My life goes on in endless song, above earth’s lamentations;
I hear the real, though far off hymn, that hails a new creation.
Above the tumult and the strife, I hear its music ringing;
it sounds an echo in my soul, how can I keep from singing?
What though my joys and comforts die, the Lord my Savior liveth;
and though the darkness rounds me close, songs in the night he giveth.
No storm can shake my inmost calm while to that Rock I’m clinging;
Since Christ is Lord of heaven and earth, how can I keep from singing?
Deze tekst van een folklied uit 1864 door Anne Warner vond ik bij Tullian Tchividjian, die er persoonlijk veel troost uit putte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten