2 Samuël 22, Galaten 2, Ezechiël 29, Psalm 78:1-39Sommige commentatoren menen te verstaan dat Paulus in Galaten 2:1 e.v. zegt, dat hij na verloop van een aantal jaren naar Jeruzalem terugkeerde om het evangelie dat hij gepredikt had onder de heidenen voor te leggen aan de apostelen in Jeruzalem en andere leiders, omdat hij zichzelf wilde aftoetsen.
Hij deed dit natuurlijk stilletjes, maar feit is dan dat Paulus bang was dat hij zijn wedloop vruchteloos liep of gelopen had (2:2). Dit bewijst dat Paulus niet zo zelfzeker was als hij pretendeerde te zijn in het voorgaande hoofdstuk. In bepaalde zin is hij dan toch maar een apostel in afgeleide zin.
Maar deze lezing houdt geen stand. Wat Paulus bedoelt ligt nogal anders. Bij de Galaten waren onruststokers van buitenaf binnengedrongen, mannen die zichzelf voorstelden als erkend door Jeruzalem, als op de een of andere manier ondersteund door de ‘gewone’ apostelen.
Het boek Handelingen levert bewijs dat Paulus soms achternagezeten werd door dergelijke mensen. Dus gaat hij naar Jeruzalem, niet om zijn evangelie te laten goedkeuren of bijsturen (op dit moment zal Paulus zijn mening of richting niet veranderen), maar om te verzekeren dat er geen misrepresentaties zijn onder de leiders in Jeruzalem over wat hij predikt, en om die leiders aan te moedigen om zichzelf volledig af te scheiden van de ‘valse broeders’, die zich onterecht beroepen op Jeruzalem om Paulus en zijn dienst onder de heidenen schade toe te brengen.
In het kort gezegd, Paulus zet stappen om te verzekeren dat hij zijn wedloop niet tevergeefs loopt; deze onruststokers proberen om zijn werk ongedaan te maken. Hij wil alle nodige stappen zetten om hun aanspraken te ondermijnen en hun invloed teniet te doen.
Handelingen 15 toont dat dit precies is wat het overleg in Jeruzalem bewerkte. Galaten 2:11-14 suggereert inderdaad dat Paulus sneller dan bepaalde andere apostelen eenstemmigheid over het evangelie bereikte. Verre van zich te onderwerpen aan hun oordeel over de inhoud van wat hij predikte, was hij bereid om zijn eigen afkeuring te laten blijken als hij hen op inconsistente manier zag handelen.
Hoewel er vele uiterst belangrijke theologische kwesties uit deze ontmoetingen naar voor komen, kunnen we ons op dit moment toeleggen op een praktisch punt. Terwijl het evangelie waard is om voor te strijden, zijn er goede en verkeerde manieren om met dergelijke zaken om te gaan. Wanneer de inconsequente houding van Petrus publiek plaatsvindt en ook publiek schade aanricht, is ook de terechtwijzing door Paulus publiek (2:11-21).
Wanneer Paulus probeert duidelijkheid te scheppen, te ontdekken wat er aan de hand is en de strekking van zijn eigen werk te presenteren, benadert hij de anderen ‘discreet’ (2:2).
Zijn bekommernis gaat uiteindelijk uit naar de voortgang van het zuivere evangelie, niet naar zijn eigen publieke rechtvaardiging. Wanneer we onszelf in de positie bevinden waarin we hardnekkig moeten strijden voor het evangelie, moeten we er goed over nadenken hoe we dit op de meest wijze en strategische manier kunnen doen.
Eigen vertaling van de overdenking bij 26 september uit 'For the Love of God - Volume 1'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven bij IVP in 1998 (rechten liggen bij Crossway). Het dagboek kan in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition) of is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume I. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten