Onderstaand bericht over Jean-Claude Guillebaud, ex-journalist van Le Monde, las ik op de site van Tertio. Dat deze man beroemd was vooraleer hij zich bekeerde, is op zich niet zo belangrijk. Paulus schreef aan de Korinthiërs al dat ze moesten kijken naar hun roeping als mens: ze zijn "niet vele wijzen naar het vlees, niet vele machtigen, niet vele aanzienlijken". God verkiest precies het zwakke van de wereld, om het sterke te beschamen. Maar de argumenten die in het artikel vermeld worden, vind ik wel de moeite om er eens de aandacht op te vestigen.
Jean-Claude Guillebaud, ex-journalist van Le Monde, out zich als christen in zijn jongste boek
Jean-Claude Guillebaud, voormalig journalist van Le Monde en medeoprichter van ‘Reporters sans Frontières’, out zich in zijn jongste boek Comment je suis redevenu chrétien als overtuigde christen. Bovendien haalt hij flink uit naar het actuele antichristelijke offensief onder het mom van de wetenschap. Guillebaud ziet het christendom als onovertroffen antidotum tegen het wegzakken van onze cultuur in wanhoop, geweld en bijgeloof.
Twintig jaar lang was de linkse Jean-Claude Guillebaud een gevierd oorlogsreporter bij Le Monde, nadien redacteur humane wetenschappen bij uitgeverij Seuil en columnist voor Le Nouvel Observateur. Vorig jaar richtte hij met enkele collega’s het persagentschap ‘Reporters d’Espoir’ op, uit reactie tegen “de toenemende medeplichtigheid van journalisten aan de spektakelmaatschappij en het negativisme”.
Zijn bekering is niet het gevolg van een mystieke ervaring of van nostalgie, maar van een gedreven rationele zoektocht na zijn confrontatie met onrecht, lijden en dood in oorlogsgebieden. “Ik ben lang in de marge blijven hangen, maar mijn nieuwsgierigheid heeft me langzamerhand bij de centrale kern gebracht, het geloof in de eigenlijke zin van het woord.”
Guillebaud schreef zijn getuigenis vooral wegens een “lang onderdrukte woede” tegen de manier waarop het geloof wordt geviseerd door een zelfverklaarde elite in media en cultuur: “Men wil de christenen afschilderen als archaïsche zombies, die door de geschiedenis aan de kant zijn geschoven. Dag na dag moeten gewone gelovigen die geen verweer hebben, misprijzen en spot incasseren. Daar revolteer ik tegen.”
Zijn overstap naar het christelijke geloof verliep in fasen. Eerst louter intellectueel, tot hij vorig jaar de definitieve sprong waagde. “Wat mij in het evangelie aantrekt, is geen vage gevoeligheid, maar het bewustzijn van een fundamentele ‘relevantie’. Alleen sterke geloofovertuigingen zijn tolerant. Fundamentalisme en terrorisme zijn perversies die helaas alle aandacht krijgen. We moeten leren hoe we opnieuw kunnen geloven zonder iets van ons denkvermogen of onze vrije wil in te leveren.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten