'O, onverstandige Galaten, wie heeft u betoverd?' (Gal. 3)

2 Samuël 23, Galaten 3, Ezechiël 30, Psalm 78:40-72

Galaten 3 zou ons gemakkelijk kunnen boeien met een volledig boek, dikker dan dat waar deze dagelijkse overdenkingen uit komen. Maar hier zal ik mezelf beperken tot twee opmerkingen.

Ten eerste doet Paulus een beroep op de ervaring. Hij vraagt de Galaten of hun bekering en alles wat ze van de genade van God en de kracht van de Geest ervaren hebben, hen is overkomen als een gevolg van hun houden van de wet van Mozes, of als gevolg van hun geloof. Uiteindelijk was Christus hun voor ogen geschilderd als de gekruisigde Redder (3:1). Ze geloofden wat ze hoorden (3:2) en ze ontvingen de Geest.

Dit standpunt had hen iets gekost: ze hadden geleden onder vervolging (3:4). Bovendien hadden ze wonderbaarlijke, transformerende werken van de Geest gezien, alles als gevolg van hun door God gegeven geloof (3:5). Waarom zouden ze dan denken, nu ze begonnen waren door de Geest, begonnen door geloof, dat ze nu hun ‘doel’ zouden moeten bereiken – wellicht verdere stappen in groei en kennis van God – door zorgvuldig de wet na te leven? Die aanpak, geeft Paulus aan, is in tegenstelling met hun eigen bekering, een smet op het lijden dat hen overkomen is, en in strijd met hun eigen ervaring van de kracht van Gods Geest.

Dit betekent dat het pad naar het ‘doel’ van de christen geloof is, en het leven en de kracht van de Geest, niet het navolgen van de talrijke wetten. Er anders over denken is ‘dwaas’, te luisteren naar hen die ons ‘betoverd’ hebben met een vals begrip van geestelijkheid dat ons aftrekt van de gekruisigde Jezus (zie 3:1).

Ten tweede focust de argumentatie in de rest van het hoofdstuk niet op de ervaring van de individuele christen, maar op de geschiedenis van Gods heilsplan. Paulus zegt met andere woorden niet dat de wet van God moet werken in het geweten van elke ongelovige wil die persoon tot Christus moeten komen. Of het nu wel of niet waar is, het is gewoon niet waar Paulus het hier over heeft.

Paulus probeert eerder de prioriteit van het geloof te schetsen met betrekking tot onze rechtvaardiging, door terug te keren in de geschiedenis tot bij Abraham (3:6-9). Dit werpt meteen de vraag op waarom de wet van Mozes er dan eigenlijk nog moest ‘bijkomen’. Paulus biedt ons hier geen complete analyse van de verschillende doeleinden die gediend worden door de wet, maar benadrukt bepaalde punten: ze kwam er niet bij om de principes op te heffen die al gevestigd waren in de tijd van Abraham en ook niet om een alternatieve weg tot redding te bieden.

Veeleer maakte ze de menselijke zonde duidelijk en onloochenbaar, aangezien die ontmaskerd werd als overtreding; dus dreef ze mensen naar Jezus Christus, langs de heilshistorische tijdslijn. Een van de manieren waarop Paulus het Oude Testament verschillend verstaat in vergelijking met zijn Joodse collega’s, is dat hij de nadruk legt op het feit dat we het moeten lezen langs zijn temporale assen: Paulus legt uit hoe de Bijbel samenhangt.


Eigen vertaling van de overdenking bij 27 september uit 'For the Love of God - Volume 1'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven bij IVP in 1998 (rechten liggen bij Crossway). Het dagboek kan in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition) of is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume I. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.