ware Christenen kunnen twijfelen, zoals Thomas, en ten val komen, zoals Petrus. Maar er zal een uitroep van aanbidding volgen zoals bij Thomas en er zullen tranen volgen na bekering, wat tot een definitief herstel leidt. (2Kor.7:10)

TWEE THEMA’S
Het is nu niet mogelijk om in detail te treden over de verzen 5-10. Laten we kort stilstaan bij de 2 thema’s die Paulus zonet geïntroduceerd heeft, die de aanzet zijn tot een volgende stap in zijn uiteenzetting.

1. Het Koninkrijk van God in deze context is het ultieme koninkrijk, het aanstaande Koninkrijk, wanneer Gods bestuur niet langer betwist zal worden. Gods finale triomf die zal uitmonden in een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. De verschijning en openbaring van Jezus Christus, de opstanding en het oordeel en Gods definitieve Koninkrijk, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde.

2. De volharding die betoond wordt door de Thessalonicenzen is niet zomaar doelloos uithoudingsvermogen, maar het is een standvastig geduldig verdragen met het vooruitzicht van het komende finale glorieuze Koninkrijk. Christenen zijn geen masochisten die kicken op lijden. Hun lijden heeft een doel. Het is niet zomaar nodeloos lijden om te lijden, omdat lijden op zich ‘goed’ zou zijn. Nee ze houden zich gefocust op het einde en daarom zijn ze bereid om te lijden en te verdragen. Het lijden is de manier waarop God zijn kinderen toebereidt en toerust voor het Koninkrijk en de komende heerlijkheid. Als de bekwaming voor het Koninkrijk door lijden heen deel I is van Gods werk, dan mogen we zéker zijn dat deel II zal volgen: de heerlijkheid, de definitieve upgrade! Het lijden omwille van Jezus Christus en het evangelie gaat vooraf aan de heerlijkheid. Als wij met Hem lijden zullen wij ook met Hem verheerlijkt worden.

Beide thema’s hebben het doel van de christen voor ogen en dat is niet zozeer de hemel als zodanig. Maar het is de aanvang van het Koninkrijk en wat het zal betekenen voor de gelovigen en voor hen die het weerstaan.