zaterdag 29 oktober 2011

Verdraagzaamheid zonder grenzen is slechts onverschilligheid

Paulus vertelt ons in de Galatenbrief onder meer dat de christelijke boodschap een geïnspireerde boodschap is, een boodschap met hoofdletter W.

Roy Clements schrijft daarover in zijn boekje 'Vrij zijn van slavernij, Christenzijn volgens de brief aan de Galaten' (pag. 37-38, uitg. Novapres):

"We moeten ons niets aantrekken van die kinderachtige definitie van geloof: als je kunt bewijzen waarin je gelooft, is het geen geloof meer. Dat is onzin! Geloof is voor een christen geen comfortabele psychische steunpilaar. De waarheid van het evangelie vereist geloof, zoals rook onder de deur vraagt om actie.

In dit opzicht moeten er grenzen zijn aan verdraagzaamheid. Want verdraagzaamheid zonder grenzen is geen ware verdraagzaamheid, maar alleen onverschilligheid. Dan verwarren we ruimdenkendheid met leeghoofdigheid.

G.K. Chesterton had het goed gezien toen hij zei:

'Het doel van het openstellen van de geest is, net als met het openen van de mond, om hem weer te sluiten rond iets dat vast is.'

Onze christelijke opvattingen nederig onderwerpen aan kritisch onderzoek is belangrijk, maar ons gedragen alsof we helemaal geen opvattingen hebben, is weer iets heel anders.

(...)

Toestaan dat mensen die boodschap (van het evangelie, JL) verdraaien of er een verkeerde voorstelling van geven, is geen prijzenswaardige tolerantie, maar flagrante onverantwoordelijkheid."

Vervolgens beschrijft Clements nog een tweeledig gevolg van het doen alsof de waarheid van het evangelie niet buiten kijf staat:

- "Ten eerste zal de wereld concluderen dat zij onze boodschap ongestraft kan negeren" (...)

- "Ten tweede zetten we de deur op een kier voor geloofsrichtingen met minder slappe knieën. Valse godsdiensten die de moed hebben om vast te houden aan hun overtuigingen, zullen, hoe fout ze ook mogen zijn, een geestelijk gat vullen. In onze wereld met al haar postmodernistische twijfels heerst een honger naar een zingeving van het bestaan. Maar zij zal er nooit van overtuigd raken dat Christus die honger kan stillen als wij zo week blijven over de waarheid. Velen zullen zich in de plaats daarvan laten verleiden door de verkondigingen van fundamentalistische sekten."

Over de waarheid valt niet te onderhandelen.

maandag 24 oktober 2011

De (wan)hoop van Raymond

De Standaard publiceerde zaterdag een interview met Raymond van het Groenewoud naar aanleiding van zijn nieuwe cd.
Een klein fragment, waarin ik iets belangrijks mis: hoop.

"Het nieuwe album gaat nadrukkelijk over de eindigheid en zin van alles. Denk je dat de mensen dat boeiend vinden?

'Ik heb aan den lijve ondervonden dat mijn privégepieker bij mensen lichtjes doet branden. Vooral oudere mensen zijn geraakt. Je zou soms denken dat de cultuur vandaag alleen nog zappen toestaat, maar neen dus. Die idee van de eindigheid heeft me trouwens altijd geboeid. Ze verschaft me een licht gevoel, omdat ik het ontroerend vind hoe het rad van het leven maar doordraait. Ik word oud, maar ik zie jonge voetballertjes, kinderen op straat, die tonen dat het allemaal opnieuw begint.'

Vandaar: 'als je sterft, word je herboren'?

'Dat gaat over mijn ouders. Die zijn gestorven, maar niet dood. Ze zijn gewoon een ander leven gaan leiden in mij. Ze maken deel uit van mijn verbeelding, nu ze fysiek niet meer in de weg lopen.'

Hoe zie jij de dood?

'Ik heb geen zin om er een theorie over te verkondigen. Ik heb er geen boodschap aan en ik wil niemand kwetsen. Maar ik vind de maan wel mooi en hoor graag vertellen over haar impact.'"

vrijdag 21 oktober 2011

'De wereld, zegt Jezus, is net als rottend vlees'

Het Reformatorisch Dagblad besteedt aandacht aan een preek van John Stott, die in de zomer van dit jaar overleed. De preek werd gepubliceerd op Preaching Today en het Reformatorisch Dagblad geeft grote delen weer in het Nederlands. Hieronder een kopie van het artikel naar de preek van John Stott: "Christen moet schitteren in de duisternis".

Christenen behoren volgens de Bergrede een zoutend zout te zijn. Het schort daar alleen vaak aan, aldus de bekende Britse theoloog John Stott. „Als we pessimistisch zijn en denken dat we niets kunnen doen in de samenleving, dan durf ik te zeggen dat we theologisch zeer onevenwichtig zijn, zo niet ketters en schadelijk.”
Stott overleed in juli van dit jaar. Hij was voorganger van All Souls Church in Londen en een bekend evangelicaal theoloog die veel boeken op zijn naam heeft staan. Het Amerikaanse tijdschrift Christianity Today publiceerde donderdag een van de preken van Stott op de zusterwebsite Preaching Today. Daarin legt hij met een beroep op Mattheüs 5 uit hoe christenen een zoutend zout en een lichtend licht kunnen zijn in de wereld. Hij stelt dat christenen vier wegen kunnen gebruiken om de wereld met het christelijke getuigenis te beïnvloeden.

Preken over zout en licht is nodig, omdat veel mensen pessimistisch zijn ingesteld. „Er is heel wat pessimisme vandaag de dag dat mensen vastgrijpt en zelfs verlamt. Ze wringen hun handen in een heilige vorm van ontzetting. De maatschappij is verrot tot in de kern, zeggen ze. Alles is hopeloos. Er is geen hoop, uitgezonderd hoop op de terugkeer van Jezus Christus.”

Stott weerspreekt deze opvatting. „Als u een christelijke visie wilt ontwikkelen, hoeft u zich niet alleen te concentreren op de val van de mens en de wederkomst van Christus. U kunt ook denken aan de schepping en de verlossing door Hem. Een christen denkt in termen van het gehele doel van God, dat schepping, zondeval, verlossing en voleinding omvat.”

De nadruk op het zoutend zout-zijn, is voor Stott geen truc om invloed uit te oefenen op mensen. Het is geen „egocentrische dorst naar macht” zegt hij. „Het kan ook op een onbaatzuchtige manier worden gebruikt door christenen die weigeren te berusten in de status-quo. Die vastbesloten zijn dingen te veranderen in de samenleving en enige invloed van Jezus Christus te zien.”

Overleven

Jezus benadrukt in de Bergrede het verschil tussen christenen en niet-christenen, tussen kerk en wereld. Toch zijn ze op elkaar betrokken, aldus Stott. „De wereld, zegt Jezus, is net als rottend vlees. Maar je bent er om het zout van de wereld te zijn. De wereld is als een donkere nacht. Maar je bent in de wereld om het licht te zijn.”

Stott legt er de vinger bij dat veel christenen stil blijven staan bij het onderscheid tussen christenen en niet-christenen, maar hun opdracht in de wereld vergeten. „Er zijn te veel mensen van wie de enige zorg is te overleven. Het zout moet zijn smaak behouden, zeggen ze. Het moet niet besmet raken. En het licht moet helder blijven. Het mag niet worden gesmoord door de duisternis. Dat is waar. Maar dat is alleen maar overleven. Zout en licht zijn niet alleen maar een beetje anders dan hun omgeving. Ze zijn bedoeld om een krachtige invloed daarop te hebben. Het zout wordt in het vlees gewreven om het rotten tegen te gaan. Het licht is om te schitteren in de duisternis.”

Voorbede

Op vier manieren kunnen christenen hun invloed aanwenden in de samenleving, legt Stott uit.

Als eerste noemt hij de kracht van het gebed. „Ik smeek je om dit niet af te doen als een vrome gemeenplaats. Dat is het niet. Als er meer geweld in de samenleving is dan vrede, meer onfatsoenlijkheid dan deugdzaamheid, meer onderdrukking dan rechtvaardigheid, meer secularisatie dan godsvrucht, is dat een reden dat de kerk niet bidt zoals het hoort? Ik geloof dat we in onze kerkdiensten met toenemende ernst de voorbede moeten gebruiken om als gemeente te buigen voor God, Hem de wereld en zijn leiders op te dragen en Hem te vragen om in te grijpen. Dit geldt niet alleen voor diensten, maar ook voor persoonlijke gebeden.”

Een diepe overtuiging van de kracht van de waarheid en van het Evangelie houdt een christen staande tegenover pessimisme of de verleiding van de duivel om Gods waarheid te betwijfelen. Op dat gebied kunnen christelijke apologeten en ethici van groot belang zijn, aldus Stott. „We hebben meer christelijke denkers nodig die hun verstand willen inzetten voor Jezus Christus, en dan zullen spreken en schrijven om de publieke opinie te beïnvloeden.”

Christenen dienen zich ten derde bewust te zijn van hun voorbeeldfunctie. „De wereld kijkt toe. De belangrijkste manier van God om de oude wereld te veranderen, is het uitdragen dat wij geworteld zijn in een nieuwe wereld, met andere waarden, andere normen, andere doelen en andere vreugde.”

Ten slotte kan solidariteit met elkaar een cultuur diepgaand veranderen. Stott wijst erop hoe Jezus begon met slechts twaalf discipelen, met wie Hij intensief optrok. „Er is een grote behoefte aan christelijke gemeenschappen die betrokken zijn op elkaar, toegewijd zijn aan een visioen van gerechtigheid en toegewijd zijn aan Christus.”

Eenheid: stem perfect af op de stemvork



Is het je al ooit opgevallen dat honderd piano's die naar eenzelfde vork gestemd zijn ook automatisch goed op elkaar afgestemd zijn?
Ze zijn in harmonie. Niet door ze op elkaar af te stemmen, maar op een andere standaard waarnaar ze zich elk individueel moeten schikken.

Zo zullen honderd aanbidders die samenkomen en elk naar Christus opkijken meer verenigd zijn in hart, dan ze ooit zouden kunnen zijn als ze bewust zouden streven naar eenheid door hun ogen af te houden van God in een poging die dichtere gemeenschap te bewerken.

Justin Taylor vermeldt op zijn blog A. W. Tozer in 'The Pursuit of God' [1948], Wilder Publications, 2009, pag. 63. Vrij vertaald.

zaterdag 15 oktober 2011

Arabische Lente niet positief voor christenen in Midden-Oosten

Vandaag meldt het Reformatorisch Dagblad op zijn website: 'Arabische Lente niet positief voor christenen in Midden-Oosten'.

Eerder deze week kwam het thema ook al aan bod op Radio 1. Het bewuste interview vind ik niet terug, wel een stukje 'Spanningen tussen moslims en christen in Egypte terug van nooit weggeweest'.

Uit het artikel van RefDag.nl:

"Men zou kunnen stellen dat het geweld tegen christelijke minderheden in de Arabisch-islamitische wereld ook iets zegt over de mentaliteit van de meerderheid. Vandaar dat de Syrische patriarch Ignatius Yusef Yunan enkele dagen geleden zei dat het Westen niet zozeer de nadruk zou moeten leggen op democratie, maar eerder op het naleven van de mensenrechten, waaronder het belangrijke recht om in vrijheid en zonder angst je godsdienst te kunnen uitoefenen. Zonder dit recht loopt een democratie het gevaar te verworden tot de dictatuur van de religieuze meerderheid.

De ontwikkelingen in Egypte, maar vooral ook in Syrië hebben kerkelijke leiders in de Arabische wereld gealarmeerd. Waarmee christenen in de ongemakkelijke positie terechtkomen dat het lijkt alsof zij dictatoriale regimes steunen."

Hoe leven met vragen en onzekerheden rond het lijden?

"Het boek Job geeft geen antwoord op de kwestie van de theodicee: het vertelt ons niet hoe we Gods optreden tegenover het lijden moeten rechtvaardigen. Het stelt deze vragen zelfs niet als theoretisch voor een theologische bespreking. Het zijn eerder persoonlijke pijnlijke vragen zoals ze opkomen bij een man in zijn pijn. Jobs probleem is niet zozeer een kwestie van begrip op een intellectueel niveau als wel een existentiële crisis in zijn levende relatie met de levende God.

(...) (A)an het eind van het boek, worden Jobs vragen over de manier waarop God de wereld bestuurt omgekeerd tot vragen aan Job. Zou hij het soms anders aanpakken? Wat voor macht heeft Job om ook maar iets in het universum te beheersen? Sommige van de vragen blijven onbeantwoord, maar zij worden in een context geplaatst waarin God zichzelf uiteindelijk persoonlijk bekendmaakt en - zogezegd - de verantwoordelijkheid voor de manier waarop Hij de wereld bestuurt op zijn schouders neemt.

Ook vanuit ons christelijke perspectief blijven we nog steeds met onzekerheden over het 'probleem van het lijden' zitten. Het blijft een probleem voor ons, juist omdat dit de goedheid of de macht of de wijsheid van God in wie wij geloven in twijfel lijkt te trekken.

Maar God komt tot ons in Christus, niet als de laatste regel van een logisch syllogisme dat al onze theologische problemen oplost, maar als een gekruisigde man die ons verdriet en onze pijn draagt.

De vraagstukken van de theodicee moeten radicaal herzien worden in het licht van de gekruisigde God. We vinden misschien geen antwoorden, maar we ontdekken dat God in de diepten van onze pijn en onze vragen naast ons staat in de persoon van Christus. Het is de gemeenschap met Hem die ons de genade verleent om te leven met deze vragen en onzekerheden."

Uit: 'De boodschap van Job', door David Atkinson, BSV-serie, uitg. Novapres, pag. 120

zaterdag 8 oktober 2011

Je oogst wat je zaait ( x 3)

Wie onderwezen wordt, moet al het goede dat hij bezit met zijn leermeester delen. Vergis u niet, God laat niet met zich spotten: wat een mens zaait, zal hij ook oogsten. Wie op de akker van zijn zondige natuur zaait oogst de dood, maar wie op de akker van de Geest zaait oogst het eeuwige leven. Laten we daarom het goede doen, zonder op te geven, want als we niet verzwakken zullen we oogsten wanneer de tijd daarvoor gekomen is. Laten we dus, in de tijd die ons nog rest, voor iedereen het goede doen, vooral voor onze geloofsgenoten.
(Galaten 6:6-10)

Paulus past zijn onverbiddelijk principe van 'wat een mens zaait, zal hij ook oogsten' toe op 3 sferen van het christelijk leven.
En in elk van die gevallen geldt, dat hoewel het zaad en de grond verschillen, de zaaitijd gevold wordt door de oogst.

In de eerste sfeer is het zaad Gods Woord, gezaaid door leraars in geest en hart van de gemeente.
--> De leraar die Gods Woord zaait, zal zijn levensonderhoud oogsten; het is Gods bedoeling dat hij dat kan.

In de tweede sfeer is het zaad onze eigen gedachten en daden, gezaaid op het veld van het vlees of de Geest.
--> De zondaar die op het vlees zaait zal verderf oogsten. De gelovige die op de Geest zaait, zal eeuwig leven oogsten, een zich telkens verdiepende gemeenschap met God.

In de derde sfeer bestaat het zaad in goede werken, gezaaid in de levens van andere mensen in de gemeenschap.
--> De christelijke weldoener die goede werken in de gemeenschap zaait, zal een goede oogst binnenhalen in het leven van hen die hij dient en een beloning voor zichzelf in eeuwigheid.

"Op geen van deze terreinen laat God met zich spotten. Op elk daarvan geldt onverbiddelijk hetzelfde principe.En omdat we God niet voor de gek kunnen houden, zijn wij dwazen als wij onszelf proberen voor de gek te houden!

Wij moeten deze wet niet negeren of overtreden, maar die accepteren en ermee samenwerken. We moeten er een goed zintuig voor ontwikkelen om aan de hand van deze wet ons leven te leiden.

'Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten.' We moeten verwachten te oogsten wat we zaaien. Daarom moeten we, als we een goede oogst willen binnenhalen, goed zaad zaaien en blijven zaaien. Dan zullen we ter zijner tijd oogsten."

(Gedeeltelijk geredigeerd stukje naar John Stott, 'De boodschap van Galaten', BSV-serie, uitg. Novapres, pag. 189-190)

donderdag 6 oktober 2011

Iets beters dan een lamp om het ongewisse in te stappen

"En ik zei tegen de man die aan de poort van het jaar stond: 'Geef mij een lamp zodat ik veilig het ongewisse tegemoet kan gaan.'


En hij antwoordde: 'Stap in de duisternis en leg uw hand in de hand van God. Dat zal beter voor u zijn dan licht en veiliger dan een bekende weg.'"


(Uit de kerstboodschap van Koning George de Zesde, in 1939. Hij citeerde uit de inleiding tot 'The Desert' van Minnie Louise Haskins. Het stukje wordt aangehaald in 'De boodschap van Job', door David Atkinson, uit de BSV-reeks van Novapres, pag. 77)

maandag 3 oktober 2011

Gods handelen door Christus

Diegene die God zond om onze verlossing te bewerken, was daarvoor volmaakt gekwalificeerd ...

Hij was Gods Zoon.Hij was ook geboren uit een menselijke moeder, zodat Hij zowel menselijk als goddelijk was, de ene en enige God-mens.
En Hij werd geboren 'onder de wet', d.w.z. uit een Joodse moeder, in het Joodse volk, onderworpen aan de Joodse wet. Zijn leven lang onderwierp Hij zich aan alle vereisten van de wet. Hij slaagde waar anderen voor en na Hem faalden: Hij vervulde volmaakt de gerechtigheid van de wet.
Zo kwalificeerden de goddelijkheid van Christus, de menselijkheid van Christus en de gerechtigheid van Christus Hem op unieke wijze om de verlosser van de mens te worden.

Als Hij niet mens was geweest, had Hij mensen niet kunnen verlossen.
Als Hij geen rechtvaardig mens was geweest, had Hij niet onrechtvaardige mensen kunnen verlossen.
En als Hij niet Gods Zoon was geweest, had Hij mensen niet voor God kunnen verlossen of hen tot zonen van God kunnen maken."


John Stott in 'De boodschap van Galaten', pag. 117, BSV-serie, uitg. Novapres, naar aanleiding van Gal.4:4-5 (eigen cursivering)

zondag 2 oktober 2011

Gratis audioboek van de maand: 'Think' van John Piper

Elke maand laat Christian Audio je een audioboek gratis downloaden (geluidsfiles: het boek wordt volledig voorgelezen, ideaal bijvoorbeeld om in de auto te beluisteren of bij de strijk e.d.).

Voor de maand oktober viel de keuze op 'Think' van John Piper.

Klik hier voor de toegangspagina naar de geluidsfiles.

Let op: de actie voor deze titel geldt slechts tijdens de maand oktober 2011.

Op de website van Desiring God lees je meer over het boek.