In Volume 1 van zijn verzamelde werken helpt de Puriteinse prediker John Flavel ons om het gesprek tussen de Vader en de Zoon voor te stellen in de eeuwigheid die achter ons ligt, terwijl ze onze redding plannen.
Vrij vertaald gaat het zo:
Vader: Mijn zoon, er is hier een stel miserabele zielen dat zichzelf volkomen te gronde gericht heeft en nu onder mijn oordeel valt. Gerechtigheid vraagt genoegdoening voor hen, of zal bevrediging vinden in hun eeuwige verderf. Wat zal er voor deze zielen gedaan worden?
Zoon: O mijn Vader, mijn liefde voor hen en medelijden met hen is zo groot dat ik voor hen zal instaan als hun borg, liever dan dat ze voor eeuwig verloren zouden gaan. Breng al uw rekeningen in, opdat ik zou zien wat ze U verschuldigd zijn. Heer, breng ze alle in, opdat er achteraf geen rekeningen meer zouden openstaan. Van mijn hand mag U ze eisen. Ik kies liever om uw toorn te ondergaan dan dat zij eronder moeten lijden. Op mij, mijn Vader, op mij zij al hun schuld.
Vader: Maar mijn Zoon, als jij voor hen instaat, dan moet je weten dat je zult betalen tot de laatste cent. Verwacht geen korting. Als ik hen spaar, dan zal ik jou niet sparen.
Zoon: Akkoord, Vader. Laat het zo geschieden. Reken het mij allemaal aan. Ik ben in staat om het te betalen. En hoewel het een soort ondergang voor me zal zijn, hoewel het mijn rijkdom volledig zal uitputten, al mijn schatten zal leegmaken, toch ben ik bereid om dit te ondernemen.
Op die Goede Vrijdag zo lang geleden, werd de oude overeenkomst uitgevoerd. Hij betaalde alles, tot de laatste cent. Het is volbracht.
Gelezen bij Ray Ortlund. De foto vond ik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten