‘Hij heeft zijn eigen Zoon niet gespaard, maar Hem voor ons allen overgegeven. Hoe zou Hij ons met Hem ook niet alle dingen schenken?’ (Rom. 8:32). Hoe kunnen we ons ooit voorstellen dat God na deze dingen nog iets zou achterhouden voor zijn volk, van geestelijke of tijdelijke dingen?
Hoe zou Hij hen niet krachtdadig roepen, niet vrijelijk rechtvaardigen, niet ten volle heiligen, en niet eeuwig verheerlijken? Hoe zal Hij hen niet bekleden, voeden, beschermen en bevrijden?
Zeker, als Hij zijn eigen Zoon geen enkele slag zou besparen, geen traan, geen gekerm, geen zucht, geen omstandigheid van ellende, kun je je onmogelijk voorstellen dat Hij zijn volk, het volk voor wie dit alles geleden werd, hierna ooit iets zou weigeren of onthouden aan genadebewijzen, vertroostingen, voorrechten, geestelijk of tijdelijk, van wat goed voor haar is.'
(citaat van John Flavel (1630-1691), gelezen bij John Piper en vrij vertaald)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten