Dit verklaart waarom we soms niet genoeg hebben met Christus: als ik voor Hem sta als een beker die gevuld wil worden met psychologische bevrediging, dan zal ik me nooit echt vol (vervuld) voelen.
Waarom?
Ten eerste omdat mijn verlangens onbegrensd zijn; van nature uit kunnen ze al niet vol (of ingevuld) worden.
Ten tweede omdat Jezus niet de bedoeling heeft om mijn zelfzuchtige verlangens te bevredigen. In plaats daarvan is het zijn bedoeling om de beker van psychologische behoeften (lusten) te bréken, niet om die te vullen.
(...)
To look to Christ to meet our perceived psychological needs is to Christianize our lusts. We are asking God to give us what we want, so we can feel better about ourselves, or so we can have more happiness, not holiness in our lives.
(Ed Welch, When People Are Big And God Is Small, pag. 149, 150)
Merk wel op: als de psalmist in Psalm 23 spreekt over het feit dat zijn beker overvloeit, dan gaat het niet om zondige verlangens. Zijn verlangen gaat uit naar God zelf, zijn Herder, en naar de grazige weiden die God wil geven - en die weiden bevinden zich nooit op zondig terrein.
Het probleem is overigens niet dat we willen gelukkig zijn (misschien dat bovenstaande quote die suggestie wel oproept, door een valse tegenstelling tussen geluk en heiligheid). Integendeel: God wil ons geluk geven. Ons probleem is dat we op de verkeerde plaats zoeken of in de verkeerde richting kijken om dat geluk te bereiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten