Genesis 31; Markus 2; Esther 7; Romeinen 2
Zo wordt Haman gespiest (Esther 7). De details van hoe dit moment in het verhaal wordt bereikt getuigen tegelijk van de voorzienige hand van God en de verhalende kwaliteiten van de auteur van dit kleine boek. Esthers tweede tuinfeest laat Haman volledig ontmaskerd achter en zonder enige verdediging. Enkele minuten later struikelt hij over zichzelf op Esthers rustbank, smekend voor zijn leven, om slechts te ontdekken dat zijn daden door de woedende koning Xerxes geïnterpreteerd worden als een ernstige poging om de koningin te molesteren.
Bovendien wordt de vijftig el hoge paal die klaargezet was om Mordechai aan op te hangen – de Mordechai die Haman gedwongen eer diende te betuigen – nu de plaats waar hij zelf ter dood wordt gebracht. De man die een genocide wilde veroorzaken wordt gedood.
Terugblikkend is de operatie zo eenvoudig verlopen. Ondanks Mordechais bittere tranen, ondanks Esthers onzekerheid en haar oproep voor drie dagen van vasten en gebed, lijkt vanuit dit gezichtspunt het resultaat bijna onvermijdelijk.
Merk niettemin op:
Ten eerste kennen we in de meeste van de conflicten waar we in terechtkomen, zeker waar het gaat om conflicten rond het evangelie en het leven en de gezondheid van Gods volk, de uitkomst niet wanneer we onverschrokken ten strijde trekken. Die kennis is voorbehouden voor God alleen. Toch mag het christelijk geloof nooit verward worden met fatalisme; de tussenkomst van Mordechai en Esther vereiste zelfonderzoek, geloof, gebed en gehoorzaamheid.
Blikken we terug, dan was zelfs hun aanwezigheid aan het hof en aan de rand van het hof Gods voorbereiding, en zeker de uitkomst was een werk van God; maar nooit mag ons vertrouwen in Gods uiteindelijke overwinning zorgen voor verzwakking in onze eigen gepassioneerde betrokkenheid, onze voorbede en onze inzet bij de zaken die Gods verbondsvolk raken.
Ten tweede betekent deze ene overwinning niet dat alle problemen van de Joden nu voorbij zijn. Een snelle blik op de rest van het boek Esther toont hoeveel weg er nog moet afgelegd worden. Dit is volkomen realistisch. Soms verheugen we ons over beslissende momenten, maar zelfs die blijken gewoonlijk slechts stappen in een veel gecompliceerder onderneming.
Paulus geeft zijn afscheidsrede voor de oudsten van Efeze (Handelingen 20), maar hij is realistisch genoeg om de voortgaande gevaren te erkennen die de kerk nog wachten (Handelingen 20:29-31). We hebben net gezien hoe onder Nehemia de muur kon gebouwd worden rond Jeruzalem en hoe de voltooiing ervan als een succes mocht beschouwd worden, en hoe onder Ezra een opwekking uitbrak bij het opnieuw instellen van de oude feesten van het verbond – maar onmiddellijk wachtten er nieuwe uitdagingen en gevaren voor nieuwe compromissen, en moesten er harde beslissingen genomen worden.
Je zult het nooit anders meemaken. Satan neemt nooit vakantie. Op het moment dat we tevreden zijn in deze gevallen wereld, keren de gevaren terug – niet in het minst het gevaar van over-gelukkig zijn.
Bereid je voor op conflict, zonder twistziek te zijn; bereid je voor op de ‘goede strijd’ (2Tim.4:7), zonder strijdlustig te zijn. Het zal minstens je leven lang blijven duren.
Eigen vertaling van de overdenking bij 30 januari uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten