Exodus 14; Lukas 17; Job 32; 2 Korinthiërs 2Ondanks zijn voornemen kon Paulus de Korinthiërs niet bezoeken zoals hij verhoopt had. Hij heeft hen mogelijk bezocht op zijn weg naar Macedonië; hij deed het zeker niet, in tegenstelling tot wat hij had verwacht, nadat hij uit Macedonië was vertrokken (2 Kor. 1:16, zie de overdenking van 1 maart).
Blijkbaar namen sommige van de christenen in Korinthe hem dat kwalijk; zij beschuldigden hem dat hij wispelturig was. Paulus antwoordt daarop dat hij niet het soort persoon is dat ‘ja’ zegt wanneer hij ‘nee’ bedoelt, of omgekeerd (1:17). De reden dat hij niet naar Korinthe ging, zoals hij zich had voorgenomen, was om hen te sparen (1:23). Hoezo?
Het antwoord op die vraag wordt gevonden aan het begin van 2 Korinthiërs 2, dat ons een dramatische inkijk biedt in de relaties tussen de apostel en een van de meer vooraanstaande kerken die hij heeft gesticht.
De reden dat Paulus zijn voornemen om Korinthe te bezoeken niet ten uitvoer bracht, is dat hij ervan overtuigd raakte dat het weer ‘zo’n verdrietig bezoek’ (2:1, NBV) zou worden. Een eerder bezoek, mogelijk op zijn weg naar Macedonië, bleek rampzalig. Ofwel voor of na het bezoek (het verloop is niet helemaal duidelijk) zond Paulus ook een brief: ‘in zware druk en beklemdheid des harten heb ik onder vele tranen u geschreven’ (2:4).
Het doel van die brief was niet hen te bedroeven, maar hen te verzekeren van de diepte van zijn liefde voor hen (2:4). Het lijkt erop dat de inhoud van die brief een strenge vermaning was om tuchtmaatregelen te treffen tegen iemand binnen de gemeente die ernstige zonden beging.
Er is vaak gezegd dat die tranenrijke brief 1 Korinthiërs is, en dat de man waarvan Paulus wil dat hij onder tucht komt, dan de man is die slaapt met zijn stiefmoeder (1 Kor. 5). Dit is zeker een mogelijke verklaring.
In zijn geheel echter klinkt 1 Korinthiërs niet als de brief die Paulus in het kort beschrijft in 2 Korinthiërs 2:4. Meer waarschijnlijk verwijst hij naar een andere brief, waarover we niets meer weten, een brief die erop aandrong dat de kerk in Korinthe in actie zou komen.
Minstens sommigen in Korinthe hebben Paulus een zeer moeilijke tijd bezorgd over de kwestie. Nu echter heeft het gezond verstand het gehaald, samen met de gehoorzaamheid aan de apostel (2:9). De gemeente heeft de recalcitrante zondaar die nauwelijks berouw toonde gestraft, en nu moedigt Paulus de gelovigen aan om de tuchtmaatregelen te beëindigen en de man te vergeven (2:5-10).
Een te streng oordeel kan de gemeente zelf tot hardvochtigheid verleiden, en hiermee de gemeente in een andere van de vele listen van satan doen vallen om de gelovigen te slim af te zijn en kapot te maken.
Het is enorm bemoedigend om in deze interacties de krachtige vitaliteit te herkennen van de vroege christelijke relaties. De rustige instandhouding van het status quo kan mogelijk geen teken van leven zijn; het kan zelfs een teken van doodsheid zijn. Waar er veel nieuwe bekeerlingen zijn, zullen er problemen zijn – en leven.
Eigen vertaling van de overdenking bij 3 maart uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten