maandag 24 oktober 2011

De (wan)hoop van Raymond

De Standaard publiceerde zaterdag een interview met Raymond van het Groenewoud naar aanleiding van zijn nieuwe cd.
Een klein fragment, waarin ik iets belangrijks mis: hoop.

"Het nieuwe album gaat nadrukkelijk over de eindigheid en zin van alles. Denk je dat de mensen dat boeiend vinden?

'Ik heb aan den lijve ondervonden dat mijn privégepieker bij mensen lichtjes doet branden. Vooral oudere mensen zijn geraakt. Je zou soms denken dat de cultuur vandaag alleen nog zappen toestaat, maar neen dus. Die idee van de eindigheid heeft me trouwens altijd geboeid. Ze verschaft me een licht gevoel, omdat ik het ontroerend vind hoe het rad van het leven maar doordraait. Ik word oud, maar ik zie jonge voetballertjes, kinderen op straat, die tonen dat het allemaal opnieuw begint.'

Vandaar: 'als je sterft, word je herboren'?

'Dat gaat over mijn ouders. Die zijn gestorven, maar niet dood. Ze zijn gewoon een ander leven gaan leiden in mij. Ze maken deel uit van mijn verbeelding, nu ze fysiek niet meer in de weg lopen.'

Hoe zie jij de dood?

'Ik heb geen zin om er een theorie over te verkondigen. Ik heb er geen boodschap aan en ik wil niemand kwetsen. Maar ik vind de maan wel mooi en hoor graag vertellen over haar impact.'"

Geen opmerkingen:

Een reactie posten