Voorbije zaterdag (26/02/2011) gaf Geert Soete in CC De Steiger in Menen de lezing "Wees nederig", met als basis het Bijbelboek Daniël.
Klik op het pijltje om de lezing te beluisteren of klik met rechtermuisknop op de titel en kies voor "opslaan" als je de mp3 op je computer wilt bewaren.
Wees nederig - Daniël (door Geert Soete)
maandag 28 februari 2011
God redt ons van en voor Zichzelf
'Alleen bewogen door zijn eigen karakter, zond God zijn enige Zoon in deze wereld om zondaars te redden van het oordeel dat ze verdienen. Uiteindelijk waren het niet de Joden die Christus kruisigden of zelfs niet de Romeinen. Het waren wij zelfs niet die Hem daar brachten, hoewel het omwille van onze zonde en schuld was dat Hij daar onder bespotting hing.
Uiteindelijk was het God die Jezus kruisigde. "Maar het behaagde de HERE hem te verbrijzelen. Hij maakte hem ziek." Niet omdat God sadistisch is, maar omwille van zijn grote liefde voor hen die gered zouden worden door deze onbaatzuchtige daad.
"Wanneer hij zichzelf ten schuldoffer gesteld zal hebben, zal hij nakomelingen zien en een lang leven hebben en het voornemen des HEREN zal door zijn hand voortgang hebben. Om zijn moeitevol lijden zal hij het zien tot verzadiging toe." (Jes. 53:10-11)
Hoewel Jezus vrijwillig zijn leven gaf aan de Vader als een offerande waartoe Hij niet gedwongen werd, het was een doodstraf die God uitvoerde als de rechtvaardige rechter van het heelal.
Terwijl Hij zijn ogen afwendt van het mishandelde lichaam van zijn Zoon, die de zonden van ons allen draagt, verlaat God daar Jezus Christus. Opdat Hij ons nooit meer zou moeten verlaten, niet in de diepste beproeving of in de vreselijkste zonde.
God redde ons van Hemzelf om ons voor eeuwig voor Zichzelf te redden.'
Michael Horton in "Saved From God", verschenen in het tijdschrift Modern Reformation, maart/april 1996
Gelezen bij Zach Nielsen.
woensdag 23 februari 2011
Samenvattingen van de Bijbelboeken
Bij The Resurgence werkt Justin Holcomb aan een samenvatting per Bijbelboek: auteur, datum, beknopte omschrijving, belangrijkste thema's, ...
Momenteel zijn er al 3 klaar: Genesis, Exodus en Leviticus.
Je vindt ze hier verzameld.
Momenteel zijn er al 3 klaar: Genesis, Exodus en Leviticus.
Je vindt ze hier verzameld.
Ook al is de criticus verkeerd, het praat onze trots niet goed
"Broeder, indien een mens verkeerd over je denkt, wees niet boos op hem. Want je bent slechter dan hij van je denkt.
Als hij je op een punt vals beschuldigt, wees toch tevreden. Want indien hij je beter kende zou hij misschien zijn beschulding aanpassen - en jij zou er niet beter uitkomen.
Als iemand je moreel portret schildert en het is lelijk, wees dan tevreden. Want het heeft nog slechts wat meer zwarte toetsen nodig, en het zou nog altijd dichter bij de waarheid aansluiten."
Charles Spurgeon, vrij vertaald. Gelezen bij Zach Nielsen; de bijhorende opmerking van C.J. Mahaney heb ik niet overgenomen maar is ook mooi en houdt een les in bescheidenheid in.
Oorspronkelijke bron voor het Spurgeon-citaat is een preek met de titel “David Dancing before the Ark because of His Election” en die is te lezen in 'The Metropolitan Tabernacle Pulpit Sermons, vol. 35'.
dinsdag 22 februari 2011
Mp3's conferentie: The Powerful Life of the Praying Pastor
De audio- en videofiles van de Pastors Conference editie 2011 zijn ondertussen online beschikbaar.
Dit is een boeiende blogpost met korte samenvattingen per titel.
Achter deze link vind je de volgende titels en sprekers:
- Cultivating Private Prayer as a Pastor - Joel Beeke
- Prayer as a Way of Walking in Love: A Personal Journey - Francis Chan
- Helping Your People Discover the Praying Life - Paul Miller
- He Kissed the Rose and Felt the Thorn: Living and Dying in the Morning of Life - John Piper
- Leading Family Worship - Joel Beeke
- Unreached Peoples and the Power of Prayer - Jerry Rankin
- Speaker Panel met Beeke, Miller, Chan, Rankin, and Piper
- Piper on Technological Temptations to Distractedness - John Piper
Labels:
Beeke,
Chan,
conferentie,
Desiring God,
downloads,
gebed,
Miller,
mp3,
Piper,
Rankin
maandag 21 februari 2011
Zaterdag 26 febr.: lezing in Menen over Daniël 4
Komende zaterdag kun je in CC De Steiger in Menen (Waalvest 1) opnieuw naar een lezing uit de reeks over het Oudtestamentische Bijbelboek Daniël.
Spreker is deze keer Geert Soete, hij behandelt Daniël 4. Titel is "Wees nederig" en aanvangsuur 19.30 u.
Eerdere lezingen kun je nog steeds via deze blog beluisteren. Je zoekt dan bijvoorbeeld via het venster rechtsboven naar "lezing" of kan de labels in de rechterkolom gebruiken.
donderdag 17 februari 2011
Preekadvies van een groot prediker
Het gevaar voor de prediker:
De gouden regel:
De definitie van prediken:
Het doel van prediken:
De romantiek en de realiteit van prediken:
Gelezen bij Kevin DeYoung en hij citeert uit Martyn LLoyd-Jones zijn "Preaching & Preachers". Vrij vertaald.
Houden van prediken is één ding, degenen liefhebben tot wie je predikt is een opgave van een heel andere orde.
De gouden regel:
Op dit punt is er één gouden regel, één absolute vereiste: eerlijkheid. Je moet eerlijk omgaan met je tekst.
De definitie van prediken:
Theologie in vuur en vlam.
Het doel van prediken:
Wat is het belangrijkste doel als je predikt? Ik ben geneigd te denken dat dit het is: het is mannen en vrouwen een bewustzijn van God en Zijn aanwezigheid te geven.
De romantiek en de realiteit van prediken:
Elk die al een glimp opving van wat het is te prediken zal het onvermijdelijk zo aanvoelen alsof hij nog nooit heeft gepredikt. Maar hij zal blijven proberen, hopende dat hij door Gods genade op een dag waarlijk mag prediken.
Gelezen bij Kevin DeYoung en hij citeert uit Martyn LLoyd-Jones zijn "Preaching & Preachers". Vrij vertaald.
Bid voor een tweede wonder in Egypte
Michael Horton werpt wat licht op de huidige situatie van de christenen in Egypte en vermeldt hun vraag om te bidden.
Hier lees je waarvoor ze gebed vragen, hoe hun hoop en verwachting is voor de komende tijd en hoe ze zich opstelden tijdens de weken dat de revolutie aan de gang was.
Hier lees je waarvoor ze gebed vragen, hoe hun hoop en verwachting is voor de komende tijd en hoe ze zich opstelden tijdens de weken dat de revolutie aan de gang was.
Christus prediken vanuit het Oude Testament
Bij The Gospel Coalition bouwen ze een nieuw project: Preaching Christ in the Old Testament.
Wat vind je op de site?
Artikels, boekaanbevelingen, mp3's van preken die als voorbeeld kunnen dienen en van workshops over het thema en interviews.
Een aantal thema's is al wat uitgewerkt, zoals het boek Jona en zoals de Psalmen.
Nog meer materiaal vind je bij BibleMesh.
Gelezen bij Justin Taylor.
Wat vind je op de site?
Artikels, boekaanbevelingen, mp3's van preken die als voorbeeld kunnen dienen en van workshops over het thema en interviews.
Een aantal thema's is al wat uitgewerkt, zoals het boek Jona en zoals de Psalmen.
Nog meer materiaal vind je bij BibleMesh.
Gelezen bij Justin Taylor.
dinsdag 15 februari 2011
Een Bijbels huwelijk is monogaam
Ondanks het onderwijs van Genesis 1-3 dat monogamie een basisonderdeel is van Gods ontwerp voor het huwelijk, laat de geschiedenis van Israël herhaaldelijk voorbeelden zien van polygamie.
Hoewel God zeker de bevoegdheid en de kracht had om meer dan één vrouw te maken voor de man, schiep God bewust alleen Eva en maakte Hij aan Adam zijn plan bekend met de woorden: ‘Zo komt het dat een man (enkelvoud) zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw (enkelvoud), met wie hij één lichaam wordt. (Gen.2:24)
Ondanks praktische argumenten dat Gods doel om de aarde te bevolken menselijk gesproken eerder kon bereikt worden indien Adam meerdere vrouwen had gekregen, was het ontwerp van de Schepper eenvoudig en duidelijk: één vrouw voor één man. Dit is de huwelijkswet die bij de schepping gegeven is.
Zoals verwacht kon worden werd Gods ideaal van het monogame huwelijk na de zondeval van de mensheid niet meer consequent hooggehouden. Binnen 6 generaties (Adam was nog maar nauwelijks gestorven) doet de Bijbel verslag dat Lamecht zich twee vrouwen nam (Gen.4:19). Wilde hij in zijn aanmatiging Gods oorspronkelijke zegen verkrijgen (vgl. Gen.1:28) door te vertrouwen op zijn eigen middelen, nl. meerdere vrouwen?
Polygamie was nooit normatief onder de volgelingen van Israëls God, maar de Schrift laat zien dat het veel voorkwam.
Een belangwekkend aantal personen wordt in het OT op dit vlak vermeld, inclusief patriarchen en koningen. Naar de letter gaat het hier om polygynie: een huwelijk met meerdere vrouwen.
Naast Lamecht lees je ook van Abraham, Esau, Jakob, Gideon, Elkana, David, Salomo, Achab, Jojachin, Asschur, Rehabeam, Abia, Joram en Joas.
Hoewel het dus duidelijk is dat in de geschiedenis van Israël verschillende belangrijke personen (godvrezende en andere) zich inlieten met polygamie, geeft het Oude Testament duidelijk de boodschap door dat de praktijk van het hebben van meerdere vrouwen een afwijking was van Gods oorspronkelijke huwelijksplan. Die boodschap blijkt niet enkel uit teksten die polygamie ondubbelzinnig lijken te verbieden (vgl. Deut. 17:17; Lev. 18:18), maar blijkt ook uit de zonde en algemene wanorde die polygamie voortbracht in het leven van hen die het praktiseerden.
Het OT doet bijvoorbeeld verslag van ontwrichtende voortrekkerij in de polygame huwelijken van Jakob, Elkana en Rehabeam. Ook was jaloezie een terugkerend probleem tussen de concurrerende vrouwen van Abraham, Jakob en Elkana. Bovendien vertelt de Schrift dat Salomo’s buitenlandse vrouwen hem ertoe verleidden andere goden te gaan dienen, een schending van het eerste gebod. Davids polygame huwelijken leidden tot incest en moord onder zijn nageslacht.
Kortom: de Bijbel toont duidelijk dat individuen in de geschiedenis van Israël, die Gods ontwerp van het monogame huwelijk lieten vallen en polygamie praktiseerden, daarmee ingingen tegen het plan van de Schepper en uiteindelijk zichzelf schade berokkenden.
De zonde en wanorde waartoe polygamie leidt, versterken het getuigenis van de goedheid van het monogame huwelijk zoals God dat de eerste keer openbaarde in het huwelijk van Adam en Eva in de hof van Eden. Niet alleen wordt nergens in het OT met goedkeuring over polygamie gesproken (zie echter Ex. 21:10-11 en Deut. 21:15-17), ook houden vele passages het monogame huwelijk duidelijk hoog als het blijvende ideaal (bijv. Spr.12:4, 18:22, 19:14, 31:10-31, Ps.128:3, Ez.16:8)
Bovenstaande tekst is een licht geredigeerde versie van een gedeelte uit het standaardwerk 'God, huwelijk en gezin - Het Bijbels fundament' door A.J. Köstenberger en D.W. Jones, uitg. Voorhoeve, pag. 35-37.
Hoewel God zeker de bevoegdheid en de kracht had om meer dan één vrouw te maken voor de man, schiep God bewust alleen Eva en maakte Hij aan Adam zijn plan bekend met de woorden: ‘Zo komt het dat een man (enkelvoud) zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw (enkelvoud), met wie hij één lichaam wordt. (Gen.2:24)
Ondanks praktische argumenten dat Gods doel om de aarde te bevolken menselijk gesproken eerder kon bereikt worden indien Adam meerdere vrouwen had gekregen, was het ontwerp van de Schepper eenvoudig en duidelijk: één vrouw voor één man. Dit is de huwelijkswet die bij de schepping gegeven is.
Zoals verwacht kon worden werd Gods ideaal van het monogame huwelijk na de zondeval van de mensheid niet meer consequent hooggehouden. Binnen 6 generaties (Adam was nog maar nauwelijks gestorven) doet de Bijbel verslag dat Lamecht zich twee vrouwen nam (Gen.4:19). Wilde hij in zijn aanmatiging Gods oorspronkelijke zegen verkrijgen (vgl. Gen.1:28) door te vertrouwen op zijn eigen middelen, nl. meerdere vrouwen?
Polygamie was nooit normatief onder de volgelingen van Israëls God, maar de Schrift laat zien dat het veel voorkwam.
Een belangwekkend aantal personen wordt in het OT op dit vlak vermeld, inclusief patriarchen en koningen. Naar de letter gaat het hier om polygynie: een huwelijk met meerdere vrouwen.
Naast Lamecht lees je ook van Abraham, Esau, Jakob, Gideon, Elkana, David, Salomo, Achab, Jojachin, Asschur, Rehabeam, Abia, Joram en Joas.
Hoewel het dus duidelijk is dat in de geschiedenis van Israël verschillende belangrijke personen (godvrezende en andere) zich inlieten met polygamie, geeft het Oude Testament duidelijk de boodschap door dat de praktijk van het hebben van meerdere vrouwen een afwijking was van Gods oorspronkelijke huwelijksplan. Die boodschap blijkt niet enkel uit teksten die polygamie ondubbelzinnig lijken te verbieden (vgl. Deut. 17:17; Lev. 18:18), maar blijkt ook uit de zonde en algemene wanorde die polygamie voortbracht in het leven van hen die het praktiseerden.
Het OT doet bijvoorbeeld verslag van ontwrichtende voortrekkerij in de polygame huwelijken van Jakob, Elkana en Rehabeam. Ook was jaloezie een terugkerend probleem tussen de concurrerende vrouwen van Abraham, Jakob en Elkana. Bovendien vertelt de Schrift dat Salomo’s buitenlandse vrouwen hem ertoe verleidden andere goden te gaan dienen, een schending van het eerste gebod. Davids polygame huwelijken leidden tot incest en moord onder zijn nageslacht.
Kortom: de Bijbel toont duidelijk dat individuen in de geschiedenis van Israël, die Gods ontwerp van het monogame huwelijk lieten vallen en polygamie praktiseerden, daarmee ingingen tegen het plan van de Schepper en uiteindelijk zichzelf schade berokkenden.
De zonde en wanorde waartoe polygamie leidt, versterken het getuigenis van de goedheid van het monogame huwelijk zoals God dat de eerste keer openbaarde in het huwelijk van Adam en Eva in de hof van Eden. Niet alleen wordt nergens in het OT met goedkeuring over polygamie gesproken (zie echter Ex. 21:10-11 en Deut. 21:15-17), ook houden vele passages het monogame huwelijk duidelijk hoog als het blijvende ideaal (bijv. Spr.12:4, 18:22, 19:14, 31:10-31, Ps.128:3, Ez.16:8)
Bovenstaande tekst is een licht geredigeerde versie van een gedeelte uit het standaardwerk 'God, huwelijk en gezin - Het Bijbels fundament' door A.J. Köstenberger en D.W. Jones, uitg. Voorhoeve, pag. 35-37.
Volhardend de wedstrijd lopen
Mijn broer gebruikte recent bovenstaand filmpje om een preek over Hebreeën 12:1-13 af te sluiten.
1 Nu wij door zo’n menigte geloofsgetuigen omringd zijn, moeten ook wij de last van de zonde, waarin we steeds weer verstrikt raken, van ons afwerpen en vastberaden de wedstrijd lopen die voor ons ligt. 2 Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor hem in het verschiet lag, liet hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. 3 Laat tot u doordringen hoe hij standhield toen de zondaars zich zo tegen hem verzetten, opdat u niet de moed verliest en het opgeeft. 4 U hebt in uw strijd tegen de zonde uw leven nog niet op het spel gezet. 5 Kennelijk bent u de bemoediging vergeten die tot u als tot kinderen wordt gericht: ‘Mijn zoon, je mag een vermaning van de Heer nooit terzijde schuiven en nooit opgeven als je door hem terechtgewezen wordt, 6 want de Heer berispt wie hij liefheeft, straft elke zoon van wie hij houdt.’ 7 Houd vol, het betreft hier immers een leerschool, God behandelt u als zijn kinderen. Welk kind wordt niet door zijn vader berispt? 8 Maar als u die leerschool niet doorloopt zoals alle anderen vóór u, dan bent u geen kinderen, maar bastaards. 9 Daar komt nog bij dat wij voor onze aardse vaders, door wie we werden opgevoed, respect hadden; hoeveel te meer zullen we ons dan niet onderwerpen aan het gezag van de Vader van alle geesten, en dan leven? 10 Onze aardse vaders berispten ons maar voor korte tijd en naar eigen goeddunken, maar hij berispt ons voor onze eigen bestwil, om ons te laten delen in zijn heiligheid. 11 Een vermaning lijkt op het moment zelf geen vreugde te brengen, slechts verdriet, maar op den duur plukt wie erdoor gevormd is er de vruchten van: een leven in vrede en gerechtigheid. 12 Hef daarom uw slappe handen op, strek uw knikkende knieën, 13 en kies rechte paden, zodat een voet die gekneusd is niet verder ontwricht raakt, maar juist geneest.
woensdag 9 februari 2011
Beluister of download de lezing "Wees moedig" (Daniël 3)
Recent gaf Ger De Koning in CC De Steiger een lezing met hoofdstuk 3 uit het Bijbelboek Daniël als vertrekpunt. Het thema was "Wees moedig" en kaderde in een reeks waarbij we lessen proberen te trekken uit dit oudtestamentische boek.
Hieronder kun je de lezing beluisteren.
Ondertussen blijkt de vroegere applicatie weer te werken. Via deze link of met het pijltje kun je dus weer kiezen voor beluisteren of om te downloaden. Dit laatste gebeurt met rechtermuisknop.
Hieronder kun je de lezing beluisteren.
Ondertussen blijkt de vroegere applicatie weer te werken. Via deze link of met het pijltje kun je dus weer kiezen voor beluisteren of om te downloaden. Dit laatste gebeurt met rechtermuisknop.
zondag 6 februari 2011
De kleren maken de Man
Ik, Johannes, (...) ik was op het eiland Patmos omdat ik over God had gesproken en van Jezus had getuigd. (...) Ik hoorde achter me een luide stem, die klonk als een bazuin en die tegen me zei: ‘Schrijf alles wat je ziet in een boek en stuur dat naar de zeven gemeenten, naar Efeze, Smyrna, Pergamum, Tyatira, Sardes, Filadelfia en Laodicea.’ Ik draaide me om, om te zien welke stem er tegen mij sprak. Toen zag ik zeven gouden lampenstandaards, en daartussen iemand die eruitzag als een mens. Hij was gekleed in een lang gewaad en had een gouden band om zijn borst. Zijn hoofd en zijn haren waren wit als witte wol of als sneeuw, en zijn ogen waren als een vlammend vuur.
(Opb.1:9-14)
Opb1:10: Johannes is op Patmos en hoort een stem als van een bazuin. Met andere woorden: iets zeer belangrijks volgt.
1:12: ik keerde mij om, om de stem te zien … De stem des Heren wekt het verlangen Hem te zien. Dit is vandaag niet anders. God spreekt tot ons door zijn woord, dit wekt verlangen Hem te mogen zien.
1:13: In het midden van de kandelaars: de Heer is midden onder de gemeentes, die gesymboliseerd worden door kandelaars die Gods licht verspreiden. Hij staat niet op afstand, Hij staat er niet naast, Hij staat in het midden ervan. (Merk op: ook aan het kruis hing Hij in het midden. Om in het midden van de gemeenten te kunnen zijn, moest hij eerst in het midden van de misdadigers gehangen worden ). Omdat Hij in het midden van de gemeentes staat, kan Hij ook steeds duidelijk zeggen: ik weet … (2:2, 2:9, 2:13, 2:19, 3:1, 3:8, 3:15). Hij is na zijn hemelvaart ook niet afwezig of ver weg, maar in het midden.
1:13: iemand, de zoon des mensen gelijk … Deze uitdrukking betekent veel meer dan gewoon ‘een mens’. Vergelijk Dan.7:13 Hij is de centrale figuur in de geschiedenis, aan wie alle koninkrijken van de wereld zijn gegeven, aan wie alle koninkrijken rekenschap verschuldigd zijn. Hij is de hemelse persoon die vóór alle dingen bestaat, die het koninkrijk komt oprichten dat niet meer zal verdwijnen.
Als we een persoon zien, is de kleding vaak het eerste wat opvalt. Kleding zegt ook iets over een persoon. Bijv.: iemand met een witte schort aan en een stethoscoop = dokter; iemand met een blauw uniform en kepie = politieman, enz.
Hier: een wit gewaad tot aan de voeten en een gouden gordel rond de borst.
- Het gewaad is de kleding van de priester, de hogepriester, zoals Aäron die droeg. De verheerlijkte Zoon des Mensen is de grote hogepriester. De priester slaat de brug tussen mensen en God. Hij kent beide zijden van de brug goed. Hij is nl volkomen mens en volkomen God.
- De gordel: als je een gordel op je heupen droeg, maakte je je klaar voor het werk. Als je die gordel op je borst droeg, was dat omdat je rustte na het volbrachte werken. Het hogepriesterlijke werk van Christus is volbracht. Hij is als ultieme slachtoffer op het altaar geofferd.
- Het kleed is ook het gewaad van een koning, zoals Jonathan er een droeg, zie 1Sm18:4. Hij is de hogepriester-koning, verheven boven alle gezag en autoriteit, aan wie allen rekenschap verschuldigd zijn, klein en groot.
De bruidegom is er, laat de nieuwe wijn vloeien!
Markus 2:18-22
De bruidegom is er!
De oproep om te vasten is meestal verbonden met rouw. Maar Jezus wil nu dat de toehoorders verstaan dat de tijd waarin ze nu gekomen zijn, een tijd is van vreugde. Jezus stelt zichzelf voor als een bruidegom temidden een huwelijksviering. Deze tijd van grote vreugde stelt zijn discipelen buiten het vasten van die tijd.
Jezus beloofde dat hij het doodskleed zou wegnemen dat over de volkeren lag en dat Hij de dood zou voorgoed overwinnen. Jezus en zijn discipelen nemen daarom niet deel aan het ritueel van rouw: de bruidegom is immers gekomen. Dit is geen tijd om te vasten, want de reden voor het vasten van de mens zal weldra voor altijd weggenomen worden. Dit is een tijd voor grote vreugde.
Maar er is ook een tijd van rouw op komst, zo maakt Jezus duidelijk. In vers 20 ziet Jezus al vooruit naar de tijd waarin de bruidegom zal weggenomen worden. DAN zullen zijn discipelen vasten. Dan zal er rouw zijn. Niet in een ritueel, maar in realiteit. Jezus verwijst hier naar het kruis.
Hoewel zijn aanwezigheid op dat moment een reden voor grote vreugde is, komt er een tijd in de toekomst dat zijn discipelen zullen rouwen, wanneer Hij de verschrikkelijke dood sterft die God in petto heeft voor de dienstknecht des Heren - aan het kruis.
Er is een tijdsperiode die op zijn einde loopt (Mk1:15), een andere vangt aan (Mk10:30).
Jezus versterkt de verwachting door nog twee gelijkenissen die hetzelfde punt duidelijk maken. De gelijkenis van de lap stof (vers 21) is een waarschuwing om niet te proberen om Jezus in het systeem van het Judaïsme, de oude Joodse godsdienst, te duwen – of zelfs nog maar in wat Johannes de doper heeft gebracht. Het OT en Johannes de doper wezen heen naar Jezus in al zijn nieuwheid.
Als je van Christus verwacht dat Hij zich zal aanpassen aan de praktijken van de joodse godsdienstigheid uit de eerste eeuw, dan is dat al even dwaas en ongepast als de pogingen om een nieuwe lap stof (die dus nog niet is gekrompen) op een oud kleed te gaan stikken. Jezus is niet gekomen om een oud kleed te verstellen. Deze menselijke godsdienst is eenvoudig deel van een gevallen wereld die God zal oprollen en weggooien (Ps. 102:26-28 + Hebr1:10-12 enz)
De gelijkenis van de nieuwe wijn maakt eenzelfde punt. De vreugde van de oogsttijd was een gebruikelijk profetisch symbool van de nieuwe tijd die eraan kwam. Ook het beeld van de nieuwe wijn was dat. Gods redding na het oordeel werd voorgesteld in beelden waarbij Israël opnieuw de vrucht van het land zou genieten, met daarbij ook de zegen van wijn (Hos.2:22). In Amos begint een gedeelte met net dezelfde woorden als de gelijkenis van de Heer. Zie Amos 9:13-14.
Wanneer deze nieuwe wijn begint van de heuvels te komen bij het aanbreken van de nieuwe tijd, is het volledige dwaasheid dat het zou in de oude zakken kunnen gegoten worden. Beide gelijkenissen spreken van de nieuwheid van datgene wat in de wereld zou komen met Jezus. Ze wijzen naar de dwaasheid om te pogen het oude en nieuwe samen te voegen.
Jezus komt niet om het Judaïsme te hervormen, Hij brengt iets volledig nieuws dat niet in het oude systeem kan ingepast worden. Jezus is niet gekomen om in een systeem te treden waarvan de regels en voorschriften enkel konden spreken van zonde, onreinheid, ziekte, rouw, vergankelijkheid en dood. De tegenstelling tussen dood en leven is fundamenteel, Hij brengt het leven.
Jezus wordt niet opgeslorpt door een religie van tranen. Hij is de bruidegom die de geweldige tijd van de feesten van de laatste dagen brengt, wanneer het rouwkleed voorgoed afgegooid wordt. Laat de nieuwe wijn vloeien!
De bruidegom is er!
De oproep om te vasten is meestal verbonden met rouw. Maar Jezus wil nu dat de toehoorders verstaan dat de tijd waarin ze nu gekomen zijn, een tijd is van vreugde. Jezus stelt zichzelf voor als een bruidegom temidden een huwelijksviering. Deze tijd van grote vreugde stelt zijn discipelen buiten het vasten van die tijd.
Jezus beloofde dat hij het doodskleed zou wegnemen dat over de volkeren lag en dat Hij de dood zou voorgoed overwinnen. Jezus en zijn discipelen nemen daarom niet deel aan het ritueel van rouw: de bruidegom is immers gekomen. Dit is geen tijd om te vasten, want de reden voor het vasten van de mens zal weldra voor altijd weggenomen worden. Dit is een tijd voor grote vreugde.
Maar er is ook een tijd van rouw op komst, zo maakt Jezus duidelijk. In vers 20 ziet Jezus al vooruit naar de tijd waarin de bruidegom zal weggenomen worden. DAN zullen zijn discipelen vasten. Dan zal er rouw zijn. Niet in een ritueel, maar in realiteit. Jezus verwijst hier naar het kruis.
Hoewel zijn aanwezigheid op dat moment een reden voor grote vreugde is, komt er een tijd in de toekomst dat zijn discipelen zullen rouwen, wanneer Hij de verschrikkelijke dood sterft die God in petto heeft voor de dienstknecht des Heren - aan het kruis.
Er is een tijdsperiode die op zijn einde loopt (Mk1:15), een andere vangt aan (Mk10:30).
Jezus versterkt de verwachting door nog twee gelijkenissen die hetzelfde punt duidelijk maken. De gelijkenis van de lap stof (vers 21) is een waarschuwing om niet te proberen om Jezus in het systeem van het Judaïsme, de oude Joodse godsdienst, te duwen – of zelfs nog maar in wat Johannes de doper heeft gebracht. Het OT en Johannes de doper wezen heen naar Jezus in al zijn nieuwheid.
Als je van Christus verwacht dat Hij zich zal aanpassen aan de praktijken van de joodse godsdienstigheid uit de eerste eeuw, dan is dat al even dwaas en ongepast als de pogingen om een nieuwe lap stof (die dus nog niet is gekrompen) op een oud kleed te gaan stikken. Jezus is niet gekomen om een oud kleed te verstellen. Deze menselijke godsdienst is eenvoudig deel van een gevallen wereld die God zal oprollen en weggooien (Ps. 102:26-28 + Hebr1:10-12 enz)
De gelijkenis van de nieuwe wijn maakt eenzelfde punt. De vreugde van de oogsttijd was een gebruikelijk profetisch symbool van de nieuwe tijd die eraan kwam. Ook het beeld van de nieuwe wijn was dat. Gods redding na het oordeel werd voorgesteld in beelden waarbij Israël opnieuw de vrucht van het land zou genieten, met daarbij ook de zegen van wijn (Hos.2:22). In Amos begint een gedeelte met net dezelfde woorden als de gelijkenis van de Heer. Zie Amos 9:13-14.
Wanneer deze nieuwe wijn begint van de heuvels te komen bij het aanbreken van de nieuwe tijd, is het volledige dwaasheid dat het zou in de oude zakken kunnen gegoten worden. Beide gelijkenissen spreken van de nieuwheid van datgene wat in de wereld zou komen met Jezus. Ze wijzen naar de dwaasheid om te pogen het oude en nieuwe samen te voegen.
Jezus komt niet om het Judaïsme te hervormen, Hij brengt iets volledig nieuws dat niet in het oude systeem kan ingepast worden. Jezus is niet gekomen om in een systeem te treden waarvan de regels en voorschriften enkel konden spreken van zonde, onreinheid, ziekte, rouw, vergankelijkheid en dood. De tegenstelling tussen dood en leven is fundamenteel, Hij brengt het leven.
Jezus wordt niet opgeslorpt door een religie van tranen. Hij is de bruidegom die de geweldige tijd van de feesten van de laatste dagen brengt, wanneer het rouwkleed voorgoed afgegooid wordt. Laat de nieuwe wijn vloeien!
dinsdag 1 februari 2011
Update - Vandaag zijn nog altijd Jim Elliots nodig
"Beelden van het Braziliaanse departement voor inheemse zaken laten indianen zien die nog nooit contact gehad hebben met mensen van buiten het regenwoud."
Bovenstaande foto met de commentaar van Het Nieuwsblad erbij doet me terugdenken aan het verhaal van zendeling Jim Elliot.
Onder meer via Wikipedia lees je meer over Elliot.
UPDATE: Het bericht en de foto van Het Nieuwsblad schijnen ondertussen fake, onjuist, een hoax of een broodje aap. Maar dat betekent dan weer niet dat er geen Jim Elliots meer zouden nodig zijn.
Volg live de Desiring God Pastors' Conference 2011
Desiring God biedt live-streaming aan van de 7 hoofdtoespraken van de Conferentie voor Pastors die momenteel aan de gang is.
Thema: The Powerful Life of the Praying Pastor.
Hier vind je het schema met de tijdstippen. Het is voer voor nachtraven: als ik me niet vergis moet je ongeveer 7 uren bijtellen om het schema naar onze tijdrekening om te zetten - heel wat van de toespraken vinden dus voor ons 's nachts of in de vroege ochtend plaats.
De live stream vind je hier.
Ook via Twitter volg je de conferentie op de voet, en wel hier.
Abonneren op:
Posts (Atom)