“Vorige week woensdag was het precies 80 jaar geleden dat Lilias Trotter overleed. Ze overleed op 27 augustus 1928, 45 jaar en 5 maanden nadat ze Gods roepstem gevolgd had om haar comfortabele Engelse huis te verlaten en naar Algerije te verhuizen.
Gezien die tijd leek het onmogelijk dat ze er zou slagen. Ze was te oud (34!). Ze was ongehuwd. Ze kende geen Arabisch. Ze had geen kennissen in Noord-Afrika, behalve de 2 vrouwen die met haar meereisden. Ze zou voor geen enkel fysiek examen van gelijk welke bestuur van een zendingsorganisatie kunnen slagen, want ze had een chronisch zwak hart als gevolg van een operatie toen ze nog jonger was.
Wanneer God doorheen de zwakheid van mensen werkt, zoals Lilias ook geloofde, dan had Hij hier wel een heel duidelijk voorbeeld.
Ze zeilde vanuit Engeland op 5 maart 1888, met een “vreemd gelukkig gevoel van verlies van alles en volledig op God geworpen te zijn”. Ze had een passie voor de God van het onmogelijke.
Eens aangekomen, was ze niet tevreden met alleen maar in de stad Algiers te werken. Trotter hield ervan de woestijn in te reizen om er afgelegen dorpen en nomadenkampen te vinden waar mensen Jezus nodig hadden. Elke reis was gevaarlijk, voor vrouwen die alleen reisden met een gids die ze niet kenden en doorheen gebieden waar Europeanen doelwit waren voor bandieten, schorpioenen, ziekte en wilde honden.
Er waren geen wegen doorheen de grote, steeds veranderende zandduinen, die tot 400 voet boven zeeniveau uitstegen. Een zandstorm zou elke kleine markering onderweg uitwissen. Zelfs heel kleine misrekeningen konden leiden tot een afwijking van kilometers ver van de bestemming. Binnen een tijdspanne van uren kon de lucht in je longen pijn doen en de zon de reiziger verschroeien. Er was slechts een halve dag nodig om de uitdroging nabij te zijn.
In haar kunstwerken en auteurswerk kun je zelfs vandaag nog glimpen opvangen van deze wereld waar ze zo van hield. Op het einde van haar leven was ze aan bed gekluisterd, en toch bleef ze haar roeping volgen. Een landkaart van Algerije en Tunesië hing boven haar bed. In haar slapeloze uren bad ze intens.
Op de kaart had ze de volgende woorden geschreven: “Zorg dat gij de bediening, die gij in de Here aanvaard hebt, ook vervult” (Kol.4:17).
Mogen we die woorden ook tot onze woorden, ons gebed en ons doel maken.”
Vertaald van Noel Piper (echtgenote van John Piper), oorspr. titel “Lilias Trotter: Following God’s Call”.
Dit artikel was een van de manieren waarop God me de tekst uit Kol.4:17 op het hart drukte. Je bediening vervullen … Een hoge roeping, die prioriteit verdient. Niet zo makkelijk in de praktijk te brengen, als je het mij vraagt. Hoe breng jij het ervan af?
(Kijk ook op Wikipedia)
WAUW!
BeantwoordenVerwijderenhet is ongelooflijk als je dit mag meemaken in je leven!
toch ben ik ervan overtuigd dat God nog steeds roept,jou, mij, mede-gelovigen,
bidden jullie mee,
zodat wij allen tot onze ware bediening mogen komen!
gr,
abi