Christendom: het bloed is overal

Als mensen denken aan christendom als een bloederige religie, denken ze meestal eerst aan het bloed dat in de naam van dat christendom onterecht en soms wreedaardig is gestort in de loop van de menselijke geschiedenis.

Bestudeer je de bijbel, dan zie je dat ook daar de pagina's als het ware doordrenkt zijn van bloed. Maar in dit geval gaat het vooral om heenwijzingen naar het vergoten bloed van Christus. Er wordt in de eerste plaats over die bloedstorting gesproken als datgene wat de grote zegeningen van de redding bewerkt.

Diverse zegeningen zijn voor de gelovigen verworven door de bloedstorting van Christus:

- We zijn gekocht door Zijn bloed (Hd. 20:28)
- We zijn verzoend door zijn bloed (Rm. 3:25)
- We zijn gerechtvaardigd door zijn bloed (Rm. 5:9)
- We zijn verlost door zijn bloed (Ef.1:7)
- We zijn niet meer veraf maar zijn nu dichtbij gebracht door Zijn bloed (Ef.2:13)
- We hebben vrede door Zijn bloed (Kol.1:20)
- Ons geweten is gereinigd door Zijn bloed (Hb.9:13)
- We zijn geheiligd door Zijn bloed (Hb.13:12)
- We zijn vrijgekocht door zijn bloed (1Pt.1:19)
- We zijn van onze zonden verlost door Zijn bloed (Opb.1:5)

M.a.w.: het bloed van Christus is essentieel voor wat we zijn als verlosten. Het is dus normaal dat we er zo op gefocust zijn.
Ook als we als christenen bij het breken van het brood bovendien van de wijn drinken, worden we eraan herinnerd dat het dan gaat om de gemeenschap van het bloed van Christus (1Kor.10:16).

Waarom nu eigenlijk al dat bloed? Vanwege alle zonde, omdat er zoveel zonde is.
Bloedvergieten is het resultaat van de zonde. Maar bloedstorting is ook het enige middel waardoor die zonde kan weggedaan worden.

Zonder zonde zou er geen bloedstorting nodig zijn. Maar net zo min is er vergeving mogelijk zonder dat er bloed vloeit (Heb.9:22). In de Bijbel wordt gesproken over bloed als vergoeding en als verlossing.

Een verduidelijkende geschiedenis is die van de dood van Abel. Hij werd vermoord door zijn toornige broer Caïn. Daarna staat er in Gn.4:10: ‘Het bloed van uw broer roept tot Mij van de aardbodem’.
Het bloed van Abel riep om wraak, om betaald zetten. Het vergoten bloed van Abel veroordeelde het hart en de daden van Caïn. Caïns veroordeling was meteen een feit, Caïn was schuldig aan moord. Het bloed van Abel veroordeelde hem, het was een vlek die hij onmogelijk kon wegkrijgen.

Het Nieuwe Testament zegt echter dat het bloed van Christus beter spreekt dan het bloed van Abel (Hebr. 12:24). Abels bloed riep om wraak en betaald zetten, het bloed van Christus roept om verlossing. Het spreekt luider en duidelijker.

Meer zelfs: het bloed van Christus roept niet alleen om die verlossing, het bewerkt ze ook.

In het Oude Testament al riep het bloed ... Vanaf de moord op Abel tot de met bloed bestreken deurposten van het Israëlische volk in Egypte en tot de offers van stieren en schapen door de priesters. Het bloed riep zijn nood aan een verlosser uit voor de straf op de zonde en de gebondenheid van de dood.

In Christus is die Verlosser gekomen.

Door Zijn bloed te storten, dus door Zijn dood, heeft Christus eens en voor altijd hen verlost die op Hem vertrouwen en op Hem een beroep doen voor hun redding. Voor eens en altijd spreekt het woord van Zijn bloed, het woord van verlossing ten gunste van ons die op Christus vertrouwen, in Hem geloven. Het bloed van Christus spreekt ons vrij van zonde en dood. Geen woord in de schrift is zo duidelijk. Geen woord zo mooi.