Ten dage dat ik vrees, vertrouw ik op U;
op God, wiens woord ik prijs.
Op God vertrouw ik, ik vrees niet;
wat zou vlees mij aandoen?
(Psalm 56:4-5)
Kent de psalmist (David is de auteur van Psalm 56) nu vrees of niet?
Ik vrees / Ik vrees niet ...
In zijn vrees verliest hij in elk geval zijn vertrouwen in God niet. Zijn vertrouwen is nog steeds gevestigd op de woorden van zijn trouwe God. Hij prijst het woord van God.
De vertaling van de Naardense Bijbel werpt een mooi licht op deze verzen:
Op de dag dat ik bevreesd word,
zoek ik veiligheid bij u,
bij God, wiens woord ik loof,
bij God weet ik mij veilig, ik vrees niet.
(Psalm 56:4-5)
Soms dreigen we in angst te komen, dreigen we bevreesd te worden ('op de dag dat ik bevreesd word'). Maar dan kennen we een toevlucht: bij onze trouwe God kunnen we veiligheid zoeken zodra we in vreeswekkende omstandigheden gebracht worden. Daar (her)vinden we onze veiligheid en ontdekken we dat vrees niet nodig is.
De Here is mijn licht en mijn heil,
voor wien zou ik vrezen?
De Here is mijns levens veste,
voor wien zou ik vervaard zijn?
(Psalm 27:1)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten