Thee of Porto

Een bezoekenswaardige blog is die van Justin Taylor: Between two worlds (http://theologica.blogspot.com/). Daar las ik over een op stapel staand boek “The Supremacy of Christ in a Postmodern World”. Het boek is een neerslag van een van de sterkste conferenties die ik al beluisterde. De warm aanbevolen mp3’s ervan zijn nog altijd terug te vinden via de zoekfunctie op www.desiringgod.org.
In het aangekondigde boek citeert Mark Driscoll uit een mail van Bijbelleraar D.A. Carson:

Paulus weigert Titus te besnijden, zelfs wanneer dit wordt opgelegd door velen uit de Jeruzalem-groep. Niet omdat het hen niet kon schelen. Wel omdat het zozeer gaf dat, mócht hij instemmen, hij de indruk zou wekken dat het geloof in Jezus niet voldoende zou zijn om gered te worden: iemand zou eerst Jood moeten worden, vooraleer hij christen zou kunnen worden. Dat zou afbreuk doen aan de absolute genoegzaamheid van Jezus.

Om een hedendaagse analogie te gebruiken: als ik geroepen ben om het evangelie te brengen aan een groep van absolute niets-dan-theedrinkers, dan zou ik alcohol opgeven in het belang van het evangelie. Maar als zij me beginnen zeggen “Je kunt geen christen zijn als je nog alcohol blijft drinken”, dan antwoord ik: “Geef me eens de port door” of “Ik denk dat ik maar eens een glas Beaujolais bij de maaltijd neem.” Paulus is soepel en daarom bereid om Timotheüs te besnijden wanneer de exclusieve genoegzaamheid van Christus niet op het spel staat en wanneer een kleine culturele aanpassing het evangelie zal bevorderen; hij is helemaal onbuigzaam en weigert daarom om Titus te besnijden wanneer mensen hem zeggen dat de niet-joodse volkeren moeten besneden worden en Jood moeten worden om de Joodse Messias te kunnen aannemen.

Driscoll haalt daarenboven een cruciaal verschil aan, opnieuw van de pen van Carson:
“Geen enkele waarheid die mensen kunnen uiten, kan geuit worden op een manier die alle culturen overstijgt – maar dit betekent niet dat de aldus uitgesproken waarheid zélf niet elke cultuur zou overstijgen.”