DS: "Gewone man las Bijbel al in middeleeuwen"

Vandaag gelezen in De Standaard online:

"Al in de middeleeuwen had zowel de elite als de gewone man een bijbel in de eigen taal in huis. Dat blijkt uit onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen.
Het onderzoek stelt het bekende beeld bij dat arbeiders, zoals de timmerman en de kleermaker, pas sinds de Reformatie uit de Bijbel lezen. 'Het dominante beeld is nog steeds dat het leken voor de Reformatie verboden was zelf de Bijbel te lezen. Dat is niet zo. Vaak was het gewoon toegestaan', vertelt Sabrina Corbellini, coördinator van het onderzoek, aan de Nederlandse krant Trouw. 'Het gebruik van vertalingen is zeker geen protestantse uitvinding.'

De onderzoekers uit Groningen zochten 2,5 jaar lang in bibliotheken in Nederland, Vlaanderen, Frankrijk en Italië om in kaart te brengen wie in de middeleeuwen Bijbels in huis had. 'Het was echt een stedelijk fenomeen. Daar waren steeds meer ambachtslieden en een elite die kon lezen en schrijven, alleen deden ze dat niet in het Latijn', stelt Corbellini.

De mythe dat de Rooms-Katholieke kerk het lezen van de Bijbel verbood zou door de protestanten onder leiding van hervormer Maarten Luther de wereld zijn ingestuurd. Pas halverwege de zestiende eeuw besloot Rome dat de Bijbel enkel in het Latijn gelezen mocht worden."

Lijden: waarom of waartoe?

Mensen zoeken een verklaring voor het lijden in 'oorzaak en gevolg'. Ze kijken achteruit en zoeken naar een verband tussen zonde in het verleden en lijden in het heden.

De Bijbel kijkt echter hoopvol vooruit en zoekt niet zozeer naar verklaringen in de oorsprong maar veeleer in de doelstelling van het lijden.
Het doel van lijden wordt niet gezien in zijn oorzaak, maar in zijn resultaat (in wat het bewerkt). De blindgeborene was zo geboren opdat de werken van God in hem openbaar zouden worden (Joh.9:3).

Maar soms lijkt het wel of er geen goed uit het boze kan voortkomen. Mensen wachten tevergeefs. Ze vinden Gods traagheid lastig. Ze worden moedeloos en geven vaak hun geloof op.

De Bijbel prijst Gods zelfbeheersing. Wat Zijn rechtvaardigheid in de lange processen van de geschiedenis uitwerkt, soms over verschillende eeuwen heen, zijn deel van ons bestaan in de tijd. Het is eenvoudiger om de hand van God te zien in de spectaculaire en onmiddellijke handelingen van God. Net zo goed is de zondaar die niet meteen wordt gecorrigeerd geneigd om Gods geduld in het uitvoeren van Zijn recht te verachten en het te zien als een teken van onverschilligheid of zelfs van afwezigheid.

We moeten al even geduldig zijn als God zelf om het eindresultaat te zien, of om te blijven leven in geloof zonder iets te zien. Maar te gelegener tijd zullen wij oogsten, als we niet verslappen (zie Gal. 6:9).


Vrij vertaald en bewerkt naar "Job", een commentaar door Francis I. Andersen, uit de reeks Tyndale OT Commentary, pag. 68. Gelezen bij Tony Reinke.

Ik volg je niet, tenzij ik je bestemming ken

Op een begraafplaats in Indiana vind je volgend grafschrift (in eigen vertaling):

"Sta stil, vreemdeling, als je mij voorbijkomt:
Zoals jij nu bent, zo was ik ooit.
Zoals ik nu ben, zo zul jij zijn.
Dus bereid je voor op de dood en volg mij."

Een onbekende voorbijganger kerfde enkele bijkomende woorden op de grafsteen:

"Om jou te volgen ben ik niet bereid,
Tenzij ik weet waarheen je ging."

Kunnen we voorafgaand aan de dood echt weten waar we nadien gaan? De apostel Johannes, dezelfde die over de nieuwe hemelen en Nieuwe Aarde schreef, zei in een van zijn brieven:
Dit heb ik u geschreven, die gelooft in de naam van de Zoon Gods, opdat gij weet, dat gij eeuwig leven hebt. (1 Joh.5:13)

We kunnen zeker weten dat we eeuwig leven hebben. We kunnen met zekerheid weten of we naar de Hemel zullen gaan als we overlijden.

En jij?



De oorspronkelijke tekst op het graf luidde:

Pause, stranger, when you pass me by:
As you are now, so once was I.
As I am now, so you will be.
So prepare for death and follow me.

Met als latere toevoeging:

To follow you I'm not content,
Until I know which way you went.

Bewerkte tekst uit het non-fictieboek van Randy Alcorn "Heaven", uitg. Tyndale, 2004, pag. 33, (c) Eternal Perspective Ministries, www.epm.org

"Ieder mens staat daar, enkel een ademtocht"

"Ik wil meer weten over wat er gebeurd is met je vader en grootvader en overgrootvader. Als je in staat bent het te vertellen."

"Het is me een eer dat je het vraagt." Quan zette zijn gedachten op een rijtje. "Ik heb je misschien wel eens verteld dat vader me leerde mezelf te vragen: 'Is dit de dag dat ik sterven zal?' Daarna haalde hij een Bijbeltekst aan: En zoals het de mensen beschikt is éénmaal te sterven en daarna het oordeel."

"Wat een griezelige boodschap om aan een kind door te geven."

"Vertelt een liefhebbende vader zijn kinderen niet de waarheid? Hij leerde me ook: Laat mij, HERE, mijn einde kennen, en welke de maat van mijn dagen is; laat mij weten, hoe vergankelijk ik ben. Zie, Gij hebt mijn dagen als enige handbreedten gesteld, mijn levensduur is als niets voor U; ja, ieder mens staat daar, enkel een ademtocht. Hij leerde me dat ons leven snel voorbij is, en dan vliegen wij heen."

"Klinkt nogal morbide."

"Nee, want ons leven eindigt hier niet. We houden niet op te bestaan bij de dood; we verhuizen naar een andere plaats. Hoe kunnen we ons op de dood voorbereiden als we hem ontkennen? Een van baba's (= papa's, JL) favoriete gezegdes was: 'Echt goud vreest het vuur niet.' Ik zeg tegen Minghua en Shen (Quans echtgenote en zoontje, JL) dat we door een tijd van beproeving heen moeten, maar het vuur of onze beproeving laat zien waar we van gemaakt zijn."

"Vuur lijkt me een hoge prijs om te betalen."

"Zuiverheid is de hoogste prijs waard, nietwaar? God is met ons in het vuur. Shengjing ( = de Bijbel, JL) zegt dat onze werken op aarde van hout of hooi of stro kunnen zijn, die verbranden in het vuur van Gods heiligheid. Of onze werken kunnen van goud en zilver en edelstenen zijn, die in het vuur gelouterd worden. De keuze is aan ons. Als we getrouw zijn, komen we zuiverder uit het vuur tevoorschijn dan we er ingingen. Daarom vreest echt goud het vuur niet."


Uit: "Thuiskomst", roman door Randy Alcorn, uitg. Voorhoeve, pag. 221-222

Ex-gitarist van Korn vertelt over zijn bekering

Brian Welch was vroeger gitarist bij de heavy metal band Korn. Hij zat hopeloos vast aan drugs en was niet in staat om voor zijn dochtertje te zorgen. Tot hij Christus leerde kennen.

(gezien bij Justin Taylor)

"Zijn wens is dat God niet bestaat"

"Iedere man vertrouwt op iemand. Als hij niet op Yesu vertrouwt, vertrouwt hij op andere mensen of hij vertrouwt op zichzelf. Geen van beiden is betrouwbaar. Niet in China. Niet in Amerika. (...)
Vertel me eens, Ben Fielding. Waarom ben je opgehouden op Yesu te vertrouwen?"

(...)

" (...) Misschien was mijn geloof te simpel en is mijn wereld te gecompliceerd geworden. Hoe meer ik in het zakenleven opging, hoe meer ik inzag dat de kerk niet in contact stond met mijn wereld. De preken vond ik ... simplistisch, naïef. Ik kon mijn tijd beter gebruiken met boeken te lezen van schrijvers die mijn wereld begrepen."

"Jouw wereld? (...) Het is toch Gods wereld? Zou iemand haar beter begrijpen dan Hij die haar schiep en regeert, en voor haar stierf?"

"Het gaat om meer. Ik leef in een wereld van kapitaal, beleggingen, winstraming, schulden, gebouwen, leasing en belastingen. Dat is geen wereld van bijgelovige boeren en plattelanders."

"Heb je de woorden van Yesu niet gelezen? Hij sprak over grote schatten. Hij sprak over beleggen in juwelen en parels om te illustreren wat een duurzame belegging is. Hij sprak over schuldenlast en dat Hij ons onze schulden kwijtschold. Hij praatte over graanvelden en oogsten. Hij praatte over boeren boeren die land pachten, of landeigenaars die vorderingen hebben. Hij sprak over kapitaal, bankieren, rente, geldleners, het bouwen van schuren om graan op te slaan voor een inkomen op je oude dag. Hij had het over kostenraming voor het ondernemen van zakelijke projecten - over het verdelen van land, onverantwoorde geldbesteding, financieel mismanagement en oneerlijke zakenpraktijken."

(...)
"Bij godsdienst is de wens de vader van de gedachte."

"Dat is wat de communisten zeggen."

"Omdat het communisten zijn, hoeven ze nog niet altijd ongelijk te hebben."

"Nee, maar het is niet zo dat de communisten wensen dat er een God was, en overtuigd zijn van het bewijs dat het niet zo is. Het is zo dat ze vrezen dat er een God is, en om die reden het bewijs van Zijn bestaan afwijzen. Gelovigen troosten elkaar in hun lijden, met de waarheid dat er een God is. Communisten troosten elkaar in hun voorspoed met de mythe dat er geen God is. Dus juist bij het atheïsme is de wens de vader van de gedachte."

"Ik weet niet zeker of ik dat wel geloof."

"Een ware gelovige kan een nacht wakker liggen van twijfel aan God. Maar wat een communist 's nachts wakker houdt, is de vrees dat God wel bestaat. Zijn wens is dat God niet bestaat. Want als er geen God is, is er ook geen Rechter, en dus ook geen oordeel over zijn kwaad. Maar als er wel een God is, weet hij dat hij het niet goed kan maken met Hem. Of dat God eisen aan hem zal stellen waaraan hij niet wil voldoen. Misschien is dat waar jij bang voor bent?"

"Wie zegt dat ik bang ben? Er is een hoop dat jij niet weet", zei Ben. "Onze levens zijn twee verschillende kanten opgegaan. Ik heb de laatste twintig jaar heel veel financiële rapporten gelezen, en artikelen over investeringen, en boeken van deskundigen in succes. En jij ... nou, jij hebt iets heel anders gelezen. Ik ben het niet met je eens, Quan. Maar ik bewonder je. Ik denk dat het me gebroken had als ik mijn dromen op had moeten geven zoals jij."

"Li Quan heeft dromen opgegeven waaraan hij toch niet had kunnen vasthouden. In ruil daarvoor heeft hij de eeuwige dromen omhelsd van de opgestane Yesu. Een uitstekende ruil. Je ziet, Ben, je oude kamergenoot is niet zonder dromen. Hij heeft alleen de oude dromen vervangen door dromen die hoger zijn, en beter."


Een fragment uit een conversatie in 'Thuiskomst', een uitstekende roman van Randy Alcorn , uitg. Voorhoeve, Kampen, pag. 146-148

Nepal overweegt inperking godsdienstvrijheid

"Het parlement van Nepal overweegt een wet aan te nemen die missionaire activiteiten verbiedt en de overgang van de ene religie naar een andere strafbaar maakt. Dat zegt de rooms-katholieke priester Silas Bogati, uitvoerend directeur van Caritas Nepal, tegenover het rk-missiepersbureau Fides.

Misdaad

Artikel 106 maakt deel uit van een nieuwe wetboek van strafrecht waarover het parlement van het Himalayaland zich binnenkort zal buigen. "Dit wetsartikel verbiedt iedere handeling die een persoon ertoe kan brengen over te gaan van de ene geloofsgemeenschap naar een andere. [Daarop staan] boetes en een gevangenisstraf tot maximaal vijf jaar. Als deze wet wordt aangenomen, wordt het in dit land een misdaad om Christus te verkondigen", aldus Bogati, die zich als adolescent van het hindoeïsme bekeerde tot het katholicisme.

Minderheid

Volgens Vaticaanse statistieken uit 2004 is slechts 0,2 procent van de ruim 26 miljoen Nepalezen rooms-katholiek. Zij zijn georganiseerd in het apostolisch vicariaat Nepal, dat namens de paus bestuurd word door de jezuïet Anthony Francis Sharma. 81 procent van de Nepalezen is hindoe, 11 procent is boeddhist en 4 procent is moslim. Voor de burgeroorlog in 2006 werd Nepal bestuurd door een autoritaire hindoeïstische monarchie."

(Bron)