Leviticus 26; Psalm 33; Prediker 9; Titus 1Een van de gemeenschappelijke kenmerken binnen de vroegere verdragen rond opperheerschappij [suzereiniteit] – verdragen tussen een regionale supermacht en een vazallenstaat (zie 13 maart) – werd gevormd door een bepaald gedeelte dicht bij het slot dat de voordelen preciseerde van naleving en de gevaren van niet-naleving. Vanzelfsprekend werden deze zegeningen en vloeken in de eerste plaats beloofd aan de vazalstaten.
In veel opzichten weerspiegelt Leviticus 26 dit oude patroon, met de belofte van zegeningen voor gehoorzaamheid (d.w.z. voor naleving van het verbond) en straf voor ongehoorzaamheid (d.w.z. voor niet-naleving van het verbond). Het patroon wordt herhaald, iets aangepast, voor de hernieuwing van het verbond in Deuteronomium (zie vooral Deut. 27-30).
We moeten de alternatieven die in dit hoofdstuk worden geboden niet beschouwen als beloften die louter werden gedaan aan individuele personen, en nog minder als een eenvoudig schema om eeuwig leven te verwerven. Dat de beloften niet individueel zijn bedoeld wordt nog eens aangetoond door de aard van veel van deze zegeningen en vloeken.
Wanneer God het bijvoorbeeld laat regenen, doet Hij dat niet boven louter individuele personen, maar boven regio’s, in dit geval de natie, de verbondsgemeenschap; en net zo wanneer God plagen zendt of zijn volk in ballingschap stuurt.
Het zelfde bewijs toont dat hetgeen op het spel staat niet in de eerste plaats het verkrijgen van eeuwig leven is, maar het welzijn van de verbondsgemeenschap in termen van de zegeningen die hen worden beloofd.
Niettemin kunnen we nadenken over twee van de vele parallellen tussen deze instellingen uit het oude verbond en wat nog altijd behoort tot het nieuwe verbond.
Ten eerste wordt gehoorzaamheid nog altijd vereist onder het nieuwe verbond, zelfs al zijn sommige van de bepalingen die moeten worden gehoorzaamd dan veranderd. Het hoeft daarom niet te verrassen dat Johannes 3:36 de persoon contrasteert die gelooft in de Zoon met degene die Hem ongehoorzaam is [sommige andere vertalingen gebruiken ‘verwerpt’, JL].
Van hen die volharden in grove zonde wordt specifiek gezegd dat ze uitgesloten worden van het koninkrijk (1 Kor. 6:9-11). Het boek Openbaring contrasteert herhaaldelijk hen die ‘overwinnen’ (d.i. in trouw aan Jezus Christus) met wie lafhartig, ongelovig of verfoeilijk is (bijv. Opb. 21:7-8).
De onderliggende reden hiervoor is dat het nieuwe verbond ook een nieuwe natuur brengt. Hoewel we de volmaaktheid niet eerder bereiken dan bij de voleinding, is een volkomen afwezigheid van verandering onder de bepalingen van een dergelijk verbond ondenkbaar.
Het resultaat is dat oordeel wordt voorgehouden voor zowel ongeloof als ongehoorzaamheid; de twee hangen samen.
Ten tweede is een van de treffende kenmerken van de straffen die in Leviticus 26 staan opgelijst, hoe God de teugels langzaam verder aanhaalt, wat uiteindelijk uitmondt in ballingschap. Ziekte, droogte, militaire terugtrekking, plagen, de vreselijke hongersnood onder omstandigheden van belegering (26:29) en zelfs een soeverein bewerkte angst (26:36) eisen allemaal hun tol.
Het geduld van de Heer met verbondsbrekers, over generaties van uitgesteld oordeel heen, is enorm. Maar de enige ware oplossing is belijdenis van zonde en hernieuwing van het verbond (26:40-42).
Eigen vertaling van de overdenking bij 22 april uit 'For the Love of God - Volume 1'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1998 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume I is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume I. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten