zondag 13 september 2015

Mensenkind, doe Jeruzalem haar gruwelen kennen (Ez. 16)

2 Samuël 8-9; 2 Korintiërs 2; Ezechiël 16; Psalmen 58-59

Waar Ezechiël 15 Jeruzalem voorstelt als een nutteloze wijnstok (een beeld dat ook elders opduikt, bijv. Ps. 80; Jes. 5), daar stelt Ezechiël 16 Jeruzalem voor als een hoer.

De taal is schokkend, vreselijk – en dit is bewust zo gedaan. De lange analogie begint als een eerder vreemde versie van ‘My Fair Lady’: absoluut alles waar deze vrouw van geniet, het meest nog het leven zelf, is het directe gevolg van Gods genadige tussenkomst.

Maar heel anders dan in ‘My Fair Lady’, waarin de man zich een onbedachtzame en zelfgerichte manipulator betoont tot op het ogenblik dat de dame, de ‘lady’, die hij gevormd heeft uit een kind van de straat hem terechtwijst, is het hier God die zich onwrikbaar toont in zijn trouw.

Bovendien wordt Hij gekwetst door de ondankbaarheid en het verraad, inherent aan het continu achterna lopen door deze vrouw van andere minnaars – d.w.z. andere goden. Ze blijkt niet alleen ‘door hartstocht verteerd’ maar ook ‘brutaal’ (16:30).

Erger nog, terwijl hoeren loon krijgen voor hun diensten, betaalt deze vrouw anderen zodat ze met hen kan slapen. Israël werd niet zozeer verleid tot afgoderij en werd niet op een of andere manier betaald om zich in afgoderij te storten, maar veeleer nam ze een actieve rol op en heeft ze nogal wat betaald om te kunnen zwelgen in afgoderij, precies omdat dit hetgeen is dat ze wil doen.

De analogie wordt uitgebreid om te praten over de oudere zuster (de noordelijke stammen, die meer dan een eeuw eerder in gevangenschap gingen omwille van hun geestelijke overspel). De Judeëers lijken zichzelf superieur te achten tegenover plaatsen als Sodom (spreekwoordelijk voor zijn zonde), maar ook over de noordelijke stammen; God zegt dat Juda zo slecht is dat de andere twee ‘zusters’ in vergelijking met haar onschuldig lijken (16:49-52).

Er zijn vier redenen waarom de analogie werkt.

(a) Het brengt de emotionele verschrikking van afval aan het licht. Afval zoals ontucht wordt gezien als het verraderlijk, verachtelijk, pijnlijk, zelfzuchtig gedrag dat het in werkelijkheid is.
De kwestie draait niet om vrijheid van religie (net als overspel geen vrijheid is van seksuele kortzichtigheid), maar om eigenliefde en onberekenbaarheid.

(b) Het huwelijk kan gezien worden als een verbondsrelatie. Het huwelijksverbond op die manier breken is duidelijk een weerspiegeling van het breken van het verbond tussen God en het volk dat hij bevrijdde uit de slavernij van Egypte. In beide gevallen is de afval/ het overspel een flagrante verachting van plechtige beloften.

(c) De voorstelling boort een groot bijbels-theologisch thema aan dat bijna door de hele Schrift loopt: Jahweh is de bruidegom van de gemeente; de ultieme vervulling is het bruiloftsmaal van het Lam.

(d) Alle verbondstrouw vereist de juist manier van ijverig gedenken: herlees 16:43, 60, 61, 63 en denk na over 1 Korintiërs 11:23-26.


Eigen vertaling van de overdenking bij 13 september uit 'For the Love of God - Volume 2'. Dit is een dagboek door D.A. Carson, uitgegeven in 1999 door Crossway Books. Volumes van het dagboek kunnen in het Engels online gevolgd worden via de blog For the Love of God (The Gospel Coalition). For the Love of God volume II is beschikbaar in pdf-formaat voor gratis download via deze link naar For the Love of God Volume II. Met toestemming overgenomen van Crossway, de uitgeverstak van Good News Publishers, Wheaton, IL 60187, www.crossway.org Rechten Nederlandse vertaling: Jan Leplae – Niets van deze vertaling mag overgenomen worden zonder voorafgaandelijke schriftelijke toestemming.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten