"Twee dingen vallen op in de strategie van Naomi in hoofdstuk 3 van het boek Ruth.
Het eerste is het feit dat ze een strategie hééft, het tweede is wat die strategie is.
Staan we even stil bij dat nuchtere feit dat Naomi een plan heeft. Dit leert ons iets. Mensen die zich een slachtoffer voelen maken geen plannen. Zolang Naomi zichzelf zag als onderdrukt, zolang ze slechts kon met woorden als "de Almachtige heeft mij veel bitterheid aangedaan", kwam ze niet met een strategie voor de toekomst.
Een van de vreselijke effecten van een depressie is dat we niet in staat zijn om doelgericht vooruit te gaan of hoopvol naar de toekomst te kijken.
Plannen van gerechtigheid vloeien voort uit hoop. Wanneer Naomi zich in hoofdstuk 2 vers 20 bewust wordt van de goedertierenheid van God, wordt haar hoop levend. Wat eruit voortkomt is 'strategische gerechtigheid'.
Ze draagt zorg over Ruth en wil voor haar een plaats van veiligheid en bescherming garanderen. Daartoe maakt ze een plan.
Een van de redenen dat we elkaar moeten helpen 'hopen op God' (Psalm 42:6), is dat alleen hoopvolle gemeentes of kerken plannen en strategieën hebben. Kerken die geen hoop koesteren ontwikkelen een behoudende mentaliteit en boeren maar voort, jaar na jaar.
Maar wanneer een kerk de soevereine goedertierenheid van God over haar opmerkt en ziet voortgaan, dan wordt hoop aangevuurd en gerechtigheid houdt op met gewoon maar het kwade te vermijden en wordt in plaats daarvan actief en strategisch."
(Vrij vertaald van een preek van John Piper)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten