"Het boek Job geeft geen antwoord op de kwestie van de theodicee: het vertelt ons niet hoe we Gods optreden tegenover het lijden moeten rechtvaardigen. Het stelt deze vragen zelfs niet als theoretisch voor een theologische bespreking. Het zijn eerder persoonlijke pijnlijke vragen zoals ze opkomen bij een man in zijn pijn. Jobs probleem is niet zozeer een kwestie van begrip op een intellectueel niveau als wel een existentiële crisis in zijn levende relatie met de levende God.
(...) (A)an het eind van het boek, worden Jobs vragen over de manier waarop God de wereld bestuurt omgekeerd tot vragen aan Job. Zou hij het soms anders aanpakken? Wat voor macht heeft Job om ook maar iets in het universum te beheersen? Sommige van de vragen blijven onbeantwoord, maar zij worden in een context geplaatst waarin God zichzelf uiteindelijk persoonlijk bekendmaakt en - zogezegd - de verantwoordelijkheid voor de manier waarop Hij de wereld bestuurt op zijn schouders neemt.
Ook vanuit ons christelijke perspectief blijven we nog steeds met onzekerheden over het 'probleem van het lijden' zitten. Het blijft een probleem voor ons, juist omdat dit de goedheid of de macht of de wijsheid van God in wie wij geloven in twijfel lijkt te trekken.
Maar God komt tot ons in Christus, niet als de laatste regel van een logisch syllogisme dat al onze theologische problemen oplost, maar als een gekruisigde man die ons verdriet en onze pijn draagt.
De vraagstukken van de theodicee moeten radicaal herzien worden in het licht van de gekruisigde God. We vinden misschien geen antwoorden, maar we ontdekken dat God in de diepten van onze pijn en onze vragen naast ons staat in de persoon van Christus. Het is de gemeenschap met Hem die ons de genade verleent om te leven met deze vragen en onzekerheden."
Uit: 'De boodschap van Job', door David Atkinson, BSV-serie, uitg. Novapres, pag. 120
Geen opmerkingen:
Een reactie posten