Numeri 16; Psalmen 52-54; Jesaja 6; Hebreeën 13Nog twee ellendige episodes van rebellie bevlekken nu de geschiedenis van de Israëlieten in de woestijn (Num. 16).
De eerste is het complot dat Korach, Datan en Abiram beramen. Ze zetten aan tot problemen, niet onder het samenraapsel, maar onder een aanzienlijk deel van de vergaderingshoofden, ongeveer 250 van hen.
De kern van hun kritiek op Mozes is dubbel:
(a) Ze denken dat hij teveel naar zich heeft toegetrokken. ‘Laat het u genoeg zijn, want de gehele vergadering, zij allen zijn heiligen, en de HERE is in hun midden (16:3). Mozes heeft niet het recht om zich te verheffen ‘boven de gemeente des HEREN’ (16:3).
(b) Mozes’ staat van dienst is zodanig aangetast door mislukkingen dat hij niet kan worden vertrouwd. Hij leidde hen uit ‘een land vloeiende van melk en honig’ (16:13), hen veel belovend, terwijl hij hen in werkelijkheid naar de woestijn bracht. Dus waarom zou hij zich dan ‘als heerser’ over het volk opwerpen (16:13)?
Hun redenering zou een zekere geloofwaardigheid krijgen onder degenen die focusten op hun lijden, die elke autoriteit verwierpen, die kort van geheugen waren over hoe ze gered waren uit Egypte, die niet naar waarde schatten wat God zorgvuldig had geopenbaard, en die zich makkelijk lieten leiden door de onmiddellijke aantrekkingskracht van retoriek maar die hun eigen ernstige verbondsgeloften niet achtten.
Hun afstammelingen zijn talrijk vandaag. In de naam van het priesterschap van alle gelovigen en van de waarheid dat de hele christengemeenschap heilig is, worden andere dingen die God heeft gezegd over christelijke leiders snel omzeild. Achter deze aanspraken op basis van eerlijkheid gaat heel vaak zuivere machtshonger schuil, gevoed door rancunes.
Natuurlijk moet niet elke leider in de christelijke kerk vandaag met evenveel achting worden behandeld: sommigen zijn parvenu’s vol eigendunk die de kerk moet zien kwijt te raken (bijv. 2 Kor. 10-13). Ook worden niet allen die protesteren gestraft met het oordeel dat Korach en zijn vrienden ten deel viel: sommigen, zoals Luther en Calvijn, zoals Whitefield en Wesley en zoals Paulus en Amos voor hen, zijn oprechte hervormers.
Maar in een tijd als de onze, waarin men tegen elk gezag gekant lijkt, zou men altijd moeten nagaan of de would-be hervormers worden gedreven door passievolle toewijding aan de woorden van God, of als ze deze woorden gewoon misbruiken voor hun eigen zelfzuchtige doelen.
In de tweede opstand is het de ‘gehele vergadering der Israëlieten’ (16:41) die, gevoed door meelijwekkende wrok, mort tegen Mozes en Aäron. Ze beschuldigden hen ervan de rebellen van de dag voordien te hebben gedood – alsof zij de aarde konden openen om hen te verzwelgen.
Duizenden komen om omdat de gemeenschap in haar geheel niets lijkt te hebben begrepen van Gods heiligheid, de exclusiviteit van zijn aanspraken, de onvermijdelijkheid van zijn toorn tegen opstandelingen, en zijn terechte weigering minachtend te worden behandeld.
En waarom zou onze generatie gespaard worden?
Eigen vertaling van de overdenking bij 8 mei uit 'For the Love of God - Volume 1'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1998 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume I is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume I. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten