Steven Curtis Chapman heeft een nieuwe cd uit. Op zich niets bijzonders, lijkt het. Maar het is zijn eerste cd nadat zijn gezin zwaar getroffen werd: zijn vijfjarig dochtertje kwam om het leven door een tragisch ongeval met een ouder kind van het gezin. Hier lees je het interview van Christianity Today met de artiest, waar hij het ook uitgebreid heeft over het zwarte gat waarin je kunt vallen in periodes van rouw.
Wil je een wat langer fragment lezen, kun je terecht op de blog van Justin Taylor.
"Because I’ve found myself, especially in the first few days and weeks after Maria went to heaven—and there’s still moments of this—that I could almost feel myself being sucked into this black hole of doubt and despair. Of saying, “God, if I let myself keep going in this direction, there seems to be no bottom, no end to this, and I’ll never be able to escape from it.”
At the hospital at Vanderbilt, literally within an hour of knowing that my little girl was in heaven with Jesus, I found myself having to make a choice, when I would start to feel myself and everything in me being sucked into this place, this abyss. I would begin to say, “Blessed be the name of the Lord. You give. You take away. But, God, I trust you. I trust you. You are faithful. You are good. I trust you. I trust you.” And as I would say that, literally just choose to make that declaration in the midst of this, I would almost physically feel myself being pulled back from that place. And I’d start to breathe again.
But it wouldn’t be long before I would go, “But, God, what? How could this happen? How are we ever going to survive?” And it’s like here I go back into that black, dark place."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten