"En dan schrijft Paulus dat allen hem bij zijn eerste verdediging in de steek hebben gelaten, maar: 'de Here heeft mij terzijde gestaan en kracht gegeven' (2Tm4:17). Ongetwijfeld werd hij ook in zijn cel versterkt door de aanwezigheid en kracht van de Heer. Maar de hulp van zijn Heer was zowel indirect als direct. Hij versmaadde de indirecte hulp niet en dat mogen wij ook nooit doen. Wie eenzaam is, heeft vrienden nodig. Wie het koud heeft, heeft warme kleren nodig. Wie zich verveelt, heeft boeken nodig.
Dit toegeven is niet ongeestelijk, maar menselijk. Sterfelijke mensen hebben deze dingen nu eenmaal nodig. Zoals bisschop Moule terecht opmerkt, wordt de mens 'nooit ofte nimmer door de genade gedenaturaliseerd'. Daarom moeten we onze menselijkheid of zwakheid ook nooit verloochenen, of voorwenden dat we van iets anders zijn gemaakt dan stof."
John Stott in zijn commentaar op 2 Timotheüs in de reeks "De Bijbel in praktijk" (later waarschijnlijk heruitgegeven onder de reeksnaam 'De Bijbel spreekt vandaag', het is me niet helemaal duidelijk of het om hetzelfde boek gaat), pag. 125, uitg. Novapres.
Stott heeft het hier concreet over het slotgedeelte van 2Tim4:
11 Alleen Lucas is bij me gebleven. Haal Marcus op en neem hem met je mee, want hij kan mij goede diensten bewijzen. 12 Tychikus heb ik naar Efeze gestuurd. 13 Als je komt, neem dan de mantel mee die ik in Troas bij Karpus heb laten liggen, en ook de boeken, vooral die van perkament.
(...)
16 Bij mijn eerste verdediging heeft niemand mij bijgestaan, ze hebben mij allemaal in de steek gelaten. Moge het hun niet worden aangerekend. 17 Maar de Heer heeft me terzijde gestaan en me kracht gegeven, zodat ik de verkondiging tot een goed einde heb gebracht en alle volken de boodschap hebben gehoord. Ik ben gered uit de muil van de leeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten