Het Reformatorisch Dagblad besteedt aandacht aan een preek van John Stott, die in de zomer van dit jaar overleed. De preek werd gepubliceerd op Preaching Today en het Reformatorisch Dagblad geeft grote delen weer in het Nederlands. Hieronder een kopie van het artikel naar de preek van John Stott: "Christen moet schitteren in de duisternis".Christenen behoren volgens de Bergrede een zoutend zout te zijn. Het schort daar alleen vaak aan, aldus de bekende Britse theoloog John Stott. „Als we pessimistisch zijn en denken dat we niets kunnen doen in de samenleving, dan durf ik te zeggen dat we theologisch zeer onevenwichtig zijn, zo niet ketters en schadelijk.”
Stott overleed in juli van dit jaar. Hij was voorganger van All Souls Church in Londen en een bekend evangelicaal theoloog die veel boeken op zijn naam heeft staan. Het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today publiceerde donderdag een van de preken van Stott op de zusterwebsite Preaching Today. Daarin legt hij met een beroep op Mattheüs 5 uit hoe christenen een zoutend zout en een lichtend licht kunnen zijn in de wereld. Hij stelt dat christenen vier wegen kunnen gebruiken om de wereld met het christelijke getuigenis te beïnvloeden.
Preken over zout en licht is nodig, omdat veel mensen pessimistisch zijn ingesteld. „Er is heel wat pessimisme vandaag de dag dat mensen vastgrijpt en zelfs verlamt. Ze wringen hun handen in een heilige vorm van ontzetting. De maatschappij is verrot tot in de kern, zeggen ze. Alles is hopeloos. Er is geen hoop, uitgezonderd hoop op de terugkeer van Jezus Christus.”
Stott weerspreekt deze opvatting. „Als u een christelijke visie wilt ontwikkelen, hoeft u zich niet alleen te concentreren op de val van de mens en de wederkomst van Christus. U kunt ook denken aan de schepping en de verlossing door Hem. Een christen denkt in termen van het gehele doel van God, dat schepping, zondeval, verlossing en voleinding omvat.”
De nadruk op het zoutend zout-zijn, is voor Stott geen truc om invloed uit te oefenen op mensen. Het is geen „egocentrische dorst naar macht” zegt hij. „Het kan ook op een onbaatzuchtige manier worden gebruikt door christenen die weigeren te berusten in de status-quo. Die vastbesloten zijn dingen te veranderen in de samenleving en enige invloed van Jezus Christus te zien.”
Overleven
Jezus benadrukt in de Bergrede het verschil tussen christenen en niet-christenen, tussen kerk en wereld. Toch zijn ze op elkaar betrokken, aldus Stott. „De wereld, zegt Jezus, is net als rottend vlees. Maar je bent er om het zout van de wereld te zijn. De wereld is als een donkere nacht. Maar je bent in de wereld om het licht te zijn.”
Stott legt er de vinger bij dat veel christenen stil blijven staan bij het onderscheid tussen christenen en niet-christenen, maar hun opdracht in de wereld vergeten. „Er zijn te veel mensen van wie de enige zorg is te overleven. Het zout moet zijn smaak behouden, zeggen ze. Het moet niet besmet raken. En het licht moet helder blijven. Het mag niet worden gesmoord door de duisternis. Dat is waar. Maar dat is alleen maar overleven. Zout en licht zijn niet alleen maar een beetje anders dan hun omgeving. Ze zijn bedoeld om een krachtige invloed daarop te hebben. Het zout wordt in het vlees gewreven om het rotten tegen te gaan. Het licht is om te schitteren in de duisternis.”
Voorbede
Op vier manieren kunnen christenen hun invloed aanwenden in de samenleving, legt Stott uit.
Als eerste noemt hij de kracht van het gebed. „Ik smeek je om dit niet af te doen als een vrome gemeenplaats. Dat is het niet. Als er meer geweld in de samenleving is dan vrede, meer onfatsoenlijkheid dan deugdzaamheid, meer onderdrukking dan rechtvaardigheid, meer secularisatie dan godsvrucht, is dat een reden dat de kerk niet bidt zoals het hoort? Ik geloof dat we in onze kerkdiensten met toenemende ernst de voorbede moeten gebruiken om als gemeente te buigen voor God, Hem de wereld en zijn leiders op te dragen en Hem te vragen om in te grijpen. Dit geldt niet alleen voor diensten, maar ook voor persoonlijke gebeden.”
Een diepe overtuiging van de kracht van de waarheid en van het Evangelie houdt een christen staande tegenover pessimisme of de verleiding van de duivel om Gods waarheid te betwijfelen. Op dat gebied kunnen christelijke apologeten en ethici van groot belang zijn, aldus Stott. „We hebben meer christelijke denkers nodig die hun verstand willen inzetten voor Jezus Christus, en dan zullen spreken en schrijven om de publieke opinie te beïnvloeden.”
Christenen dienen zich ten derde bewust te zijn van hun voorbeeldfunctie. „De wereld kijkt toe. De belangrijkste manier van God om de oude wereld te veranderen, is het uitdragen dat wij geworteld zijn in een nieuwe wereld, met andere waarden, andere normen, andere doelen en andere vreugde.”
Ten slotte kan solidariteit met elkaar een cultuur diepgaand veranderen. Stott wijst erop hoe Jezus begon met slechts twaalf discipelen, met wie Hij intensief optrok. „Er is een grote behoefte aan christelijke gemeenschappen die betrokken zijn op elkaar, toegewijd zijn aan een visioen van gerechtigheid en toegewijd zijn aan Christus.”
Paulus vertelt ons in de Galatenbrief onder meer dat de christelijke boodschap een geïnspireerde boodschap is, een boodschap met hoofdletter W.
