Genesis 48; Lukas 1:39-80; Job 14; 1 Korinthiërs 2
Sommigen zijn van mening dat 1 Korinthiërs 2:1-5 suggereert dat de manier waarop Paulus predikte in Athene (Handelingen 17:16-31) verkeerd was, en dat Paulus tegen de tijd dat hij aankwam in Korinthe zijn fout al had ingezien. In de passage die we voor ons hebben vertelt hij ons hoe hij vastbesloten was ‘niet iets te weten’ wanneer hij onder hen was, ‘dan Jezus Christus en die gekruisigd’. Dus weg met de quasi-filosofische prediking van de toespraak op de Areopagus in Handelingen 17. Hou het gewoon bij het evangelie.
Maar er zijn goede redenen om deze verkeerde lezing te verwerpen:
(1) Dit is niet de natuurlijke lezing van Handelingen. Wanneer je je doorheen dat boek werkt, dan bots je nergens op een of andere vlag of ander teken om je te waarschuwen dat Paulus op dat moment blundert. Die verkeerde uitleg wordt bekomen door een onnatuurlijke lezing van Handelingen bijeen te puzzelen met een verkeerde lezing van 1 Korinthiërs 2.
(2) De theologie van de Areopagus-toespraak is in feite heel erg in lijn met de theologie van Paulus zoals hij die uitdrukt in Romeinen.
(3) De Griekse tekst aan het einde van Handelingen 17 zegt niet dat ‘weinige mannen’ geloofden, alsof de inschatting verwerping of veroordeling meebrengt, maar zegt wel dat ‘enige’ of ‘sommige’ mensen geloofden. Deze uitdrukking is in lijn met andere samenvattingen in Handelingen.
(4) In Athene had Paulus al gepredikt, niet alleen in de synagoge voor mensen die al bijbels geletterd waren, maar ook voor mensen op de markt die bijbels onkundig waren (Handelingen 17:17). Wat hij gepredikt had was het ‘goede nieuws’, ‘het evangelie’ (17:18).
(5) Paulus werd in Handelingen 17 duidelijk onderbroken voor hij klaar was. Hij had het raamwerk geschetst waarin alleen het evangelie coherent is: een transcendente God, soeverein, voorzienig, persoonlijk; schepping; zondeval; verval tot afgoderij; het verloop van de heilsgeschiedenis; het uiteindelijke oordeel. Hij vorderde in de richting van Jezus’ opstanding en meer, toen hij werd onderbroken.
(6) Paulus was geen beginneling. Hij had al twintig jaar van zware bediening achter de rug (lees 2 Kor. 11), veel daarvan voor heidenen die bijbels onkundig waren. Te veronderstellen dat hij bij deze gelegenheid in paniek raakte en het evangelie aanpaste is onzinnig.
(7) Handelingen 17 toont dat Paulus denkt vanuit het wereldbeeld, ‘wereldbeeldig’ denkt. Zelfs na 1 Korinthiërs 2 denkt Paulus nog altijd ‘wereldbeeldig’: 2 Korinthiërs 10:5 toont hoe hij nog steeds streeft om ‘elke gedachte’ te onderwerpen aan Christus – en de context toont dat dit niet alleen verwijst naar geïsoleerde gedachten, maar naar volledige wereldbeelden.
(8) 1 Korinthiërs 2:1-5 plaatst Paulus’ vastberadenheid om niets te prediken dan het kruis niet tegen de achtergrond van Athene (alsof hij beleed dat hij daar gefaald had), maar tegen de achtergrond van Korinthe, dat een meer dan gewone voorliefde had voor welsprekendheid en retoriek. De apostel bezwijkt niet voor louter rederijkunst: hij is vastbesloten om het te houden bij ‘Jezus Christus en Die gekruisigd’.
Eigen vertaling van de overdenking bij 15 februari uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten