Het vuur van Blaise Pascal

Blaise Pascal (Clermont-Ferrand, 19 juni 1623 – Parijs, 19 augustus 1662) was een van de grootste natuur- en wiskundigen aller tijden. Hij ontdekte onder meer de "wet van Pascal" (De druk die op een vloeistof wordt uitgeoefend, plant zich in alle richtingen met dezelfde grootte voort) en schreef "Pensées".

Op zijn 31ste had hij een mystieke ervaring tijdens het lezen van Johannes hdfst 17.
Pascal voelde dat de leegte van zijn leven met de klap gevuld werd met de tegenwoordigheid van God. Hij noemde het zijn "tweede bekering". Hij vond het zo doorslaggevend dat hij er aantekeningen van maakte en ze in de voering van zijn jas naaide. Die notities werden gevonden in de jas die hij droeg toen hij stierf.

Hij schreef o.a. dit:

Het jaar onzes Heren 1654, maandag 23 november ... Van ongeveer halfelf 's avonds tot ongeveer een half uur na middernacht,

VUUR
God van Abraham, God van Isaak, God van Jakob (Ex3:6)
niet van wijsgeren en geleerden.
Zekerheid, diepe vreugde, vrede.
God van Jezus Christus.
God van Jezus Christus.
"Mijn God en uw God" (Joh.20:17)
"Uw God is mijn God" (Ruth1:16)
De wereld vergeten, alles behalve God ...
Vreugde, vreugde, vreugde. Tranen van vreugde.
Jezus Christus.
Ik ben gescheiden van Hem; want ik heb Hem gemeden, Hem verloochend, Hem gekruisigd.
Moge ik nooit van Hem gescheiden zijn.
Hij kan slechts bewaard blijven, langs de wegen die onderwezen worden in het evangelie.
Volledige en zoete zelfverloochening.
Totale onderwerping aan Jezus Christus en aan mijn leider.
Eeuwigdurende vreugde, in ruil voor één dag strijd op aarde.
Ik zal uw Woord niet veronachtzamen (Ps.119:16)
Amen.

Pascal doorstond tijdens zijn leven lijden van velerlei aard. Gedurende het laatste halfjaar van zijn leven was zijn lichamelijk lijden heel hevig. Hij bad of hij het mocht verdragen als een christen. "Moge ik, zo ziek als ik ben, U verheerlijken in mijn lijden."

(Naar "Lijden is niet voor niets .. over Gods genade en onze pijn", door Elisabeth Elliot)