In het magazine Table Talk schrijft Rod Rosenbladt over de "alumni van het christelijk geloof": "The Gospel is for the Broken". Een gedeelte van deze alumni zijn zij die het christendom 'geprobeerd hebben', en het teleurgesteld (in zichzelf) de rug toekeerden. Ze legden de lat hoog voor zichzelf en faalden keer op keer.
Als basisvraag stelt Rosenbladt: "Kan het kruis en bloed van Christus een christen redden (die faalt in het leven van het christenleven) of niet?"
De meesten van ons zouden hopelijk antwoorden dat het vergoten bloed van Christus op zich voldoende is voor het redden van een zondaar, zo stelt hij.
Ok, maar is het bloed van Christus dan ook voldoende om een nog steeds zondige christen te redden? Kan de gerechtigheid die we door Christus verkregen een nog steeds zondige christen redden? En is dit op zich voldoende?
Voor Rosenbladt bepaalt ons antwoord op deze vraag of we de "teleurgestelde alumni" van het christendom al dan niet nog iets te bieden hebben.
Wat deze alumni volgens Rosenbladt moeten horen (misschien wel voor de eerste keer, voegt hij eraan toe) is "dat christen mislukkelingen de hemel zullen binnenwandelen, er verwelkomd zullen worden, naar binnen zullen lopen als kalveren die uit hun stal gelaten worden, lachend en lachend alsof het allemaal te mooi is om waar te zijn.
Het is niet slechts dat christen mislukkelingen zullen binnengelaten worden. Het is dat we er zo binnengelaten zullen worden. 'Je bedoelt dat het slechts Jezus' dood voor mij was, waarom ik hier ben?' Maar natuurlijk. Dat is net het punt, niet? Als een gelovige in Christus zul je niet veroordeeld worden! Geen enkele gelovige in Jezus. Geen!"
Hier kun je het hele stuk lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten