Vandaag plaatst het Nederlands Dagblad een artikel over de Indonesische Rebekka Zakaria. Ze is morgen een van de sprekers op de open dag van Open Doors in Zwolle, dat zich inzet voor vervolgde christenen. Rebekka Zakaria zat twee jaar in de gevangenis omdat ze moslimkinderen vertelde over Jezus. Op 14 mei 2005 werd het leven van Rebekka Zakaria volledig op zijn kop gezet. Nietsvermoedend ging de Indonesische dokter en voorganger van een kleine charismatische huiskerk in de stad Heurgelis op West-Java met twee vrouwelijke gemeenteleden naar het politiebureau. De kleine vrouw had immers niets te vrezen. Ze gaf weliswaar met anderen vanuit haar huis zondagsschoolles in een door moslims gedomineerd gebied, waar de spanningen oplopen door een toestroom van radicalen. Maar Zakaria had van de ouders van de veertig kinderen - overwegend moslims - toestemming gekregen om hen onderricht te geven over het christelijk geloof.
De politie dacht er anders over. De zondagsschooljuf en haar zusters zouden gepoogd hebben moslimkinderen op dubieuze wijze te bekeren tot het christelijk geloof. Ze werd urenlang ondervraagd en nog dezelfde avond zat ze met de andere vrouwen in de districtsgevangenis in Indramayu, op zestig kilometer van haar woonplaats.
In het vrouwengedeelte van de gevangenis was het afzien. Veel kakkerlakken en muskieten, soms kikkers en slangen. Met z'n vijven op een rijtje slapen op een harde houten vlonder. Een wisselende bezetting van vijf tot achttien vrouwen in een cel van vijf bij vijf. Slechte sanitaire voorzieningen. "Door een bewaker om te kopen kregen we stromend water." Het eten werd onhygiënisch bereid, stelde de dokter vast. Dochter Linda pendelde elke dag op en neer om de vrouwen van kleding en goed eten te voorzien.
"Het moeilijkste vond ik dat ik geen 'herder' meer kon zijn van onze huiskerk. Mijn gezin met twee studerende dochters is afhankelijk van mijn inkomsten. Die stopten. Ook werd mijn dokterslicentie ingetrokken, omdat ik een slechte naam zou hebben. Dat heeft veel strijd opgeleverd. Als het goed gaat, is het niet moeilijk te vertrouwen. Maar in de cel worstelde ik met mijn geloof. Heer, waarom gebeurt mij dit? Waar bent U nu? Maar ik heb ervaren dat onze almachtige God trouw is. Hij verlaat je nooit."
Na twee derde van hun straf te hebben uitgezeten, kwamen dr. Zakaria en haar zusters in geloof vrij, op 8 juni van dit jaar. Ze weet niet waar ze in de toekomst van moet leven. Nog steeds mag ze haar beroep als arts niet uitvoeren en is ze aangewezen op steun van onder meer Open Doors.
Is ze bang? "Nee", zegt ze weer zonder aarzeling. "Vroeger wel, maar Jezus heeft mij vreugde en rust in mijn hart gegeven. Hij is echt te vertrouwen, tot in de dood toe."
Het hele artikel lees je hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten