Vergeving moet worden geschonken voordat het kan worden gevoeld

In zijn warm aanbevolen boek 'In alle redelijkheid' heeft Tim Keller het onder meer over vergeving (pag. 200-202):

"Ik weet nog goed dat ik eens pastorale gesprekken had met een zestienjarig meisje over de woede die zij richting haar vader voelde. We kwamen nergens totdat ik zei: 'Zolang jij hem blijft haten, heeft je vader je verslagen. Je zult verstrikt blijven in je woede totdat je hem van hart vergeeft en hem lief begint te krijgen.'

Toen ze dat besefte smolt er iets in haar. Ze doorliep de lijdensweg van dure vergeving, een weg die in het begin altijd erger voelt dan bitterheid. Maar uiteindelijk kwam ze uit bij de vrijheid. Vergeving moet worden geschonken voordat het kan worden gevoeld, maar uiteindelijk komt dat ook. Dat zorgt voor een nieuwe vrede, een wederopstanding. Het is de enige manier om de verspreiding van het kwaad tegen te gaan."

Wat verder in het hoofdstuk vermeldt Keller het verhaal van Dietrich Bonhoeffer, die de prijs van vergeving op een bijzondere manier belichaamde. Ware vergeving is altijd een vorm van lijden. In april 1943 werd Bonhoeffer gearresteerd en gevangengezet. Uiteindelijk werd hij overgeplaatst naar het concentratiekamp van Flossenburg waar hij vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog werd geëxecuteerd.

Bonhoeffer negeerde de zonde niet en verontschuldigde haar ook niet. Hij verzette zich er rechtstreeks tegen, ook al kostte het hem alles. Ik citeer opnieuw Keller:

"Zijn vergeving was ook duur omdat hij weigerde te haten. Hij ging door het kwellende proces dat nodig is om je vijanden lief te hebben. Zijn verzet tegen hun kwaad was daarom afgemeten en moedig, niet giftig of wreed. Het verrassende bewijs hiervoor is te vinden in de brieven die Bonhoeffer schreef terwijl hij in de gevangenis zat. Het ontbreken van bitterheid is opmerkelijk."

Dit is een fragment uit een brief van Bonhoeffer:

'Maak je alsjeblieft nooit ongerust over mij, maar vergeet niet voor me te bidden - ik weet zeker dat je dat niet doet. Ik ben zo zeker van Gods hand die mij leidt, dat ik hoop altijd in die zekerheid te mogen blijven. Je moet er nooit aan twijfelen dat ik dankbaar en opgewekt de weg ga waarop ik word geleid. Mijn leven was boordevol van Gods goedheid en mijn zonden zijn bedekt dankzij de vergevende liefde van de gekruisigde Christus.'