zondag 30 september 2007

Daniël, man van gebed (deel 1) - verslag lezing

Hieronder het eerste deel van de lezing die Dato Steenhuis afgelopen vrijdag (28 september 2007) in Menen gaf. In de reeks M/V van gebed, sprak hij over Daniël als man van gebed.

Mozes en Daniel hebben heel bijzondere dingen meegemaakt, maar ze werden gekenmerkt door gebed, je komt het thema in hun levensverhaal zeker tegen.
We lazen een paar gedeeltes:

Dan2:16-18 + 23
Dan6:11-12
Dan9:2-4 + 20-21

Ps141:2 heeft het over dat wat Israël vroeger kende. Dit offer wordt ook wel uur van het gebed genoemd. Zo wordt het ook genoemd in het NT, als Petrus iemand ontmoet die aan de Schone Poort zit te bedelen. Er is sprake van een morgenoffer en een avondoffer (dit laatste spreekt van herstel van Gods handelingen).
Op het uur van het avondoffer kwam er ten tijde van Elia vuur uit de hemel.
Het meest frappante voorbeeld: “Vader in uw handen beveel ik mijn geest ... op het uur van het avondoffer klonk “Het is volbracht”.
De hele cyclus van morgen tot avondoffer heeft in de Here Jezus invulling gekregen zoals nooit voorheen.
Gebed is onlosmakelijk verbonden met de Bijbel. Jezus heeft heel wat gebeden. Toen Hij optrok met mensen die vergeleken met Zijn wijsheid en handelen bijna als kleuters waren, dan moet je veel met de Vader bespreken.

Gebed is vandaag te vaak een soort formule geworden “Here zegene deze spijze”. En het is niet de bedoeling om een formule op te leggen, geenszins.
Zo was er de kleine jongen die bad: “ABCD ... ” Zijn redenering was: de Here God zal er wel een gebed van maken.
Zo is er de anecdote van enkele meisjes die eens gingen wandelen in de wei. Toen een grote stier op hen afstormde was hun verschrikte gebed: “Here zegen deze spijze”, en de stier stopte.
Het zit hem niet in de formule of in een aantal woorden, het zit in je hart.

3 keer per dag had Daniel een soort gebedsmoment, en bad hij met open vensters in de richting van Jeruzalem.
Wij hebben er bijna een vorm van gemaakt: 3 keer per dag bidden, bij elke maaltijd. Maar Daniel had het geheim van omgang met de Heer.
God is mijn rechter, dit is wat zijn naam betekent.
Leefde in Irak, als weggevoerde, balling. Aan het hof van Nebukadnezar hebben ze hem een soort heropvoeding gegeven. Dat was het plan. In die vijandige omgeving wilden ze toch de Here trouw blijven. Denk aan het weigeren van onrein voedsel door deze mensen.
Daniel was nog echt jong, misschien 17 jaar.
De eerste test kwam toen Nebukadnesar een droom had. Dit is niet zomaar een verhaal, het is bedoeld om ons hart te raken.
Het eerste gebed dat kan verhoord worden is: wees mij zondaar genadig.

Denk aan de man in de hel: laat er iets gebeuren, zodat mijn broers gewaarschuwd worden. Maar je moet eerst de Here kennen als je Redder wil je ervaren dat God ook in je leven door het gebed werkt.
Het moet duidelijk zijn dat het hier gaat om mensen die leven uit God hebben. Hopelijk ken je Hem ook als je Heiland en Verlosser. Je hoeft niet zonder die zekerheid te blijven leven.
Maar ook gelovigen moeten iets leren. Het is razend moeilijk geworden. Ook toen was dat zo voor die jonge mensen: ze wilden overeind blijven in een hectische wereld. De paar gelovigen in die toenmalige wereld worden getrokken en meegesleurd.
Maar achter de knoppen zat de Here. En Hij liet Nebukadnezar een droom dromen over een beeld. Zijn uitleggers kunnen geen uitsluitsel geven. Ze zochten respijt, maar ze vonden geen oplossing. Het zou hen hun leven kosten.
Daniël en zijn vrienden, opgeleid om ook leiding te kunnen geven aan het hof, liepen ook gevaar. En dan vraagt Daniel voor het eerst om een moment van gebed, een samenkomst van gebed.
Van de Here krijgt hij uitsluitsel. Die droom is heel belangrijk, omdat het om een profetisch vergezicht gaat naar de toekomst. Het is zicht op de toekomst.

De wereldheerser van Irak, het gouden hoofd, van het beeld dat Nebukadnessar in zijn droom zag, had enorme invloed over de hele toenmalige bekende wereld. Na hem zou een zilveren rijk komen, van Iran. Daarna kwamen de Grieken, Macedoniërs. Ook vandaag is dit een brandhaard.
Dan zou er Rome komen, het Europese rijk.
Die rijken zouden elkaar opvolgen, en Daniël mag dit zien van de Here.
Een jonge vent, in de druk van die tijd, heeft zoveel mogen zien, over de boog die als het ware de hele geschiedenis omvat. Door gebed worden deze dingen aan Daniel openbaar.
Ook vandaag: als we bidden, dan krijgen we zicht op de loop van de wereldgebeurtenissen, op de toekomst. Dan gaan we zien dat er zich in Europa verstrekkende dingen aan het ontwikkelen zijn.
Voor het gebouw van de EU in Brussel staat een kunstwerk van een vrouw op een beest. In Straatsburg heeft het gebouw van de Europese instanties de vorm van de toren van Babel. Dergelijke dingen heeft Daniel al gezien.

Door 1 gebed iets dergelijks zien? Als u een M/V van gebed bent, dan zal de Here deze dingen in je hart liggen, in je hart iets bijzonders leggen om er achter te komen wat de Here wil doen.
Dit boek Daniël is sleutel tot het verstaan van de hele profetie. Daarom is het in de eerste plaats profetie, en niet louter een historisch boek.
De Here doet geen ding, of hij openbaart het aan zijn knechten de profeten.
Abraham krijgt dit precies ook te horen wanneer hij in gebed is, meer bepaald als hij bidt voor Sodom en Gomorra.

Daniël 2, waarin de droom van het beeld beschreven wordt, en Daniël 7 horen bij elkaar. Ze laten zien wat er is gebeurd en wat er zal gebeuren.

Pilatus die de Heer veroordeelt was een soort vazal van Rome, die past in de volgorde van de verschillende wereldrijken die in het boek Daniël vermeld worden. Toen is dat Romeinse rijk ter ziele gegaan. Dat rijk had een dodelijke wond. Het was er wel, daarna een hele tijd niet. Dan komt het terug: het is niet en zal er toch zijn.
Daar zitten we midden in. Dat Romeinse Rijk van toen krijgt een nieuwe inhoud en wordt ten slotte een afgodisch, antichristelijk gebeuren.

U moet meer lezen dan de krant. En u mag bidden: Heer, wil Uzelf openbaren.
Vervolg van hfdst 2 is hfdst 7.
In Daniël 7 zien we niet het beeld, maar is er sprake van beesten. Maar het zijn wel dezelfde 4 rijken. Maar Daniël ziet nog meer: hij ziet ook een Lam.
Als u bidt: Heer, ik wil erachter komen wie U bent, dan krijgt u antwoord van de Here.
Bidden is ingaan. Wie klopt, die mag binnenkomen en maaltijd houden. Die mag het Lam gaan zien.

Het zit hem niet in een gebouwtje of zo. Misschien mag je het van de Heer al horen in je eigen stille tijd: “Fijn dat je er bent”. Maar we hebben zoveel lijstjes: auto, zieken, enz.
Mag dat niet? Ja hoor: door gebed en smeking mogen we elke zaak bekendmaken bij God.
Maar elke dag dat lijstje? Zou Hij het niet al zelf gelezen hebben? Hij die de oren schiep, niet horen? Zou Hij het vandaag kwijt zijn?
OK, misschien moet je het voor je eigen gemoedsrust eerst nog eens allemaal tegen de Heer zeggen?
Maar laat er dan dit volgen: ik zou zo graag willen zien wie U bent en zou graag weten wat Uw plannen zijn.

Daniël heeft de loop van de wereldgeschiedenis gezien. Ook het vervolg op deze gebeurtenissen en wereldrijken is uit de Bijbel aan te tonen. Dan is er een Mensenzoon die verschijnt.
Daniël 7 beschrijft wat er gebeurt als die Mensenzoon daar aankomt: geweldige eer en glorie en alle macht. En die Mensenzoon komt terug, op de Olijfberg.

De Mensenzoon is niet zomaar iemand. Bent U dan de Christus, werd aan Jezus gevraagd? In zijn antwoord refereerde Hij naar dit gedeelte en paste het op Hemzelf toe. Hij heeft zichzelf God gelijk gemaakt! De leiders van het volk waren woest. Dit betekende immers dat Hij claimde God zelf te zijn.

----
Morgen hoop ik het 2de deel van deze lezing over Daniël als man van gebed online te kunnen plaatsen.

Wie ben je morgen?



"Je beslissingen van vandaag, bepalen wie je morgen zult zijn."

Quote van Randy Alcorn tijdens zijn toespraak op de Nationale Conferentie van Desiring God die momenteel aan de gang is in de VS. Later meer.

zaterdag 29 september 2007

Cartoon


Tegengekomen op het internet: deze cartoon van Pavel Constantin uit Roemenië.
Op het 15de Nederlands Cartoonfestival in Bergen op Zoom (22 april tot en met 22 oktober) won hij er de FECO-prijs mee (FEderation of Cartoonists Organisations). Het thema van het festival was "Ongelooflijk. Mens en Religie".

Hij is uit!

Of hij valt bij je op de mat dankzij de goede postbode, of je kunt hem vinden op je vertrouwde afhaaladres. In elk geval, vanaf volgende week is hij op de markt: de nieuwe Wegwijzer.
Een voorproefje vind je hier. Gewoon nog even verderklikken op archief en je bent al een heel eind. Het getuigenis van Anita is een must, en jij kan het al helemaal online lezen via de Wegwijzer-site.

vrijdag 28 september 2007

Een dag zonder ...

"Een dag zonder ochtend- en avondgebeden en persoonlijke smeekbeden is eigenlijk een dag zonder betekenis of inhoud"

Citaat van Dietrich Bonhoeffer (4 februari 1906 - 9 april 1945). Hij was een Duits theoloog die zich bleef houden aan zijn vaste gebedstijden, zelfs nadat hij in de gevangenis was gezet vanwege zijn verzet tegen Hitler. Werd uiteindelijk als gevangene veroordeeld en ter dood gebracht in Flossenbürg, minder dan 3 weken voor de stad werd bevrijd.

donderdag 27 september 2007

Uitverkiezing anders bekeken

Ooit sprak ik een man die zich niet wilde bekeren (sic.) "omdat hij niet uitverkoren was". De man spande dus de kar voor het paard. Ondertussen is het thema uitverkiezing me dierbaarder geworden, maar ik merk dat er nog heel wat misverstanden of vooroordelen rond bestaan. Daarom een kleine vertaling uit een samenvattend (Engelstalig) artikel van CJ Mahaney, die Philip Ryken citeert, die op zijn beurt Donald Grey Barnhouse aanhaalt:

"De bekende Amerikaanse Bijbelleraar Donald Grey Barnhouse (1895-1960) gebruikte vaak een illustratie om mensen te helpen de zin van uitverkiezing te zien. Hij vroeg hen om zich een kruis voor te stellen als dat waaraan Jezus stierf, maar dan wel zo groot dat er een deur in past. Boven deze deur stonden de woorden uit Openbaring: "Wie wil, die kome". Deze woorden staan voor het vrije en universele aanbod van het evangelie. Door Gods genade is de boodschap van redding voor iedereen. Elke man, vrouw of kind die wil komen tot het kruis, is uitgenodigd om te geloven in Jezus Christus en zo het eeuwige leven binnen te gaan.

Aan de andere kant van de deur wacht een prettige verrassing voor iedereen die gelooft en binnengaat. Want van binnen uit kan iedereen die achter zich kijkt deze woorden uit het boek Efeze boven de deur zien: "Uitverkoren in Christus van voor de grondlegging van de wereld." Uitverkiezing kan pas verstaan worden bij het terugkijken. Want het is maar nadat je tot Christus gekomen bent, dat je ook kunt weten of je uitverkoren bent in Christus. Wie een beslissing maken voor Christus, ontdekken dat God in de voorbije eeuwigheid een beslissing voor hen genomen heeft."

Het samenvattend artikel van C.J. Mahaney heet "Sovereign Grace and the Mystery of Election". Het kan HIER gratis als pdf gedownload worden.
Dank aan Justin Taylor, ad interim blogger bij www.desiringgod.org, waar ik het citaat vond.

woensdag 26 september 2007

3 dagen Dato

Het lijken de feesten van Israël wel: 3 dagen naeen kan je lezingen van Dato Steenhuis bezoeken.

Morgen donderdag 27/9 spreekt hij in de VEG-gemeente in de Ambachtstraat in De Panne over "Het Loofhuttenfeest, feest voor God en mens".

Zoals eerder aangekondigd geeft hij op vrijdag 28/9 en zaterdag 29/9 telkens een lezing in CC De Steiger in Menen, in de reeks "M/V van gebed". Vrijdag over Daniël, zaterdag over Mozes. (Naar beneden scrollen om de volledige uitnodiging te lezen!)

Alle 3 de lezingen vangen aan om 19.30 u.

Van de lezingen in Menen hoop ik achteraf hier een verslag te kunnen posten.

Een splinter als geschenk


Als een bedelaar stond ik voor Gods koninklijke troon
en smeekte Hem om één waardevol geschenk,
dat ik het mijne zou mogen noemen.
Ik nam het geschenk uit zijn hand aan,
maar toen ik wou weggaan riep ik uit:
'Maar Heer, dit is een doorn, en hij heeft mijn hart doorboord.
Dit is een vreemd, een pijnlijk geschenk, dat U mij gaf.'
Hij zei 'Mijn kind, Ik geef goede geschenken en gaf jou het beste.'
Ik nam hem mee naar huis en hoewel de wrede doorn eerst pijnlijk stak,
leerde ik er met de jaren steeds meer van houden.
Ik leerde dat Hij nooit een doorn geeft zonder er de genade bij te voegen
dat Hij de doorn neemt en er de sluier opzij mee speldt
die anders Zijn aangezicht verbergt.


Vrij vertaald naar een gedicht van Martha Snell Nicholson, uit een toespraak van Elisabeth Elliot, geciteerd door John Piper in de preek "To be a mother is a call to suffer".

dinsdag 25 september 2007

Ik zou het niet kunnen

“Ik zou het niet kunnen”. Het is een veelgehoorde opmerking, waarmee we niet alleen bedoelen dat we iets gewoon niet kunnen, maar waarmee we ook waardering uitdrukken. En vaak heel terecht.
Ik kan niet koken als Els
Ik kan geen muur beschilderen als Melissa
Ik kan niet basketten als Alexander
Ik kan niet dribbelen of jongleren als Timon
Ik kan niet op de computer werken als Didier
Ik kan niet dansen als Jacinta
Ik kan niet tekenen als Elice
Ik kan niet zingen als Julie of Natasja
Ik kan geen Sudoku’s oplossen als Emilie
Naarmate de afstand tussen ons, ‘sukkelaars’ op dat specifieke terrein, en de persoon die iets bijzonders kan, groter wordt, wordt ook onze waardering voor die persoon groter. Het feit dat ik niet kan dribbelen als Timon, mag dan bij mij wel ontzag wekken voor Timon, maar waarschijnlijk is iemand met vergelijkbare voetbalkwaliteiten al een stuk minder onder de indruk.
Maar als we spreken over de schijnbewegingen van Ronaldo, dan zijn de twee min of meer evenwaardige voetballers van Vlaams niveau wél meteen zwaar onder de indruk. Ronaldo kan iets wat heel weinig mensen kunnen.
Dus naarmate je een zeldzamer prestatie levert, groeit het ontzag van mensen.
Je talent wordt bijna zo zeldzaam als een parel.

Ik denk dat God dit zo bedoeld heeft, dat Hij daarom niet alle mensen dezelfde talenten gegeven heeft, en bepaalde mensen wel héél uitzonderlijke bekwaamheden geschonken heeft.
Hij wil daarmee benadrukken dat het goede, uitzonderlijke en zeldzame lof verdient.
En als we daarover nadenken, mogen we denken aan een prestatie die iemand geleverd heeft, die door geen enkel ander mens kon gedaan worden: onze straf dragen.
Jezus’ werk op Golgotha was uniek, geen mens kon onze zonden dragen dan een zondeloze (*). Dit is een van de aspecten die Jezus’ kruisdood zo bijzonder en lovenswaardig maken.

*Niemand kan ooit een broeder loskopen, noch aan God zijn losprijs betalen (Psalm 49:8)

Gods methode


"Mensen zijn Gods methode. De kerk zoekt naar betere methodes; God zoekt naar betere mensen."
E.M. Bounds in "Power through prayer", kracht door gebed.

In het licht van bovenstaand citaat haalt Bounds ook Robert Murray McCheyne aan:
"Bestudeer de alomvattende heiligheid van het leven. Daar hangt je hele bruikbaarheid vanaf, want je preken blijven maar een uur hangen, je leven preekt een hele week. (...) Wijd jezelf aan gebed, en bekom je teksten, je gedachten, je woorden van God. Luther bracht zijn drie beste uren van de dag door in gebed."

Het boek van E.M. Bounds behoort tot het public domain en is in het Engels te downloaden via http://www.leaderu.com/cyber/books/bounds/power.html

maandag 24 september 2007

Sleutel die Titanic kon redden


Het is van ons, t.t.z. van een Antwerps diamanthuis: het sleuteltje dat - met enige zin voor overdrijving - de Titanic had kunnen redden.

Meer precies gaat het hier om de sleutel voor de kast van de verrekijkers op het schip. Toen de Titanic op 10 april 1912 zijn eerste reis van Southampton naar New York aanvatte, zat het bewuste sleuteltje vermoedelijk nog in de jas van een officier die kort voordien overgeplaatst was. Volgens de enen is het onzin, maar volgens anderen heeft men door het ontbreken van de sleutel met het blote oog naar ijsbergen moeten speuren. Met de bekende fatale gevolgen voor zowat 1500 opvarenden.

Hoe het ook zij, het Antwerpse diamantlabel Tesiro heeft op een veiling in Groot-Brittannië liefst 130.000 euro neergeteld voor het hebbeding. Het zou het willen gebruiken voor een marketingcampagne.

En dan te weten dat de sleutel waarmee - zonder enige zin voor overdrijving - de wereld kan gered worden, op niet meer dan 30 zilverlingen werd geschat (de toenmalige prijs voor een slaaf). Als ik de omrekentabel in de Telosvertaling van het Nieuwe Testament gebruik, dan gaat het hier om een som van rond de 3.800 euro.

In veel ogen is die tweede Sleutel echter al flink wat meer waard. Van onschatbare waarde zelfs. En marketingcampagne of niet: de hele wereld heeft al gehoord van Jezus Christus.

Verschil religie - evangelie (1)

Religie zegt: als ik gehoorzaam, dan zal God me liefhebben.
Maar het evangelie zegt: omdat God me liefheeft, kan ik gehoorzamen.

Religie heeft het over goede en slechte mensen.
Maar het evangelie kent alleen mensen met berouw en mensen zonder berouw.


(de hele reeks las ik een paar maanden terug bij Mark Driscoll, op www.theresurgence.com)

De komende tijd hoop ik regelmatig een van de vele verschillen te posten.
De afbeelding komt trouwens van een atheïstisch "trash religion"-Tshirt.

zondag 23 september 2007

Wat met de Jezus-spot?


Je kon er de afgelopen dagen niet naast kijken: de reclamespot voor Plug TV. De woordvoerder van de katholieke bisschoppenconferentie had op 12 september zijn beklag gedaan bij de Jury voor Ethische Reclame. Maar vrijdag maakte de Jury haar besluit bekend: het spotje is een kwestie van ‘goede smaak’, en mag verder uitgezonden worden. Mijn smaak is het alvast niet.

In de spot verricht een mollige hippiefiguur (die Jezus moet voorstellen) wonderen om zijn eigen plezier te vergroten: een fles whisky toveren, jongedames er schaarsgekleed laten bijlopen. Op het einde van de spot wordt de hippie in de hemel berispt voor zoveel puberaal gedrag.

Doen de bisschoppen flauw, zoals hier en daar de teneur is? Neen: ze kunnen 'best tegen een grapje', laten ze weten, ‘over bijvoorbeeld nonnen of priesters’, maar ze vinden dat de commercial een grens overschrijdt. 'Om Jezus te zien afgebeeld als een puberale nietsnut, gaat voorbij aan de grenzen van respectabiliteit', heet het.

Een paar dingen worden duidelijk of duidelijker in de verf gezet:
1. We leven in een post-christelijk tijdperk. De kerk of de christenen hebben het niet meer voor het zeggen. In onze maatschappij regeren andere waarden en heerst een andere ethiek; van de kerk wordt eigenlijk verwacht dat ze stilzwijgend toeziet.
2. De rol van de gelovigen is vandaag anders. Niet meer regels opleggen, maar bijdragen tot het goede en opkomen voor wat mooi, waardevol en rechtvaardig is. M.a.w.: het zout zijn in een soms smakeloos geheel.
3. Ook die nieuwe rol wordt niet altijd in dank afgenomen, zo blijkt uit de wat ironiserende toon in de media.
4. Het christelijke geloof is anders dan de islam, als we de vergelijking maken met de commotie rond de Mohammed-karikaturen. Het verzet rond de Jezus-reclamespot werd op een positieve manier geuit. De kerk schreeuwt geen moord en brand en dreigt niet met hel en verdoemenis. Het sluit aan bij hoe Jezus zelf was tijdens zijn leven op aarde. Het koninkrijk Gods krijgt vandaag gestalte wanneer harten op een positieve manier gewonnen worden voor Christus. Niet door geweld maar door liefde.

Voor de makers is de campagne voor Plug TV uiteindelijk geslaagd. Er wordt over gesproken en geschreven, en daar is het in de reclame uiteindelijk ook om te doen.

De gelovige voelt pijn, omwille van het verwrongen Godsbeeld dat in de spot naar voren komt – ook al is het humoristisch bedoeld. Als je gaat zien hoe God in werkelijkheid is, haal je het niet in je hoofd om Hem als een puber voor te stellen.
Hebben de makers van het reclamefilmpje mij dan persoonlijk gekwetst? Nee: de Jezus die ik ken, is in de spot niet afgebeeld, alleen maar een slechte karikatuur.

Tot slot: heeft de Jury voor Ethische Reclame gelijk? Als je het vanuit haar standpunt bekijkt wel. Meer nog: als Jezus niet meer is dan een losgeslagen hippie in de hemel, dan bestaat er zelfs geen goede of slechte smaak meer. Dan mag iedereen voortaan doen wat hij wil, want niemand kan bepalen wat er goed of verkeerd is, wat er smaakvol is en wat niet. Absolute waarden zijn er dan niet meer. Wie praat er dus nog over ethiek? Dat de Jury dat maar eens op de agenda zet bij een volgende vergadering.

zaterdag 22 september 2007

Hard wordt zacht

My eyes are dry, my faith is old.
My heart is hard; my prayers are cold.
And I know how I ought to be
-alive to You and dead to me.
Oh what can be done for an old heart like mine?
Soften it up with oil and wine.
The oil is You, Your spirit of love.
Please wash me anew in the wine of your blood.
(Keith Green)


Vrije vertaling:
Mijn ogen zijn droog, mijn geloof is oud.
Mijn hart is hard, mijn gebeden zijn koud.
En ik weet hoe ik zou moeten zijn
- levend voor U en dood voor mezelf.
Oh wat kan er gedaan worden voor een oud hart als van mij?
Maak het zacht met uw olie en wijn.
De olie bent U, Uw geest van liefde.
Was me alstublieft opnieuw in de wijn van Uw bloed.

vrijdag 21 september 2007

Floyd Landis en Gods soevereiniteit


Gisteren 20 september werd de Amerikaanse tourwinnaar Floyd Landis voor twee jaar geschorst na zijn positieve dopingcontrole in de Tour van vorig. "Zijn moeder blijft geloven in de onschuld van haar zoon", bericht sporza.
Of moeder Arlene Landis nu gelijk heeft of niet, doet er hier niet zoveel toe. Maar misschien las je het al ergens: moeder Landis is een devote Mennoniete. "Iemand boven ons weet het antwoord op alles en Hij is ook de enige die de waarheid weet over Floyd", zo verklaart ze.
Ze raadt haar zoon aan om de zaak nu te laten rusten.
"Floyd heeft zijn punt nu gemaakt. Als ik hem was, zou ik kwaad zijn over het onrecht, maar in mijn hart weten dat ik gewonnen heb."
Dapper moedertje, als je het mij vraagt. Verdient altijd respect, welke overtuiging de moeder ook heeft. Maar wat je bij haar wel merkt: ze vertrouwt in een God die de harten kent en alle antwoorden heeft. Wie God op die manier kent, kan inderdaad rust vinden, wat ook de omstandigheden zijn.

Vaste bewoner

Gisteren gehoord:

Heer, wilt U niet de trouwe bezoeker zijn van ons hart, maar wel de vaste bewoner.

Het doet mij plezier om niet alleen de geloofshelden uit het verleden, of de beroemdheden van vandaag te mogen citeren, maar ook mijn eigen moeder. Toch ook een heldin, als je het mij vraagt. Je zal maar eens 2 zo'n zonen mogen opvoeden. ;-)

Sluit mooi aan bij een (voor mij) nieuw lied:

Woon in ons midden, Heer.
Kom en woon in dit huis.
Woon in ons midden, Heer,
Kom en doe wat U wilt doen.
(...)

Vandaag: grote verzoendag


Mijn broer leerde me dat de joden vandaag grote verzoendag vieren: Jom Kippoer. Voor hen telt (dit jaar) de maand september 2 belangrijke feestdagen, want ze vieren deze maand ook Rosh Hashanah: nieuwjaar. Deze periode is voor de joden een tijd van ernstig zelfonderzoek, een tijd om na te denken over de zonden van het voorgaande jaar, en ze nog te belijden vooraleer Jom Kippoer zich aandient. De 10 dagen, startend met Rosh Hashanah en eindigend met Jom Kippoer, worden algemeen de ‘dagen van ontzag’ genoemd (Yamim Noraim) of de ‘dagen van berouw’. Ze zijn gevuld met verwondering en aanbidding, nadenken, vasten en gebed, afzondering en vertroosting.
Deze dagen moeten voor de joden de toon zetten voor het nieuwe jaar, ook al wordt er teruggekeken op het afgelopen jaar. Gedurende deze tijd is het ook gebruikelijk om je zo mogelijk te verzoenen met mensen tegenover wie je iets misdaan hebt of met wie je in onmin leeft.

Volgens de Talmoed brengt Jom Kippoer alleen verzoening voor de zonden tussen mensen en God. Daarom vergen de zonden begaan tegenover mensen, dat je zo mogelijk met die mensen zelf in orde brengt wat je hen misdaan hebt.

Ook voor moslims vormt de septembermaand een bijzondere periode, met het houden van de 40-dagen vasten van de Ramadan. Tijdens die periode wordt ook nagedacht over het geloof en wordt er minder tijd besteed aan de dagelijkse beslommeringen. Het is ook bedoeld als een periode van aanbidding en bezinning, van toewijding.

Voor christenen vormt september geen speciale periode, behalve misschien voor wie nog school loopt of schoolgaande kinderen heeft. Maar als we stilstaan bij de gebruiken in andere godsdiensten, worden we er aan herinnerd dat voor ons elke dag er een kan zijn van aanbidding, toewijding en bezinning. Daar leerde Jezus ook duidelijk over in de bergrede in het Mattheüsevangelie. Hij sprak over het regelmatig bidden, vasten en geven van aalmoezen. Toen Hij zijn discipelen onderwees over ‘hoe’ zijn discipelen zouden vasten, zei Hij: “WANNEER u nu vast, toont dan niet een droevig gezicht zoals de huichelaars, want zij maken hun gezichten ontoonbaar om zich aan de mensen te vertonen wanneer zij vasten” (Mt. 6:16 - hoofdletters van mij).
In diezelfde bergrede veronderstelt Jezus ook dat zijn volgelingen zouden bidden en weldadigheid zouden bewijzen aan de armen (Mt.6:2+5). De vraag is dus niet ‘of’ we die dingen zullen doen, maar wel ‘wanneer’.

Terwijl we wel heel andere redenen, verwachtingen en overtuigingen hebben dan onze moslimburen of joodse buren, kunnen we toch iets leren van hun bijzondere tijd van toewijding en verrijking. Het is ideaal om de praktijk van ons eigen geloofsleven te onderzoeken. Maar al te vaak raakt verwaarloosd of zelfs vergeten dat onze daden van toewijding een liefdevolle reactie zijn op wat God voor ons deed in Christus. Het is niet zonder betekenis dat Christus Zijn luisteraars waarschuwde: “Want Ik zeg u, dat als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de schriftgeleerden en de farizeeën (de religieuze leiders van die tijd, JL), u het koninkrijk der hemelen geenszins zult binnengaan".

Jezus vroeg meer dan rituelen en uiterlijke daden van toewijding. Ons hart moet getrokken worden tot Hem, en vanuit die liefdevolle relatie volgen ook weer de daden van liefde en genade doorheen het jaar. Daden van toewijding verricht vanuit een koud hart en uit verplichting, zijn eerder kil dan hartverwarmend. Maar als we onder de indruk komen van de unieke persoon van Christus, dan kan ons hart in beweging komen.

(Dankbaar gebruik gemaakt van de feitelijke gegevens van een Slice of Infinity van www.rzim.org, geschreven door Margareth Manning en verschenen op 18 sept. jl.)

donderdag 20 september 2007

Geheugenverlies

John Newton (24 juli 1725 - 21 december 1807), de ex-slavenhandelaar die na zijn bekering bekend werd als auteur van het lied Amazing Grace, deed op zijn 82ste een opmerkelijke uitspraak:

“Mijn geheugen is bijna verdwenen, maar 2 dingen kan ik mij wel herinneren: dat ik een groot zondaar ben, en dat Christus een groot Verlosser is.”

Wijsheid (en nederigheid) komt met de jaren.

woensdag 19 september 2007

Veiligheid


"De veiligheid van de baby komt niet voort uit zijn vaste greep op zijn moeder, maar door het feit dat hij in zijn moeders armen ligt."
Zo mogen wij ons veilig weten in Christus.

De quote komt (in niet letterlijke vorm) van Mark Dever, die ze toeschrijft aan een van zijn geloofshelden, Richard Sibbes. Zie ook hieronder voor een ander Sibbes-citaat.

Kwestie van zeker te zijn

"Er is meer genade in Christus, dan er zonde is in ons"

Richard Sibbes (1577-1635)

Verhoring kan tot bederf leiden

C.S. Lewis beschrijft in "Wonderen" hoe God vaak op een verborgen wijze tewerk gaat bij het verhoren van gebeden. Vaak is er voor gebedsverhoringen tegelijk ook wel een natuurlijke oorzaak aan te wijzen, waardoor het gebeurde 'hoe dan ook zo gelopen zou zijn', ook zonder gebed.


"Deze onmogelijkheid van empirisch bewijs is een geestelijke noodzaak. Iemand die weet dat zijn gebed een bepaalde gebeurtenis veroorzaakt heeft, zou zich een tovenaar voelen. Het zou zijn hoofd doen tollen en zijn hart bederven. De christen moet niet vragen of deze of gene gebeurtenis plaatsvond als gevolg van gebed. Laat hem liever geloven dat alle gebeurtenissen zonder uitzondering antwoorden op gebeden zijn in de zin dat, of het nu verhoringen zijn of juist niet, alle gebeden en noden van alle betrokkenen in overweging zijn genomen. Alle gebeden worden gehoord, maar niet alle gebeden worden verhoord."

dinsdag 18 september 2007

Hij die met God worstelt

Bij momenten is de verleiding groot om doorheen het boek "Bidden" van Philip Yancey te bloggen. Onder bovenstaande kop schrijft hij bijvoorbeeld de volgende aansporing om gebed te oefenen:

"Ik heb vaak over mijn gebrek aan geloof ingezeten. In mijn gebeden verwacht ik weinig en neem ik met nog minder genoegen. Geloof voelt als een geschenk dat iemand heeft of niet heeft, niet als iets wat, als een spier bijvoorbeeld, kan worden ontwikkeld door veel te oefenen. Mijn houding is echter aan het veranderen nu ik begin te begrijpen dat geloof een vorm van omgang met God is. Het is best mogelijk dat ik niet veel geloof kan opbrengen voor wonderen en dat ik geen grote dromen heb, maar ik kan mijn geloof wel oefenen door in gebed met God om te gaan."

Thee of Porto

Een bezoekenswaardige blog is die van Justin Taylor: Between two worlds (http://theologica.blogspot.com/). Daar las ik over een op stapel staand boek “The Supremacy of Christ in a Postmodern World”. Het boek is een neerslag van een van de sterkste conferenties die ik al beluisterde. De warm aanbevolen mp3’s ervan zijn nog altijd terug te vinden via de zoekfunctie op www.desiringgod.org.
In het aangekondigde boek citeert Mark Driscoll uit een mail van Bijbelleraar D.A. Carson:

Paulus weigert Titus te besnijden, zelfs wanneer dit wordt opgelegd door velen uit de Jeruzalem-groep. Niet omdat het hen niet kon schelen. Wel omdat het zozeer gaf dat, mócht hij instemmen, hij de indruk zou wekken dat het geloof in Jezus niet voldoende zou zijn om gered te worden: iemand zou eerst Jood moeten worden, vooraleer hij christen zou kunnen worden. Dat zou afbreuk doen aan de absolute genoegzaamheid van Jezus.

Om een hedendaagse analogie te gebruiken: als ik geroepen ben om het evangelie te brengen aan een groep van absolute niets-dan-theedrinkers, dan zou ik alcohol opgeven in het belang van het evangelie. Maar als zij me beginnen zeggen “Je kunt geen christen zijn als je nog alcohol blijft drinken”, dan antwoord ik: “Geef me eens de port door” of “Ik denk dat ik maar eens een glas Beaujolais bij de maaltijd neem.” Paulus is soepel en daarom bereid om Timotheüs te besnijden wanneer de exclusieve genoegzaamheid van Christus niet op het spel staat en wanneer een kleine culturele aanpassing het evangelie zal bevorderen; hij is helemaal onbuigzaam en weigert daarom om Titus te besnijden wanneer mensen hem zeggen dat de niet-joodse volkeren moeten besneden worden en Jood moeten worden om de Joodse Messias te kunnen aannemen.


Driscoll haalt daarenboven een cruciaal verschil aan, opnieuw van de pen van Carson:
“Geen enkele waarheid die mensen kunnen uiten, kan geuit worden op een manier die alle culturen overstijgt – maar dit betekent niet dat de aldus uitgesproken waarheid zélf niet elke cultuur zou overstijgen.”

maandag 17 september 2007

Het echte werk


Is gebed een hulpmiddel in de strijd, of maakt het mee deel uit van de strijd?
Velen bekijken gebed als een hulpmiddel in tijden van nood, van welke aard ook. Hoe ging Jezus met het gebed om? In gebed stelde Hij zijn hart haarfijn af op de wil van de Vader. Wat daarop volgde was het middel om die wil te vervullen. In zijn boek over gebed haalt Philip Yancey Haddon Robinson als volgt aan:

"Waar zweette Jezus grote druppels bloed? Niet in het paleis van Pilatus, en ook niet op weg naar Golgotha. Dat gebeurde in de hof van Getsemane. Daar heeft Hij 'onder tranen en met luide stem gesmeekt en gebeden tot hem die hem kon redden van de dood' (Hebreeën5:7)."

Eigenlijk verwacht je dat Jezus tijdens zijn bidden in de hof van Getsemane rustiger blijft, en pas daarna zijn diepste angsten doormaakt. Maar het omgekeerde is waar: het zweten van druppels bloed en het uitspreken van die diepe angst vindt precies in de fase van gebed plaats. Maar als Hij vervolgens zijn wrede marteling en dood tegemoet gaat, aarzelt Hij geen moment. Neen, dan biedt Hij zich meteen moedig en bewust aan als de persoon naar wie zijn vervolgers op zoek zijn.

Lezingen

Willen is kunnen?

Ik dacht dat het Aad van de Sande was die voor de zomervakantie in een interview met Opwekking Magazine de volgende uitspraak liet optekenen:

"God kan alles wat Hij wil, maar Hij wil niet alles wat Hij kan"

zondag 16 september 2007

zaterdag 15 september 2007

Het nut van bidden

"Sceptici stellen vragen over het nut van bidden: als God weet wat goed is, wat heeft het dan voor zin? Zoals een dominee me vroeg:
'Zou ik niet moeten ophouden Hem lastig te vallen met mijn pietluttige vragen voor mijzelf en anderen, en God zijn gang laten gaan met het besturen van het heelal, terwijl ik mijn best doe voor de dingen hier beneden te zorgen?'
Op dergelijke vragen heb ik geen beter antwoord dan het voorbeeld dat Jezus gaf, die meer dan wie ook van ons de wijsheid van de Vader kende en die toch een sterke behoefte voelde de hemelen te bedelven onder smeekbeden.
Hoewel Jezus geen metafysisch bewijs leverde voor de effectiviteit van het gebed, bevestigt alleen al het feit dat Hij bad de waarde ervan.
'Vraag het en je zult het ontvangen', zei Hij vrijuit, wat een berisping is voor iedereen die het stellen van vragen een primitieve vorm van bidden vindt. Toen zijn leerlingen er niet in slaagden een zieke jongen te genezen, had Jezus daar een simpele verklaring voor: gebrek aan gebed."

Zowaar een sterk argument. Uit: Bidden - door Philip Yancey. Mijn huidige lectuur.

De start

Gebed is niet het overwinnen van Gods tegenzin, maar het vastgrijpen van zijn bereidwilligheid ...

Bovenstaande zin (gelezen in een stukje van Jill Carattini) deed me de koe bij de horens vatten en na lang aarzelen toch een eigen blog aanmaken.
En zinnen die je in beweging zetten, zijn bijna altijd de moeite.

"Prayer is not about overcoming God's reluctance, but laying hold of his willingness."
Perhaps the best studies in prayer are in the lives of those who see that its power lies wholly in the one in whom we pray.

Moge het 2e deel van bovenstaand citaat gestimuleerd worden via deze blog.

Wil je het hele stukje lezen waar het citaat uit geplukt werd?
Het kan (in het Engels) via http://www.rzim.org/slice/slicetran.php?sliceid=1506