Wil mij dan ook tot mijn ouderdom en grijsheid, o God, niet verlaten (Ps. 71)

2 Samuël 16; 2 Korintiërs 9; Ezechiël 23; Psalmen 70-71

Hoge ouderdom. Het is niet iets waar onze generatie graag heel veel over spreekt, althans niet in realistische bewoordingen. We spreken over voorbereidingen treffen voor ons pensioen (de VUT in Nederland), maar slechts met de grootste tegenzin bereiden we ons voor op krachteloosheid en de dood.

Heel weinig mensen spreken openlijk en vrijuit over deze zaken – zonder aan de ene kant, er te blijven op terugkomen (wat aantoont dat ze er bevreesd voor zijn), of, aan de andere, ze te onderdrukken (wat opnieuw aantoont dat ze er bevreesd voor zijn).

Het toont veel meer verantwoordelijkheidszin om te leren hoe je trouw ouder wordt, om te leren hoe je goed sterft. Dit is wat de psalmist wilde: ‘Verwerp mij niet ten tijde des ouderdoms, begeef mij niet, nu mijn kracht vergaat… wil mij dan ook tot mijn ouderdom en grijsheid, o God, niet verlaten, totdat ik aan dit geslacht uw arm verkondig, aan ieder die komt, uw sterkte’ (Ps. 71:9, 18). Van zijn jeugd aan, zo wist hij, had God hem onderwezen (71:17). Nu bidt hij tegen verlating op hoge ouderdom.

Aan de ene kant vraagt de psalmist in de eerste plaats dat God hem zal beschermen tegen aanvallen van buitenaf wanneer hij te oud en te zwak is om zich te verzetten (71:10 e.v.). Dit zou een bijzondere zorg zijn indien de auteur van deze specifieke psalm David is of een andere Davidische koning. Een nabijgelegen natie die Israël niet durfde aanvallen wanneer hij veertig was, kon stoutmoediger worden wanneer David de zeventig naderde.

Hoewel de meesten van ons geen koningen zijn, is het juist en goed om God voor speciale bescherming te bieden wanneer we zo bejaard en zwak worden dat het gemakkelijk wordt voor anderen om van ons te profiteren.

Maar Davids visie is verstrekkender dan louter bescherming. Hij wil zo leven in zijn ouderdom dat hij zijn getuigenis doorgeeft aan de volgende generatie. Zijn doel is niet om comfortabel te leven in zijn pensionering, maar om zijn jaren als senior te gebruiken ‘totdat ik aan dit geslacht uw arm verkondig, aan ieder die komt, uw sterkte’.

Dit is een gebed dat bij uitstek waard is om gebeden te worden. Zouden heiligen in hun ouderdom niet moeten bidden voor genade om aan een volgende generatie door te geven wat ze geleerd hebben? Misschien in een situatie van één op één, of in kleine groepen.

Misschien zal iemand van hen een jonge christen of verlaten dakloze onder zijn of haar vleugels nemen. Misschien zal een ervaren gebedsstrijder een jonge christen leider leren hoe hij moet bidden.

En wanneer er zelfs voor deze dingen te weinig kracht is, moeten we bidden dat Gods genade zo in onze zwakheid zal werken dat God verheerlijkt wordt door ons heen: misschien zullen we jongere christenen leren hoe ze onder lijden moeten volharden, hoe ze temidden de pijn kunnen vertrouwen, en hoe ze in de genade van God kunnen sterven.


Eigen vertaling van de overdenking bij 20 september uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.