Genesis 24; Matteüs 23; Nehemia 13; Handelingen 23
Een van de meest treffende bewijzen voor de zondigheid van de menselijke natuur ligt in de universele neiging om neerwaarts af te drijven. Met andere woorden, er is bedachtzaamheid, vastbeslotenheid, energie en inspanning voor nodig om hervorming tot stand te brengen. Door Gods genade kunnen mensen soms dergelijke deugden vertonen.
Maar waar die deugden afwezig zijn, gaat de stroming onveranderlijk naar compromis, gemak, gebrek aan discipline, voortschrijdende ongehoorzaamheid en voortgaand verval over de generaties heen, soms aan een slakkengang, soms in galop.
Mensen drijven niet af in de richting van heiligheid. Neem de door genade bewerkte inspanning weg en mensen voelen zich niet aangetrokken tot godsvrucht, gebed, gehoorzaamheid aan de Schrift, geloof en blijdschap in de Heer.
We dwalen af naar compromis en noemen het tolerantie; we drijven af naar ongehoorzaamheid en noemen het vrijheid; we drijven af naar bijgeloof en noemen het geloof.
We verheugen ons in de ongedisciplineerdheid van de verloren zelfdiscipline en noemen het relaxen; we slungelen naar gebedsloosheid en misleiden onszelf met de gedachte dat we ontsnapt zijn aan wetticisme; we glijden af naar goddeloosheid en maken onszelf wijs dat we bevrijd zijn.
Dit is het soort situatie waar Nehemia mee te maken krijgt naar het einde toe van zijn leiderschap in Jeruzalem (Neh. 13). Hij is voor een tijd weggeweest, gedwongen door zijn verplichtingen tegenover Koning Artaxerxes om naar de hoofdstad terug te keren.
Wanneer hij voor een tweede termijn als landvoogd terugkeert naar Jeruzalem, ontdekt hij dat commerciële belangen de overhand kregen op de discipline rond de sabbat, dat compromissen met de omringende heidenen de overhand kregen over verbondstrouw, dat hebzucht een gedeelte van de bijdragen voor de geestelijkheid heeft ingehouden, en daarom zijn hun aantallen en rol gereduceerd, en dat een bepaalde combinatie van ongedisicplineerdheid en louter dwaasheid mensen als Tobia en Sanballat tot de tempel en de hoogste raden heeft toegelaten. Dit terwijl zij geen enkele interesse hebben in trouw tegenover God en zijn woord.
Door een buitengewone combinatie van vermaning, bevel en daadkracht, herstelt Nehemia de verbondstucht. Ongetwijfeld hebben veel van de godvrezende mensen een zucht van opluchting geslaakt en God voor hem gedankt; met niet minder zekerheid zullen anderen gegromd hebben dat hij een bemoeial is, een spelbreker, een kortzichtige wetticist.
Onze tolerante en relativerende cultuur past makkelijker in de tweede dan in de eerste groep – maar dit zegt meer over onze cultuur dan over Nehemia.
Ware hervorming en herleving zijn nooit in de kerk voorgekomen zonder leiders voor wie toewijding aan God van buitengewoon groot belang is. Indien de kerk in het Westen de waarden van de omringende cultuur in zich opneemt, en als de westerse kerk achterdochtig wordt tegenover dergelijke leiders, of als ze reageert met impulsief cultureel conservatisme dat al even ver af staat van Bijbelse integriteit als het compromis waarvan ze de tegenstelling vormt, dan zijn we verloren. Moge God ons genadig zijn en ons profetische leiders sturen.
Eigen vertaling van de overdenking bij 23 januari uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten