Nadenken over de christelijke doop

Omdat een aantal mensen in de gemeente in Rekkem besloten hebben om zich te laten dopen, lijkt het me nuttig om enkele gedachten over de doop online te zetten.

In 1 Petrus 3:21 lezen we over “het water van doop, waardoor u nu wordt gered.” Dan lijkt het even alsof het water zelf een reddend effect zou hebben, losstaand van geloof. Dat de doop alleen volstaat. Maar - zich bewust van mogelijke misverstanden die kunnen ontstaan - voegt Petrus er meteen aan toe: “De doop wast niet het vuil van uw lichaam, het is een vraag aan God om een zuiver geweten. Hierom kunt u vragen dankzij de opstanding van Jezus Christus (...)” Het is dus niet de doop die rein maakt. Maar de doop redt, voor zover die doop een aan God gerichte vraag om een goed geweten uitdrukt.

In Rom.10:13 maakt Paulus al duidelijk dat ‘Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.’ Is het geloof onvoldoende, en moet er een aanroepen bijkomen? Nee, het is precies het geloof dat roept tot God.
Nu maakt Petrus in zijn eerste brief duidelijk dat de doop een door God ingestelde, symbolische uitdrukking is van die roep tot God. Het is een tot God gerichte roep of vraag.

Dit is heel belangrijk in het verstaan van de doop die in het Nieuwe Testament beschreven wordt. 1 Petrus 3:21 geeft ons bijna een definitie van de doop. Wat is de doop? De doop is een symbolische uitdrukking van de “vraag” van het hart aan God. De doop is een roepen tot God. Het is een manier om tot God te zeggen, met je hele lichaam: “Ik vertrouw dat U me in Christus opneemt, zoals ook Noach in de ark ging, en dat U Jezus de plaatsvervanger voor mijn zonden maakt en me doorheen dit water van dood en oordeel in een nieuw en eeuwig leven brengt door de opstanding van Christus.”

Dit is waartoe God je oproept. Je redt jezelf niet. God redt door het werk van Christus. Maar jij ontvangt die redding door de naam van de Heer te aanroepen, door in Hem te vertrouwen. En het is Gods wil over de hele wereld en in elke cultuur – hoe eenvoudig of complex ook – dat die vraag aan God uitgedrukt wordt in de doop. Alsof je zegt: “Heer, ik ga de ark van Christus in. Red me als ik doorheen de wateren van de dood ga”.