De voorganger zijn grootste vijand

Op de blog van The Gospel Coalition stond recent een post van David Murray die ik graag vertaal: 'The Pastor’s Worst Enemy', de ergste vijand van de voorganger.

De grootste vijand van de voorganger is trots. Het is in het bijzonder een gevaar voor de jongere voorganger (1Tim.3:6).

De bijzondere oorzaken voor trots

•Publieke gaven
Worden je gaven uitgeoefend in het openbaar (tegenover de meer ongeziene en meer in private kringen uitgeoefende gaven), dan is de kans groter om herkend, bewonderd en geprezen te worden.

• Officiële status.
Aangezien velen onder Gods volk respect en eer verbinden aan het 'ambt' van voorganger (soms nog onafgezien van hem die het invult), kun je geneigd zijn te denken dat jij het bent die ze respecteren en eren.

• Mensgerichtheid
Wanneer mensen onder jouw dienst gezegend worden, zullen ze dit vaak aan jou toeschrijven in de plaats van aan God.

• Wereldse ideeën over leiderschap
Je ziet jezelf als 'leider over al deze mensen', eerder dan als hun dienstknecht.

• Onervarenheid
De kerk/gemeente is redelijk uniek in hoe het onbeproefde en onervaren jonge mensen in posities plaatst van de hoogste verantwoordelijkheid, zonder dat ze door de 'vernederende school van harde kloppen' gegaan zijn. Terwijl ze nooit geleid werden, weten ze soms niet hoe ze moeten leiden.

• Misverstaan van de roeping tot het dienstwerk
Paulus zag het pastorale dienstwerk niet als een prijs die hij verdiend had. Voor Paulus was het net zo goed een genade, een onverdiende gave, als de redding (Ef.3:8).

De pastorale gevolgen van trots

Als je in trots valt zullen er ernstige gevolgen zijn in je dienstwerk.

• Je zult eerder op je gaven vertrouwen dan op God.

• Je zult ongeduldig worden tegenover minder begaafde (!) broeders in het dienstwerk of oudstenschap.

• Je zult onnadenkend ongevoelig worden voor de tradities en gebruiken uit het verleden.

• Je zult persoonlijke kritiek en volwassen raadgevingen weerstaan.

• Je zult ontmoedigd en ontevreden worden omdat je 'beter verdient dan dit publiek!'

• Je zult jezelf verheven voelen boven de kleine/vuile jobs in de gemeente.

• Je zult ophouden met leren omdat je toch meer weet dan ieder ander.

• Je kan door opgeblazenheid vallen in 'het oordeel van de duivel' (NBV: 'verblind raken en ten prooi vallen aan de duivel')

Het persoonlijke medicijn voor trots

Laat deze twee zinnen de dubbele hartslag vormen van ons dienstwerk.

1. Ik ben een zondaar

• Bedenk wat ik was (denk aan de zonden waarvan je verlost bent)

• Bedenk wat ik nu had kunnen zijn (als God je niet had tegengehouden)

• Bedenk wat je nog steeds bent (onderzoek je eigen hart)

• Bedenk wat je nog altijd zou kunnen zijn (als God zijn genade weerhield)


2. Ik ben een dienstknecht

• Een dienstknecht van God (niet onafhankelijk maar afhankelijk van God voor opdracht, autoriteit en zegen)

• Een dienstknecht van Gods volk (niet hun heer of overheerser)

• Een dienstknecht van zondaars (kijk niet neer op de niet-geredden maar ga op je knieën voor hen)

• Een dienstknecht van dienstknechten (ga niet in competitie met andere voorgangers maar dien hen)

• Een dienstknecht van de Dienstknecht (die zei 'ik ben onder u als degene die dient' en 'een dienstknecht is niet groter dan zijn Meester'.)