Als een bedelaar stond ik voor Gods koninklijke troon
en smeekte Hem om één waardevol geschenk,
dat ik het mijne zou mogen noemen.
Ik nam het geschenk uit zijn hand aan,
maar toen ik wou weggaan riep ik uit:
'Maar Heer, dit is een doorn, en hij heeft mijn hart doorboord.
Dit is een vreemd, een pijnlijk geschenk, dat U mij gaf.'
Hij zei 'Mijn kind, Ik geef goede geschenken en gaf jou het beste.'
Ik nam hem mee naar huis en hoewel de wrede doorn eerst pijnlijk stak,
leerde ik er met de jaren steeds meer van houden.
Ik leerde dat Hij nooit een doorn geeft zonder er de genade bij te voegen
dat Hij de doorn neemt en er de sluier opzij mee speldt
die anders Zijn aangezicht verbergt.
Vrij vertaald naar een gedicht van Martha Snell Nicholson, uit een toespraak van Elisabeth Elliot, geciteerd door John Piper in de preek "To be a mother is a call to suffer".
Dag Jan
BeantwoordenVerwijdereneen mens krijgt bijna geen tijd genoeg om je logjes te lezen
als ik eens een dagje niet langs kom, dan moet ik heel wat inhalen
geduld is een mooie deugd, en wat minder schrijven, zodat we de kans krijgen om alles te lezen
nog een fijne avond
en helaas ik kan niet preken als Jan
ik kan geen moppen vertellen als Jan
ik kan zoveel niet als Jan, maar voel me gelukkig met wat ik kan
Mooi gedichtje heb je daar als slot gebruikt ;-)
BeantwoordenVerwijderen