"Iedere man vertrouwt op iemand. Als hij niet op Yesu vertrouwt, vertrouwt hij op andere mensen of hij vertrouwt op zichzelf. Geen van beiden is betrouwbaar. Niet in China. Niet in Amerika. (...)
Vertel me eens, Ben Fielding. Waarom ben je opgehouden op Yesu te vertrouwen?"
(...)
" (...) Misschien was mijn geloof te simpel en is mijn wereld te gecompliceerd geworden. Hoe meer ik in het zakenleven opging, hoe meer ik inzag dat de kerk niet in contact stond met mijn wereld. De preken vond ik ... simplistisch, naïef. Ik kon mijn tijd beter gebruiken met boeken te lezen van schrijvers die mijn wereld begrepen."
"Jouw wereld? (...) Het is toch Gods wereld? Zou iemand haar beter begrijpen dan Hij die haar schiep en regeert, en voor haar stierf?"
"Het gaat om meer. Ik leef in een wereld van kapitaal, beleggingen, winstraming, schulden, gebouwen, leasing en belastingen. Dat is geen wereld van bijgelovige boeren en plattelanders."
"Heb je de woorden van Yesu niet gelezen? Hij sprak over grote schatten. Hij sprak over beleggen in juwelen en parels om te illustreren wat een duurzame belegging is. Hij sprak over schuldenlast en dat Hij ons onze schulden kwijtschold. Hij praatte over graanvelden en oogsten. Hij praatte over boeren boeren die land pachten, of landeigenaars die vorderingen hebben. Hij sprak over kapitaal, bankieren, rente, geldleners, het bouwen van schuren om graan op te slaan voor een inkomen op je oude dag. Hij had het over kostenraming voor het ondernemen van zakelijke projecten - over het verdelen van land, onverantwoorde geldbesteding, financieel mismanagement en oneerlijke zakenpraktijken."
(...)
"Bij godsdienst is de wens de vader van de gedachte."
"Dat is wat de communisten zeggen."
"Omdat het communisten zijn, hoeven ze nog niet altijd ongelijk te hebben."
"Nee, maar het is niet zo dat de communisten wensen dat er een God was, en overtuigd zijn van het bewijs dat het niet zo is. Het is zo dat ze vrezen dat er een God is, en om die reden het bewijs van Zijn bestaan afwijzen. Gelovigen troosten elkaar in hun lijden, met de waarheid dat er een God is. Communisten troosten elkaar in hun voorspoed met de mythe dat er geen God is. Dus juist bij het atheïsme is de wens de vader van de gedachte."
"Ik weet niet zeker of ik dat wel geloof."
"Een ware gelovige kan een nacht wakker liggen van twijfel aan God. Maar wat een communist 's nachts wakker houdt, is de vrees dat God wel bestaat. Zijn wens is dat God niet bestaat. Want als er geen God is, is er ook geen Rechter, en dus ook geen oordeel over zijn kwaad. Maar als er wel een God is, weet hij dat hij het niet goed kan maken met Hem. Of dat God eisen aan hem zal stellen waaraan hij niet wil voldoen. Misschien is dat waar jij bang voor bent?"
"Wie zegt dat ik bang ben? Er is een hoop dat jij niet weet", zei Ben. "Onze levens zijn twee verschillende kanten opgegaan. Ik heb de laatste twintig jaar heel veel financiële rapporten gelezen, en artikelen over investeringen, en boeken van deskundigen in succes. En jij ... nou, jij hebt iets heel anders gelezen. Ik ben het niet met je eens, Quan. Maar ik bewonder je. Ik denk dat het me gebroken had als ik mijn dromen op had moeten geven zoals jij."
"Li Quan heeft dromen opgegeven waaraan hij toch niet had kunnen vasthouden. In ruil daarvoor heeft hij de eeuwige dromen omhelsd van de opgestane Yesu. Een uitstekende ruil. Je ziet, Ben, je oude kamergenoot is niet zonder dromen. Hij heeft alleen de oude dromen vervangen door dromen die hoger zijn, en beter."
Een fragment uit een conversatie in 'Thuiskomst', een uitstekende roman van Randy Alcorn , uitg. Voorhoeve, Kampen, pag. 146-148
Geen opmerkingen:
Een reactie posten