woensdag 24 april 2013

Verwerp een ketters mens na een eerste en tweede terechtwijzing (Titus 3)


Numeri 1; Psalm 35; Prediker 11; Titus 3
‘Een mens, die scheuring maakt, moet gij, na hem een en andermaal terechtgewezen te hebben, afwijzen’ (Titus 3:10). Het is de moeite waard een beetje na te denken over wat dit betekent en niet betekent, en hoe dit past in de bredere stromen van de bijbelse theologie.

Ten eerste is deze passage geschreven aan een gemeenteleider die verantwoordelijk is voor het handhaven van de gemeentetucht. Het is geen vrijbrief voor een persoonlijke vendetta: christen X die beslist dat christen Y eerder verdeeldheid zaait en daarom beslist om niets meer te maken te hebben met Y. (Dit zou op zichzelf zelfs een voorbeeld zijn van een geest die voor scheuring zorgt!). Dit is geschreven aan een christen die de verantwoordelijkheid draagt een gemeente te leiden en te disciplineren.

Ten tweede focust de passage op de tucht op lokaal niveau; het gaat niet om het invoeren van een oneindig brede instemming van alle oecumenische richtingen – een soort veroordeling van ieder die niet instemt met het recentste interkerkelijke project of de meest recente interkerkelijke belijdenis. Natuurlijk kunnen er gevolgen zijn voor het bredere werk van het evangelie, maar we moeten bovenal verstaan welke kracht de tekst heeft in zijn eigen context.

Ten derde bestaat in dit verband het onmiddellijke bewijs van een twist zaaiende geest uit een onbekeerlijke twistziekte over bijzaken: christenen moeten ‘dwaze vragen, geslachtsregisters, twist, en strijd over de wet (…) ontwijken, want dat is nutteloos en doelloos’ (3:9).

Ongetwijfeld is er tussen Paulus en Titus een bepaalde gemeenschappelijke visie op dergelijke zaken die wat moeilijk te begrijpen is. Paulus zegt bijvoorbeeld zeker niet dat elke vraag met betrekking tot de Wet tijdverlies is; hijzelf voert elders discussies over het onderwerp.

Maar controverses die zijn uitgedokterd om christenen te verdelen en zonder dat ze enige evangeliekracht of morele verbetering brengen, zijn ‘nutteloos en doelloos’. Je zou beginnen vermoeden dat de mensen die dergelijke geschillen opwekken zoveel van hun eigen ego’s hebben geïnvesteerd in hun aparte posities dat ze noch gecorrigeerd kunnen worden, noch bakzeil willen halen.

Ten vierde, als hen ‘afwijzen’ (HSV heeft het over ‘verwerpen’ en NBV over ‘uit de gemeente verwijderen’, JL) excommunicatie met zich brengt uit de plaatselijke gemeente (wat ik persoonlijk denk dat het doet), dan zouden we moeten nadenken over de categorieën van zonde die deze sanctie vereisen in het Nieuwe Testament.

Een ervan is ernstige leerstellige dwaling, in het bijzonder onder leraars; een tweede is belangrijke morele afwijking, zoals het geval beschreven in 1 Korinthiërs 5; en de derde vinden we hier – een liefdeloos, onveranderd standpunt dat weigert de centraliteit en de heerlijkheid van het evangelie te zien, maar zich opwerpt als twistziek, ondanks herhaaldelijke waarschuwingen, zodat de enige oplossing eruit bestaat de kanker uit het lichaam weg te snijden.

Deze drie categorieën zijn het tegengestelde van de levenspatronen die beschreven worden als de primaire tests voor zuiver christenzijn in 1 Johannes: leerstellige zuiverheid, morele conformiteit, en liefde voor de broeders en de zusters.


Eigen vertaling van de overdenking bij 24 april uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten