De doop volgt meteen op het aannemen van de prediking. Toen Petrus predikte op de pinksterdag, kwamen er 3.000 tot geloof. Petrus stelde ze niet eerst een tijdje op de proef; nee, nog dezelfde dag werden ze gedoopt.
Toen Paulus op zijn zendingsreizen het evangelie predikte, hoorden de mensen, geloofden ze, en werden ze ... meteen gedoopt.
De doop is dus geen handeling die voltrokken wordt aan christenen die hun sporen in een christelijke levenswandel hebben verdiend. De doop is niet de bekroning van het discipelschap, maar bekering en doop zijn het startpunt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten