Wat ben je bedroefd, mijn ziel,
en onrustig in mij.
Vestig je hoop op God,
eens zal ik hem weer loven,
mijn God die mij ziet en redt.
Dit is zo cruciaal in de geestelijke strijd. Dit is een waarheid die we onszelf moeten inprenten. Lloyd-Jones zegt over dit vers:
‘Besef je dat als je je ongelukkig voelt, dit meestal komt omdat je luistert naar jezelf in plaats van te spreken tegen jezelf?
Neem bijvoorbeeld de gedachten die in je opkomen wanneer je ’s morgens wakker wordt. Jij hebt ze niet in je verwekt maar ze spreken wel tegen je, ze brengen de problemen van gisteren terug, enz. Iemand spreekt. Wie spreekt er tegen je? De behandeling van de psalmist hier is deze: in plaats van dit “zelf” toe te laten om hem toe te spreken, begint hij tegen zichzelf te praten. “Wat ben je bedroefd, mijn ziel”, vraagt hij. Zijn ziel drukte hem terneer, verpletterde hem. Dus staat hij op en zegt: “Ziel, luister een ogenblik, ik zal tegen je spreken”’ (Spiritual Depression, 20, 21).
Aan deze zijde van het kruis kennen we de grootste basis voor onze hoop: Jezus Christus die gekruisigd werd voor onze zonden en triomfeerde over de dood. Dus het belangrijkste dat we moeten leren is om onszelf het evangelie te prediken:
Luister, ziel, als God voor je is, wie kan dan tegen je zijn? Hij die zijn eigen Zoon niet spaarde maar Hem gaf voor jou, hoe zou Hij je met Hem ook niet genadig alle dingen schenken? Wie zal ook maar enige aanklacht tegen je inbrengen als Gods uitverkorene? Het is God die rechtvaardigt. Wie is te veroordelen? Jezus Christus is Degene die stierf – meer dan dat, die verrees – die aan de rechterhand van God troont, die inderdaad voor jou tussenbeide treedt. Wie zal jou kunnen scheiden van de liefde van Christus? (Rom.8:31-35 geparafraseerd)
Leer het evangelie prediken tegen jezelf. Leefde de psalmist in de periode na Christus, dan was dit wat hij zou doen.
(Naar John Piper, gedeelte uit 'Spiritual Depression in the Psalms', preek over Psalm 42)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten