We zullen het er vast over eens zijn dat God ons, elk met zijn gaven en talenten, aan elkaar gegeven heeft. Een veelkleurige, elkaar aanvullende, verscheidenheid.
In het novembernummer van Opwekkingmagazine schrijft Lodewijk van Weerden een artikel met als titel “Verschil mag er zijn”. Ik wil jullie de inleiding, van dit overigens zeer leuke en herkenbare artikel, niet onthouden.
“Als voorganger vind ik het heerlijk om ergens anders te preken: gewoon je verhaal houden en daarna weer vertrekken. Heb je een goed verhaal, mag je terugkomen; zo niet, dan heb je weer wat meer ruimte in je agenda. In de eigen gemeente is dat soms wat lastiger. Daar liggen zaken soms gevoeliger. Ken je elkaar beter. Moet je rekening houden met allerlei factoren.
In de eigen gemeente houd je niet alleen een goede Bijbelse preek, maar moet je zeker weten dat de mededelingen volledig en toch niet saai zijn, dat de diensten ontspannen, maar niet te lang zijn. Dat de kinderwerkers het nog steeds leuk vinden, de koffieschenkers niet te lang door hoeven te werken en de afdelingen goed bemenst zijn. Daar weet je dat Clara problemen heeft met Fred. Dat Chantal het liefst een stevige zangdienst heeft met veel Engelse liederen, terwijl Eva meer van de rustige aanbidding geniet. Daar wil Frank een goede preek over Israël, terwijl Henk liever wordt uitgedaagd om te evangeliseren. Daar wil Marcel genieten van de aanwezigheid van Jezus, terwijl Francien wil uitstappen in geloof, en daar wil Gert het liefst zijn geloof in de praktijk brengen door te zorgen voor de armen uit zijn omgeving.”
Ik ben geen voorganger en ook de namen klinken mij niet altijd bekend in de oren, maar de verhalen zijn o zo herkenbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten