Op een dag namen we de kinderen mee naar een goudsmid om hem het goud te zien verfijnen op de oude manier van het Oosten. Hij zat naast een klein kolenvuur. ("Hij zal zitten, het zilver smeltend en reinigend", Mal. 3:3 - de goud- of zilversmid verlaat nooit zijn kroes eens die op het vuur staat).
In de rode gloed lag een gewone gebogen dakpan; een andere dekte die af als een deksel. Dit was de kroes. Daarin lag het middel, gemaakt van zout, tamarindevrucht en verbrand baksteenstof, en daarin ingebed was er het goud.
Het middel doet zijn voorziene werk aan het goud, "dan vreet het vuur eraan", en de goudsmid heft het goud eruit met een paar tangen, laat het afkoelen, wrijft het tussen zijn vingers, en wanneer hij niet tevreden is, doet hij het weer in een nieuw middeltje.
Dit keer blaast hij het vuur heter dan voorheen, en elke keer hij het goud in de kroes doet, wordt de hitte van het vuur opgedreven; "Eerst kon het deze hitte niet aan, maar nu kan het dit wel; wat het toen zou vernietigd hebben, helpt het nu".
"Hoe weet je wanneer het goud gezuiverd is?", vroegen we hem.
Hij antwoordde: "Wanneer ik er mijn gezicht in kan zien (in het vloeibare goud in de kroes), dan is het zuiver"
― Amy Carmichael, in 'Gold Cord'
Ook nog van Amy Carmichael is deze mooie quote:
"Je kunt geven zonder lief te hebben, maar je kunt niet liefhebben zonder te geven"
Bron: goodreads.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten